انحطاط ایدئولوژیک جامعه صهیونیستی

با نگاهی اجمالی به وضعیت جامعه صهیونیستی می توان پی برد که شهرک نشینان به افرادی مشرک و بی دین تبدیل شده اند و دیگر وجه مشترک یا بهانه ای برای باقی ماندن دور یکدیگر ندارند

با نگاهی اجمالی به وضعیت جامعه صهیونیستی می‌توان پی برد که شهرک نشینان به افرادی مشرک و بی دین تبدیل شده اند و دیگر وجه مشترک یا بهانه‌ای برای باقی ماندن دور یکدیگر ندارند. موقعیت کنونی رژیم صهیونیستی در منطقه و واکنش های افراطی این رژیم نسبت به کنش های منطقه ای باعث حیرت کارشناسان شده است زیرا آن ها را خارج از قواعد منطقی سیاسی ارزیابی می کنند.

اما در مورد چرایی این مسأله، کارشناسان بین‌الملل معتقدند مشکلات پیچیده داخلی این رژیم، موجب ناتوانی آن در پیش گرفتن یک خط مشی عادی در موضوعاتی مانند روند دستیابی به توافق با اعراب شده است. ایهود اولمرت همواره یکی از دلایل عدم استعفای خود را موقعیت حساس این رژیم ذکر می کرد که توان تحمل تنش سیاسی بیشتر را ندارد.

یکی از مهم ترین مشکلات داخلی رژیم صهیونیستی اینست که به رغم گذشت بیش از ۶۳ سال از اشغال سرزمین‌های فلسطینی و تشکیل رژیم صهیونیستی یهودیانی که از کشورهای گوناگون جهان و از قاره‌های مختلف با فرهنگ و زبانهای متفاوت در این سرزمین‌های اشغالی گردهم آمده‌اند، تا به امروز نتوانسته‌اند به طور کامل و لااقل تا حد قابل قبولی با فرهنگ و عادات و رسوم یکدیگر تطبیق پیدا کنند و با یکدیگر تعامل و ارتباط خوبی برقرار سازند به همین دلیل شاید در ظاهر شاهد جامعه‌ای متحد و یکپارچه در رژیم صهیونیستی باشیم اما در حقیقت این جامعه مانند توپ چهل تکه‌ای است که هر تکه آن دارای خط و مشی خاص و ویژه‌ای است که به راحتی نمی‌تواند با دیگر تکه‌ها کنار بیاید.

در حال حاضر در یک تقسیم بندی بسیار کلی، می‌توانیم شهرک نشینان صهیونیست را به دوگونه یا دسته مختلف تقسیم کنیم. در تقسیم اول می‌توان آنان را به دو دسته عربی و یهودی تقسیم کرد. عرب‌ها فلسطینیانی هستند که به "فلسطینیان ۱۹۴۸ " شهرت دارند، یعنی فلسطینی تبار هستند اما در حال حاضر در سرزمین‌های اشغالی زندگی می‌کنند و دارای گذرنامه "اسرائیلی " هستند. این گروه به دلیل مسلمان بودن از کمترین حقوق و مزایا از سوی دولت رژیم صهیونیستی نسبت به دیگران برخوردارند.

اما در تقسیم بندی دوم می‌توان یهودیان را به دو دسته "اشکنازی " و "سفاردیم " تقسیم کرد. یهودیان "اشکنازی " یهودیانی هستند که از کشورهای مختلف غربی به سرزمین‌های اشغالی کوچ کرده‌اند و یهودیان "سفاردیم " آن دسته‌ای هستند که از کشورهای عربی و اسلامی به سرزمین‌های اشغالی رفته‌اند.

تفاوتی که دولت رژیم صهیونیستی میان این دو گروه از یهودیان قائل می‌شود به قدری است که یهودیان "اشکنازی " چندین دهه دولت و مهمترین پست‌های سیاسی و نظامی این رژیم را در دست داشته و بر آن حکومت کرده‌اند در حالیکه دیگر موقعیت‌های کم اهمیت و حتی بی ارزش برای یهودیان "سفاردیم " باقی مانده است. این نژادپرستی موجب کینه‌ای شدن یهودیان شرقی از "اشکنازی "ها شده است به همین دلیل هرگاه یکی از یهودیان "سفاردیم " به قدرت می‌رسد، عقده چندین ساله خواری و ذلت خود را از "اشکنازی "ها می‌گیرد.

نکته قابل تعجب این است که در میان هر دسته از این یهودیان نیز چندین شاخه و تفاوت وجود دارد، مثلا یهودیان "سفاردیم " به یهودیان روسیه، یهودیان عرب، یهودیان آفریقا، یهودیان ایران و غیره تقسیم می‌شوند و هر گروه از آنان دارای جایگاه و امتیازاتی برای خود هستند و خود را نسبت به دیگری برتر می‌دانند. اما یهودیان "اشکنازی " نیز چنین تقسیم بندی برای خود دارند به طوریکه به یهودیان آمریکا، یهودیان انگلیس، یهودیان فرانسه، یهودیان لهستان و غیره تقسیم می‌شوند. آنان نیز چنین تفاوت‌هایی را در میان خود دارند. این مسائل از دید سیاستمداران و دانشمندان صهیونیست نیز پنهان نمانده است. خانم دکتر "إیله شوحاط " استاد دانشگاه در بیت المقدس می گوید: "اسرائیل " به جامعه‌ای چند امتی و چنددسته تبدیل شده است.

از این چند دستگی و تشتت در جامعه صهیونیستی می‌توان این نتیجه را گرفت که منظومه یا نظام استعماری صهیونیستی که "رژیم اسرائیل " از ابتدا بر اساس آن پایه گذاری شد، کم‌ کم رو به زوال می‌رود و در حقیقت فلسفه تأسیس این رژیم به طور کامل زیر سؤال رفته زیرا بنیانگذاران آن همواره اعلام می کردند که یهودیان جهان به دلیل داشتن دین، فرهنگ و زبان مشترک باید در سرزمین موعود (فلسطین اشغالی) گردهم آیند و "اسرائیل " را تشکیل دهند، در حالیکه اکنون می‌بینیم یهودیانی که در این سرزمین گردهم آمده‌اند به هیچ وجه دارای فرهنگ و حتی زبانی مشترک نیستند زیرا هر گروه بر اساس فرهنگ متفاوت و خاصی رفتار می کند و با زبان‌های اصلی و مادری خود با یکدیگر صحبت می‌کنند. اما در مورد دین مشترک لازم به ذکر است که بررسی‌های اخیر انجام شده نشان می‌دهد بیش از ۵۰% شهرک نشینان صهیونیستی به دین یهود و یا هر دین دیگری پایبند نیستند و در کل به افرادی مشرک و ملحد تبدیل شده‌اند. از این رو آنان دیگر وجه مشترک یا بهانه‌ای برای باقی ماندن دور یکدیگر در سرزمین‌های اشغالی ندارند.