علاج محبت به دنیا

به حسب فطرت، قلب به هر چه علاقه و محبت پیدا کرد، قبله توجه آن همان محبوب است. دل ما چون با حب دنیا آمیخته شده و مقصد و مقصودی جز تعمیر آن ندارد، ناچار این حبّ، مانع از فراغت قلب و …

به حسب فطرت، قلب به هر چه علاقه و محبت پیدا کرد، قبله توجه آن همان محبوب است. دل ما چون با حب دنیا آمیخته شده و مقصد و مقصودی جز تعمیر آن ندارد، ناچار این حبّ، مانع از فراغت قلب و حضور آن در محضر قدس شود. و علاج این مرض مهلک و فساد خانمان‌سوز با علم و عمل نافع است. اما علم نافع برای این مرض، تفکر در ثمرات و نتایج آن و مقایسه کردن بین آنها و مضار و مهالک حاصله از آن است. چون معلوم شد که حبّ دنیا مبداء و منشأ تمام مفاسد است، بر انسان عاقل علاقه‌مند به سعادت خود لازم است این درخت را از دل ریشه کن کند. طریق علاج عملی آن است که معامله به ضد کند پس اگر به مال و منال علاقه دارد با بسط ید و صدقات واجبه و مستحبه ریشه آن را از دل بکند. یکی از نکات صدقات همین کم شدن علاقه به دنیاست، و لهذا مستحب است که انسان چیزی را که دوست ‌می‌دارد و مورد علاقه‌اش هست صدقه دهد: «لن تنالوا البر حتی تنفقوا مما تحبون».

امام خمینی (ره)، اخلاق ۳ (گزیده آثار اخلاقی امام)، ص ۱۱۵