یک قدم

صدای پرنده ای کوچک که در صبحگاه به گوش می رسد، این باور را در من ایجاد می کند که زندگانی بر مداری تعریف شده است که بر اساس آن تمام مخلوقات می خواهند از یکدیگر یاری بجویند.
اگر بتوانیم …

صدای پرنده ای کوچک که در صبحگاه به گوش می رسد، این باور را در من ایجاد می کند که زندگانی بر مداری تعریف شده است که بر اساس آن تمام مخلوقات می خواهند از یکدیگر یاری بجویند.

اگر بتوانیم رازهای آفرینش را دریابیم و با زبان دل به اسرار ناگفته یا خاموش پی ببریم، از گذرگاه های سخت عبور خواهیم کرد.

زبان یک پرنده و آنچه را که به صدای بلند می گوید، نمی توانیم درک کنیم.

سنجش یک زن تنها که گوشه خیابان در حال دستفروشی است، شاید ممکن نشود.

دیدن بیمارانی که در گوشه ای از یک آسایشگاه چشم انتظار یک نگاه پرمهر هستند، قدمی نیست که هر کسی در این راه بگذارد.

دست نوازش به سر کودک بی پناه و یتیمی که در دوری از پدر و مادر در تب و تاب غم و اندوه می سوزد، برای هر کسی مقدور نیست و ‎.‎.‎.

اما برای همه مقدور است که چند گام از خویش فاصله بگیرند و به آنچه که زیبا و دلپسند است، بپیوندند. اگر هر روز تنها یک قدم از خویش فاصله بگیریم، یکساله راهی بزرگ را خواهیم پیمود و روی مرزهای خلقت رازهایی را لمس خواهیم کرد که به خاطر آن آفریده شده ایم.

فاطمه فیضی