اعتماد به نفس در کودکان

انسان‌های بزرگ با اعتماد به نفس و توکّل به خدا دشواری‌ها را آسان می‌کنند.
ارزش هر کسی به مقدار همّت اوست. کسی که استقلال داشته باشد منتظر دیگران نمی‌نشیند؛ بلکه با همّت و اراده‌ی …

انسان‌های بزرگ با اعتماد به نفس و توکّل به خدا دشواری‌ها را آسان می‌کنند.

ارزش هر کسی به مقدار همّت اوست. کسی که استقلال داشته باشد منتظر دیگران نمی‌نشیند؛ بلکه با همّت و اراده‌ی قوی وارد عمل می‌شود.‌

پدران و مادران باید فرزندان خود را برای آینده آماده کنند.

از چهار سالگی تا هفت سالگی بهترین وقت برای پرورش اعتماد به نفس است. کودک، در این سن دوست دارد کارهایش را خودش انجام بدهد.

از ابتکارهای خود بسیار شاد می‌شود و آنها را به رخ دیگران می‌کشد. برای مثال، هنگام پریدن از روی چیزی می‌گوید: ببین چقدر پریدم! ببین خودم می‌توانم کفش و لباسم را بپوشم! می‌توانم خودم غذا بخورم، ببین چه خوب نقّاشی می‌کنم! و ...‌

پدران و مادران عزیز،‌کودکان ما خواه ناخواه بزرگ می‌شوند و روزی از ما جدا خواهند شد. در آینده با حوادث و مشکلات زندگی رو به رو می‌شوند.

مستقل بودن کودک، عیب نیست. کودکان را سرزنش نکنید و از آنان عیبجویی نکنید.

اگر کودک نمی‌خواهد در کارش مداخله کنید، اجازه دهید بنابر خواست، میل و سلیقه‌ی خود کار کند تا از آن لذّت ببرد. فقط او را راهنمایی و تشویق کنید.‌

والدین عزیز! به فرزندتان نگویید: تو چیزی نمی‌دانی یا لیاقت نداری، این ظرف را شکستی یا این کار را خراب کردی یا بد انجام دادی.

البتّه باید مواظب باشید که کودکتان به کارهای نادرست و خطرناک، دست نزند.

برای مثال،‌ اگر کودک شما می‌خواهد گل‌ها را بچیند یا شاخه‌های درخت‌ها را بشکند، به پرندگان آزار برساند یا خواهر و برادر خود را اذیّت کند جلو او را بگیرید و نظرش را به کارهای سودمند جلب کنید.‌

یکی از راه‌هایی که موجب می‌شود در کودک، اعتماد به نفس ایجاد شود، توانایی او در انجام دادن کارها بدون کمک دیگران و داشتن استقلال در اجرای آنهاست. پدر و مادر باید در انجام دادن کاری که می‌دانند از عهده‌ی فرزندشان برمی‌آید اظهارنظر نکنند و به او فرصت دهند تا خود به تنهایی آن کار را انجام دهد.‌