چشم و همچشمی به شغل ما رونق داده است

در حالی كه خیلی ها این صنف را سنتی و فعالیت آن را رو به ركود می دانند, نیاز جامعه به این صنف را نمی توان كتمان كرد سمساری ها به خانه موقتی كالاهای دست دوم بدل شده اند به گونه ای كه برای خرید و فروش چنین كالاهایی از هر نوع كه باشد می توان به سمساران مراجعه كرد فعالیت سمساران به صنف یا كالای خاصی محدود نمی شود بلكه آنها مجازند هر كالایی را فقط در صورت نو نبودن مورد معامله قرار دهند

در حالی كه خیلی‌ها این صنف را سنتی و فعالیت آن را رو به‌ ركود می‌دانند، نیاز جامعه به این صنف را نمی‌توان كتمان كرد. سمساری‌ها به خانه موقتی كالاهای دست دوم بدل شده‌اند. به گونه‌ای كه برای خرید و فروش چنین كالاهایی از هر نوع كه باشد می‌توان به سمساران مراجعه كرد. فعالیت سمساران به صنف یا كالای خاصی محدود نمی‌شود بلكه آنها مجازند هر كالایی را فقط در صورت نو نبودن مورد معامله قرار دهند.

● كالاهای مورد معامله

رئیس اتحادیه سمساران و امانت‌فروشان تهران درخصوص حوزه فعالیت صنف متبوعش می‌گوید: «فعالیت صنف ما به دو گروه تقسیم شده است یكی خرید و فروش لوازم دست دوم منزل و اداری است و قسمت دوم هم خرید و فروش كالاهای فرسوده‌ای است كه امكان بازسازی آنها وجود دارد. در كالاهای خانگی سمساران می‌توانند به صورت امانت حتی لوازم آك‌بند را نیز بفروشند.»حسین حیدر‌آقا ادامه می‌دهد: «البته این لوازم نو معمولا وسایل خانه است كه چند سال مانده و مدل آن قدیمی شده است. این وسایل معمولا مربوط به خانواده‌هایی است كه برای جهیزیه اجناسی را تهیه كرده‌اند، چند سال انبار شده و حالا می‌خواهند آن را تبدیل به احسن كنند پس به سمساران مراجعه می‌كنند و به صورت امانت آن را در معرض فروش قرار می‌دهند.»

وی كادوها را یكی از اصلی‌ترین كالاهای مورد معامله این صنف قلمداد می‌كند: «متاسفانه در كشور ما بعد از عروسی از یك جنس برای عروس و داماد ۱۵ تا كادو می‌آید مثل ساعت و ظروف چینی. طبیعتا این كالاها مورد مصرف خانواده قرار نمی‌گیرند و برای فروش به ما واگذار می‌كنند.»

حیدرآقا در خصوص تعداد واحد‌های سمساری در شهر تهران می‌گوید: «در سال‌های اخیر تداخل صنفی ایجاد شده است مثلا برخی از اعضای اتحادیه ما كه پروانه كسب دارند كارهای صنوف دیگر را انجام می‌دهند یا بالعكس. در مجموع حدود ۷۵۰ واحد صنفی دارای پروانه معتبر دائم داریم و حدود ۵۰۰ واحد صنفی هم دارای پرونده برای پروانه‌دار شدن هستند.»

وی ادامه می‌دهد: «قانون نظام صنفی نقص‌هایی دارد كه اتحادیه‌ها را با مشكل مواجه كرده‌اند. پشتوانه اتحادیه‌ها برای اجرای قانون نظام صنفی اداره اماكن است كه در این زمینه ضمن اینكه اتحادیه‌ها ضعیف‌تر عمل كردند یكسری سوءاستفاده صورت گرفت و تخلف و تداخل صنوف افزایش یافت اما پس از آنكه نمایندگان اماكن در مجمع امور صنفی مستقر شدند این تخلف به صفر نزدیك شده است. به طوری كه واحد‌های بدون پروانه كسب به راحتی نمی‌توانند به فعالیت ادامه بدهند.»

● درآمد سمساری‌ها

رئیس اتحادیه سمساران و امانت‌فروشان درخصوص میزان درآمد واحد‌های صنفی سمساری می‌گوید: «واحد‌های صنفی به لحاظ گردش مالی بسیار متغیر هستند البته باید این نكته را در نظر گرفت كه صنف سمساری ازجمله صنوف قدیمی محسوب می‌شود. معمولا رسم بر این بوده است بازنشستگان ادارات كه از كار افتاده می‌شدند و به طور كلی افرادی كه سن و سالی از آنها گذشته اقدام به بازگشایی واحد سمساری تقریبا در محل مسكونی خودشان می‌كردند. این افراد از همان ابتدا كهولت سنی داشتند به مرور زمان این موضوع تشدید هم می‌شد. پس به لحاظ سنی صنف‌ها میانگین بالایی دارند كه این روند همچنان ادامه دارد.» حسین حیدر‌آقا ادامه می‌دهد: «برخی از صاحبان واحد صنفی سمساری هم فوت كرده‌اند و سمساری به ورثه رسیده است. این موضوع هم مشكلاتی ایجاد كرده است اما در مجموع سن ۶۵ درصد از سمساران و امانت‌فروشان بالا و توانایی‌شان كم است.»

حیدرآقا درباره میزان درآمد سمساران رقم مشخصی را ارائه نمی‌كند: «از لحاظ مالی تفاوت زیادی میان واحد‌ها وجود دارد. سابق بر این سمساران و امانت‌فروشان اجناسی را خریداری می‌كردند كه بسیار كوچك و جزئی بود به عنوان مثال كرسی، چراغ، پشتی و فرش از اجناس مورد معامله سمساران بود اما رفته‌رفته لوازم زندگی‌ها جدیدتر شد به‌خصوص بعد از انقلاب كه وضعیت لوازم خانگی با آشفتگی همراه بود، یخچال و اجاق‌گاز نیز به كار سمساران اضافه شد. به مرور زمان بسیاری از لوازم قدیمی كارایی خود را از دست داد به جز یكسری اجناس خاص كه عده‌ای متمول برای ویلاهای خود خریداری می‌كنند و جهت تزئین از آن استفاده می‌كنند.»

رئیس اتحادیه سمساران و امانت‌فروشان می‌گوید: «در حال حاضر با اضافه شدن تولید در داخل كشور و ورود اجناس از خارج دیگر كمتر كسی به اجناس دست‌دوم توجه می‌كند به‌خصوص وسایل برقی چرا كه كارخانه‌ها به لحاظ انرژی الكتریكی برای لوازم برقی تاریخ مصرف تعیین می‌كنند و تقاضا برای اجناس برقی دست‌دوم بسیار پایین است. پس ارزش كلی اجناس خیلی پایین است.» وی ادامه می‌دهد: «تمام زیرمجموعه اتحادیه سمساران و امانت‌فروشان با مشكل حمل و نقل اجناس و جای دادن آن در مغازه‌هایشان مواجهند. قیمت سرقفلی مغازه‌ها هم كه بسیار بالا رفته است. به همین دلیل سمساران سعی می‌كنند اجناسی را بخرند كه بورس باشد و بتوانند سریع آن را بفروشند. به همین دلیل اجناس قدیمی كه یك دوره از كاركرد آن گذشته است مورد توجه نیست و فقط موضوع بازیافت مصالح داخل آن مورد اهمیت قرار دارد و نه استفاده كامل از آن.»

حیدر‌آقا می‌افزاید: «آن دسته از اعضای این صنف كه قدرت مالی پایینی دارند درآمد بسیار كمی به دست می‌آورند چرا كه اجناس جدید و گران را نمی‌توانند بخرند. اجناس قدیمی هم با مشكل حمل و نقل و جای دادن در مغازه مواجه هستند.» حیدرآقا با اشاره به مشكلاتی كه تداخل صنفی ایجاد كرده است می‌گوید: « وانت‌بارها بدون آنكه مجوز خاصی داشته باشند اقدام به خرید و فروش اجناس از محله‌ها می‌كنند ما بارها این موضوع را پیگیری كرده‌ایم با شهرداری تماس داشته‌ایم كه از فعالیت این نوع خریداران جلوگیری شود اما همچنان وانت‌بارها این كار را انجام می‌دهند.» وی ادامه می‌دهد: «این وانت‌بارها هم مزاحمت‌های صوتی برای شهروندان ایجاد می‌كنند و هم امكان دارد كار خلاف نیز از آنها سر بزند و از آنجایی كه زیر پوشش هیچ اتحادیه و ارگانی نیستند نیروی انتظامی هم امكان ردیابی آنها را ندارد. به هر حال آنها هم شدیدا تلاش می‌كنند با متخلفان برخوردكنند اما وقتی ردیابی وجود ندارد نمی‌توان كاری كرد.»

رئیس اتحادیه صنف سمساران و امانت‌فروشان تهران ضمن تاكید به این نكته كه وانت‌بارها نمی‌توانند فعالیت قانونی داشته باشند می‌گوید: «قانون هیچ جایگاهی برایشان در نظر نگرفته است. در زمان قدیم با سردار طلایی جلساتی را برگزار كردیم تا ساماندهی این دسته را در دستور كار قرار دهد. البته اتحادیه وانت‌بارها متولی این قشر است كه اگر بخواهد فعالیت اینچنینی را تایید كند و به آن پروانه كسب بدهد ما ساكت نخواهیم ماند چرا كه این تداخل منفی است و این اتحادیه فقط در زمینه حمل و نقل می‌تواند مجوز صادر كند این است كه در قانون جایگاهی برای این نوع فعالیت وجود ندارد».

وی ادامه می‌دهد: «تا به حال چندین شكایت هم از این وانت‌بارها به اتحادیه رسیده است اما متاسفانه چون مرجعی حاضر به پاسخگویی نیست و فعالان این عرصه قابل شناسایی نیستند نتوانستیم اقدامی صورت دهیم و موضوع را پیگیری كنیم. به همین دلیل از مسوولین می‌خواهیم راهكاری ارائه كنند تا جلوی فعالیت غیرقانونی وانت‌بارها گرفته شود».

● رونق یا ركود

بسیاری از صنوف در مسیر گذر جامعه از فضای سنتی رو به زوال گذاشته و از رونق افتادند به همان میزان صنوف جدید جایگزین شدند و با توجه به اقتضائات روز شكل گرفتند. رئیس اتحادیه سمساران و امانت‌فروشان تهران درخصوص روند این صنف پس از پیروزی انقلاب می‌گوید: «بعد از انقلاب همه جامعه با دگرگونی روبه‌رو شد بنده زمان انقلاب در اتحادیه نبودم اما می‌توان گفت پس از قانون نظام صنفی جدید تحولی در فعالیت صنوف رخ داد در واقع به داد اتحادیه‌ها رسید مثلا گروهی بودند از مالكین كه محل‌های كسب را به اجاره واگذار كرده بودند این اشخاص به علت فوت و یا تغییر شغل احتیاج به صاحب ملك داشتند برای تنظیم اجاره‌نامه. اتحادیه هم بدون اجاره‌نامه نمی‌توانست مجوز كسب صادر كند. در قانون جدید كه سال ۸۴ اجرا شد این مانع را از سر راه اتحادیه‌ها برداشت به‌گونه‌ای كه می‌توان با اجاره‌نامه بنگاه‌های معاملات ملكی جواز كسب صادر كرد».

حیدرآقا ادامه می‌دهد: «این دگرگونی برای اتحادیه‌ها بسیار حائز اهمیت بود ضمن اینكه مشكلات را از سر راه واحدهای صنفی نیز برداشته است».

وی درخصوص عوامل رونق كار سمساران می‌گوید: «متاسفانه به‌خصوص در شهر تهران مقوله چشم و هم‌چشمی مردم را دچار چالش كرده است به‌گونه‌ای كه وسیله‌ای را خریداری می‌كنند و پس از مدت كوتاهی با توجه به چشم و هم چشمی نسبت به فروش یا تعویض آن اقدام می‌كنند. این موضوع یك خرج هنگفت برایشان به همراه دارد». او می‌افزاید: «سمساران علاوه بر این موضوع از راه دیگر هم صاحب اموال دست‌دوم می‌شوند به این ترتیب كه برخی از اجناس نو كارخانه‌ها كه در حین حمل و نقل آسیب می‌بینند یا با مشكل مواجه می‌شوند اقدام به تعمیر آن می‌كنند اما دیگر نمی‌توان آن را دستگاه نو محسوب كرد و با عنوان آكبند فروخت به همین دلیل به سمساری‌ها مراجعه می‌شود و این دستگاه‌ها با قیمت‌های پایین فروخته می‌شود شاید این وسایل برای كادو دادن مناسب نباشد اما برای مصرف‌كننده‌ها موقعیت خوبی است». رئیس اتحادیه سمساران معتقد است صنف متبوعش رو به زوال نیست و همچنان مورد نیاز خانواده‌هاست. «صنف ما همچنان جای خود را دارد و خوب جایگاه خود را حفظ كرده است. اتحادیه خوب عضوگیری كرده است. خیلی‌ها بودند كه از قانون و اتحادیه گریزان بوده‌اند كه توسط نیروی انتظامی به اتحادیه معرفی شدند، احضاریه برایشان صادر شد و در حال ثبت‌نام و اخذ پروانه هستند».

رئیس صنف سمساران بر این باور است كه تعداد واحدهای صنفی سمساری وضعیت متعادلی را طی سالیان گذشته داشته‌اند: «از لحاظ صنفی تفاوت چندانی را تجربه نكرده‌ایم گروهی در حال خارج شدن از این صنف هستند به این ترتیب كه محل كسب آنها در بورس صنف دیگر قرار گرفته است مثلاً یكی از محل‌های اصلی صنف سمساران میدان سیداسماعیل بود و كوچه‌های منتهی به این میدان كه این محل‌ها در حال حاضر جزو بازار تهران شده كه معمولاً ظروف كریستال و فرش در آن مناطق به فروش می‌رسند این دسته از واحدهای صنفی ناگزیر به خروج از این صنف هستند». وی همچنین تاكید می‌كند: «به همان میزانی كه واحدهای صنفی از سمساری‌ها خارج می‌شوند، واحدهای صنفی سمساری بر این صنف اضافه می‌شوند. پس نمی‌توان گفت تعداد در اعضای اتحادیه كم یا زیاد شده است. تقریباً تعداد واحدهای صنفی حفظ شده است». حیدرآقا با اشاره به واحدهای تازه تاسیس و ورود افراد جوان بر این صنف می‌گوید: «واحدهای صنفی جدید سمساری حتی در پاساژها تاسیس شده است در حال حاضر ۴۰ درصد از پاساژ الرضا عضو اتحادیه سمساران هستند و به كار سمساری مبادرت می‌كنند و فرش‌های دستی و ماشینی دست دوم می‌فروشند. وی ادامه می‌دهد: «گروهی هم هستند كه در نعمت‌آباد فعالیت می‌كردند و همگی آنها اتحادیه گریز بودند كه با تلاش اداره اماكن آنها هم در حال عضو شدن در اتحادیه هستند».

● شغل همه فن حریف‌ها

سمساری از جمله شغل‌هایی است كه مهارت در آن به آشنایی با یك وسیله خاص محدود نمی‌شود. سمساران معمولاً با كلیه لوازم منزل و اداره آشنایی دارند همه مارك‌ها را می‌شناسند و به خوبی از ارزش‌ واقعی اجناس مطلعند. رئیس اتحادیه سمساران تهران درخصوص فعالان این صنف می‌گوید: «كسی كه در بدو ورود به این صنف با كسی كه در این كار خبره است یا با این كار آشنایی دارد تفاوت دارد. تقریباً می‌توان گفت كسی نمی‌تواند به تنهایی و بدون آشنایی اولیه با این صنف وارد این شغل شود مگر اینكه پیش‌زمینه داشته باشد».

وی دلیل ادعای خود را این‌گونه شرح می‌دهد: «وسعت این شغل بسیار زیاد است یك سمسار باید محدوده اجناسی كه می‌شناسد بسیار گسترده باشد. به عنوان مثال در یك منزل چندین نوع لوازم است همین لوازم در منزل دیگر ولی از نوع دیگر وجود دارد پس باید سمسار با تمام اینها آشنایی داشته باشد». حیدرآقا در دنباله كلامش می‌گوید: «فرش، یخچال، تلویزیون، اخیراً مجسمه، ظروف قدیمی، جدید، ظروف چینی، لوازم روی، مسی و... همه‌اش در گستره كار سمساران قرار می‌گیرد. اما اتفاق خوبی كه افتاده این است كه اخیراً واحدهای صنفی چند تا چند تا با هم هماهنگ شده‌اند و هركدام به خرید و فروش اجناس خاصی مبادرت می‌كنند.»

وی می‌افزاید: «اخیرا مثلا یك سمساری لوازم برقی كوچك مثل چرخ‌گوشت و آبمیوه‌گیری و... می‌خرد، پس به‌طور طبیعی كسی كه كار خرید و فروش عمده می‌كند، می‌داند چه كسی چه نوع جنسی را تخصصی كار می‌كند. یكی روی فرش كار می‌كند، یكی لوازم صوتی ولی شخصی كه برای پروانه كسب مراجعه می‌كند، برایش آزمونی در نظر نمی‌گیریم تا از میزان مهارت او مطلع شویم.»

● اساس قیمتگذاری؛ توافق طرفین

نحوه قیمتگذاری روی اجناس كه توسط سمساران صورت می‌گیرد، معمولاً مورد مناقشه با صاحب مال قرار می‌گیرد. رئیس اتحادیه سمساران در خصوص مكانیزم قیمتگذاری توسط سمساران می‌گوید: «اساس صنف سمساری توافق میان طرفین است. البته در اتحادیه، كمیسیون حل اختلاف داریم و اگر مورد شكایتی پیش بیاید، سعی می‌كنیم در همین كمیسیون موضوع را حل‌وفصل كنیم تا كار به مجامع امور صنفی نكشد.»

وی ادامه می‌دهد: «ما برای صنف خود میزان درصدی مشخص برای قیمتگذاری داریم. البته در خرید عمده وسایل نمی‌توان این مكانیزم را رعایت كرد چراكه كسی نمی‌تواند روی این اجناس قیمت خاصی بگذارد. معمولاً یك قیمت كلی گفته می‌شود و مورد توافق قرار می‌گیرد مثلا یك مجموعه اجناس دو میلیون تومان قیمتگذاری می‌شود، در این مجموعه پشتی، فرش، یخچال و مبل وجود دارد. بستگی دارد چگونه بتواند این قیمت‌ها را تقسیم كند و سود معقول ۲۰ درصدی را نیز به‌دست بیاورد.»

حیدرآقا می‌افزاید: «این میزان درصد سود بدون محاسبه كرایه حمل و نقل است. در حال حاضر حمل و نقل اجناس برای این صنف به معضل بدل شده است، به‌گونه‌ای كه سهمیه‌بندی بنزین بیشترین هزینه برای خرید لوازم و كسبه رقم زده است.»وی با اشاره به اینكه برخی از سمساران كار حمل و نقل را هم انجام می‌دهند، می‌گوید: «آنهایی هم كه وسیله دارند، با مشكل بنزین مواجهند اما عده زیادی هم هستند كه وسیله ندارند و مجبورند كه دیه سنگینی بابت حمل اجناس بپردازند.»

● همه چیز معامله می‌كنیم

رئیس اتحادیه سمساران و امانت‌فروشان تهران حدود فعالیت اتحادیه را اینگونه تشریح می‌كند: «همه اجناس فقط در صورت دست‌دوم بودن جزو حدود فعالیت صنف ما قرار می‌گیرد. فقط آن دسته از اجناسی كه اتحادیه مربوط به آنها كار فروش انواع دست‌دوم آن را به‌طور رسمی انجام می‌دهند، در حوزه فعالیت ما نیست.»حسین حیدرآقا ادامه می‌دهد: «این نوع اجناس معمولاً كار تخصصی و كارشناسی را می‌طلبد. به‌عنوان مثال طلا و جواهر دست‌دوم توسط فعالان همان اتحادیه مورد معامله قرار می‌گیرد.»

حیدرآقا در خصوص نحوه امانت‌فروشی می‌گوید: «امانت‌فروشی در صنف به جنس مورد نظر بستگی دارد. برای امانتگذار ۱۵درصد سود در نظر گرفته شده است. البته بستگی به نوع جنس و به‌خصوص اندازه آن دارد چراكه حجمی كه جنس در مغازه اشغال می‌كند، برای سمسار مهم است. وقتی جنس مورد نظر رادیو ضبط است كه حجم كمی می‌گیرد و قیمت پایینی هم دارد، میزان سود آنچنان نیست اما وقتی یخچال سایدبای‌ساید به امانت گذاشته می‌شود كه حجم زیادی را می‌گیرد و حمل و نقل دشواری هم دارد، تا ۱۵درصد برای سمسار سود در نظر گرفته شده است.»

در حال حاضر بسیاری از خرید و فروش‌های اجناس دست‌دوم به فضای مجازی منتقل شده است. خیلی‌ها هستند كه از طریق اینترنت كالای دست‌دوم خود را عرضه می‌كنند و عده زیادی هم برای خرید اجناس دست‌دوم به اینترنت مراجعه می‌كنند. خرید و فروش از طریق آگهی‌های نشریات نیز در حال جا‌افتادن است، به‌گونه‌ای كه روزبه‌روز بر تعداد آگهی‌ها اضافه می‌شود. این موضوع رفته‌رفته فعالیت سنتی سمساران را تحت‌الشعاع قرار داده است. حسین حیدرآقا در این خصوص می‌گوید: «مشكلات در این زمینه فراوان است. از همان ابتدا پیگیر آگهی‌های روزنامه شدیم، ضمن اینكه این موضوع عینا تداخل در صنف ماست، برای جامعه اصناف كشور مشكل‌ساز شده است. متاسفانه وزارت دارایی بابت مالیات با این معضل مواجه شده‌اند.»

وی ادامه می‌دهد: «ما در روزنامه‌ها می‌بینیم اشخاصی با یك شماره موبایل اقدام به درج آگهی خرید و فروش لوازم منزل، اتومبیل، مسكن، طلا و جواهر و حتی وام بانكی می‌كنند، در این زمینه عده زیادی ضرر و زیان می‌كنند. در سال ۸۱ طی رایزنی و نامه‌نگاری با وزارت ارشاد، دستورالعملی دریافت كردیم كه طی آن جراید بدون استعلام از اتحادیه مربوط به آن آگهی حق درج آگهی را ندارند. حیدرآقا از عدم رعایت این دستورالعمل گلایه می‌كند: «متاسفانه این دستورالعمل از سوی نشریات رعایت نمی‌شود و تابه‌حال فقط یك نام استعلامی به اتحادیه رسید كه شخصی با نام شخص دیگری اقدام به درج آگهی كرده بود. آن مورد هم شخص مورد نظر برای استعلام آمده بود و نه نشریه‌ای كه آگهی را چاپ كرده بود وگرنه هیچ مورد استعلامی دیگری نداشتیم.»

وی می‌افزاید: «ممكن است یك نفر پروانه كسب هم داشته باشد اما شماره محل‌های دیگر غیر از واحد صنفی را هم درج كند و از آن بهره‌برداری كند. این‌گونه امكان پیگیری وزارت دارایی هم از بین می‌رود. این است كه از جراید درخواست عاجزانه داریم هر نوع آگهی را چاپ نكنند و از اتحادیه استعلام كنند. این كار قدمی در راه قانونمند‌شدن است.»

● بورس سمساری‌ها

هر شغلی محل مشخصی برای فعالیت خود دارد. سمساری‌ها هم از این قاعده مستثنی نیستند. حیدرآقا در این خصوص می‌گوید: «تقریبا سه منطقه معروف بر فعالان این صنف را داریم. نعمت‌آباد كه قبلاً سیداسماعیل بود، میدان امام حسین(ع)، خیابان نظام‌آباد جنوبی و سومی هم خیابان آبان است. اینها بورس سمساری‌هاست كه اجناس در آنجا طبقه‌بندی شده فروخته می‌شود.»وی ادامه می‌دهد: «در خیابان آبان وسایل ریز فروخته می‌شود. در

امام حسین(ع) بیشتر مبل خرید و فروش می‌شود.»

حیدرآقا در خصوص مشكلات مالیاتی این صنف می‌گوید: «بسیاری از فعالان این صنف پیر و بیمار هستند. این است كه درآمد آنها رو به كاهش است. درخواست كردیم مالیات این افراد را كمتر در نظر بگیرند. توافقاتی انجام شده، امیدواریم این اتفاق رخ بدهد.»

اصغر اعلایی یكی از سمساران خیابان نظام آباد در رابطه با چگونگی قیمتگذاری روی اجناس در سمساری‌ها می‌گوید: «خرید كالا از در منازل، هزینه‌های فراوانی دارد. از جمله هزینه حمل بار، هزینه جابه‌جایی، هزینه شاگرد و كارگر، هزینه تعمیر و نوسازی و هزینه‌های جانبی دیگر كه بر مبلغ قیمت اولیه می‌افزاید. در چنین شرایطی حتی با در نظر گرفتن ۱۰ درصد سود باز هم بسیاری از مشتریان گمان می‌كنند كه قیمت‌ها گران بوده و یك كالای دست دوم نباید چنین قیمتی داشته باشد.» وی تاكید می‌كند: «این امر به این دلیل است كه اكثر مشتریان سمساری‌ها، افراد كم‌درآمد و فقیر جامعه هستند كه توان خرید كالاهای نو و گرانقیمت را ندارند.» وحیده.گ از جمله شهروندانی است كه برای تهیه وسایل مورد نیاز خود غالبا به سمساری‌ها مراجعه می‌كند. وی می‌گوید: «مغازه‌های سمساری در كمك به خانواده‌های ضعیف و متوسط نقش اساسی دارند، چراكه نه تنها نیاز این افراد را تامین می‌كنند بلكه صرفه‌جویی مناسبی نیز برای این‌گونه خانواده‌ها فراهم می‌آورند.»

امیری، یكی از سمساری‌های منطقه میدان امام حسین(ع) است كه در مغازه خود كالاهای مختلفی را دارد. وی می‌گوید: «این روزها به قول معروف هر كسی كه از خانواده خود قهر كرده و اندكی سرمایه دارد، وارد صنف سمساری می‌شود در صورتی كه شغل سمساری نیازمند تجربه و شناخت و سال‌ها ممارست و تلاش است و نمی‌توان بدون آگاهی از علوم روانشناسی، مردم شناسی و اقتصاد وارد این صنف شد.»

وی می‌افزاید: «در گذشته، مردم اعتماد بسیاری به سمسارها داشتند و لوازم دست دوم منزل خود را در اختیار این افراد می‌گذاشتند، به همین دلیل هم به شغل سمساری، امانت‌فروشی نیز گفته می‌شد. ولی هم‌اكنون به‌دلیل ورود افراد ناآگاه به این صنف، بسیاری از افراد به سمسارها به چشم ارزان‌خر و گران‌فروش می‌نگرند.» »

وی اظهار می‌دارد: «بسیاری از مشتریان این مغازه‌ها تهیه‌كنندگان و فیلمسازان و برخی عتیقه‌بازان هستند كه به دنبال اجناس خاص بوده و مبالغ كلانی نیز برای كالای مورد نظر خود می‌پردازند.»امیری با اشاره به اینكه در حال حاضر عمده كالاهای عتیقه‌ای كه در مغازه‌های سمساری فروخته می‌شود، تقلبی است، می‌افزاید: «این روزها، عتیقه‌كردن كالاهای نو، تبدیل به شغل شده است و بسیاری از سمساری‌های قدیمی كه تجربه فراوانی در تامین نظر مشتریان دارند، از طریق این كار درآمد كسب می‌كنند.»

وی تاكید می‌كند: «البته این كار ممكن است كه در نگاه اول كلاهبرداری به حساب آید در صورتی كه این‌طور نیست. در واقع عتیقه سازان با ارائه كالای مورد نظر عتیقه‌بازان، به نوعی از خرید و فروش كالاهای عتیقه واقعی كه میراث فرهنگی و شناسنامه ما ایرانیان به حساب می‌آیند، جلوگیری كرده و با كپی‌برداری از نمونه‌های اصلی، علاوه بر ایجاد شغل و چرخش پول در بازار، به اقتصاد مملكت نیز كمك می‌كنند!»نرگس.ر، یكی از آنتیك‌فروشان در منطقه شمال شهر تهران می‌گوید: «این روزها بسیاری از افراد با آگهی‌های مطبوعاتی در روزنامه‌های كثیرالانتشار، كالاهای دست دوم موجود در بسیاری از منازل را به قیمت‌های ارزان خریداری كرده و به قیمت‌های گزافی نیز به متقاضیان می‌فروشند. » وی می‌افزاید: «حتی برخی افراد با استفاده از خودروهای وانت و نیسان و داد و فریاد با بلندگو، در كوچه‌های شهر می‌گردند و به خرید و فروش لوازم دست دوم مشغول هستند.»

وی اظهار می‌دارد: «میان شغل سمساری و آنتیك فروشی باید تفاوت قائل شد، چرا كه آنتیك فروشان غالبا افراد تحصیلكرده و با تجربه هستند كه اطلاعات نسبتا كاملی از تاریخ باستان و میراث فرهنگی كشور دارند و با ارائه اطلاعات تاریخی در فروش لوازم آنتیك به افزایش سطح دانش مشتریان و متقاضیان كالاهای قدیمی كمك می‌كنند، ولی سمساری‌ها غالبا تنها لوازم دست دومی را كه از یك فرد خریداری كرده، به فرد دیگری با قیمت‌های بالاتری می‌فروشند و در واقع فقط نقش واسطه را بازی كرده و فعالیتشان، شغل محسوب نمی‌شود.»