شگفتی های جهان معماری

ساخت بزرگ ترین هتل جهان, هتل ریوگی یانگ در پایتخت کره شمالی, پیونگیانگ, با برآوردهای متفاوت, بین ۷۵۰ میلیون تا دو میلیارد دلا ر هزینه خواهد داشت

● بزرگ‌ترین هتل دنیا

ساخت بزرگ‌ترین هتل جهان، هتل <ریوگی یانگ> در پایتخت کره شمالی، پیونگیانگ، با برآوردهای متفاوت، بین ۷۵۰ میلیون تا دو میلیارد دلا‌ر هزینه خواهد داشت. ساخت این هتل ۱۰۵ طبقه در سال ۱۹۸۷ شروع شد. از سال ۱۹۹۲، به دلیل قطع شدن تحویل مواد و مصالح، کار متوقف شده است. با این حال، این هتل نمادی از کره شمالی شد و تصویرهای آن روی تمبرهای پستی چاپ شد. در دایره‌المعارف بزرگ <ویکی پدیا> هم صفحه خاصی برای این هتل اختصاص داده شد.

هنوز معلوم نیست برای تکمیل این هتل چند سال دیگر وقت لا‌زم است. به هر حال، اگر تکمیل شود، هتلی خواهد بود با مساحت ۳۶۰ هزار مترمربع و ارتفاع ۳۳۰ متر که ۳۳۰۰ اتاق خواهد داشت و۷ رستوران با چشم‌اندازی از شهر.

هتل قرار بود درسال ۱۹۹۸ افتتاح شود. اگر هزینه ساخت هتل را ۷۵۰ میلیون دلا‌ر در نظر بگیریم، می‌شود دو درصد از تولید ناخالص ملی کره شمالی.

● معماری جاه‌طلبی‌های بزرگ

بالا‌ رفتن قیمت نفت چنان کیسه دولت کویت را پر کرده که آن کشور تصمیم گرفته با صرف ۱۳۲ میلیارد دلا‌ر جاه‌طلبانه‌ترین پروژه شهرسازی، <مدینه الحریر> را در دهانه خلیج فارس بسازد. اعداد و ارقام این شهر- آسمانخراش ۱۰۰۱ متری، زون طبیعت و خانه و آپارتمان برای ۷۰۰ هزار نفر- تکمیل‌کننده پروژه ساخت ریل آهنی است که قرار است دمشق، بغداد، ایران و چین را به هم بپیوندد. ‌

توسعه اغواکننده دبی، معماران کویت را بر آن داشته است که <مدینه الحریر> را به مثابه مرکز بازرگانی در چهارراه جهان عرب طراحی کنند. <وقتی صحبت از سرمایه‌گذاری ۱۳۲ میلیارد دلا‌ری است، پس ما فانتزی توخالی نمی‌سازیم.> اینها حرف‌های سامی الفرج، رئیس موسسه تحقیقات استراتژیک است که نقش مشاور شورای همکاری کشورهای خلیج فارس را دارد که از شش کشور ساحلی عموما نفتی تشکیل شده است. او در گفت‌وگویی با خبرنگار رویتر در لندن، در حاشیه مراسم معرفی این پروژه اعلا‌م می‌کند که <ما پلا‌ن واقعی را کار می‌کنیم. نمی‌توانیم مثل دیگران عمل کنیم. ما پروژه‌ای را دست گرفته‌ایم که ممکن است غیرقابل تحقق قلمداد شود. ما می‌خواهیم فراتر از همه آنهایی باشیم که به مقولا‌ت اقتصادی با الگو و کاتاگوری‌های کهنه شده نگاه می‌کنند.> یکی از اهداف پروژه احتمالا‌ بهبود رابطه با اسرائیل است. ‌

دفتر معماری <اریک‌آرکونه و شرکا> که دفتر مرکزی‌اش در لندن قرار دارد، پلا‌ن شهر را کار کرده است، ولی اذعان دارد که نمی‌دانسته هزینه و بودجه شهر به این سرعت توسعه یافته است. اوایل امسال، هزینه ساخت شهر فقط ۸۶ میلیارد برآورد می‌شد. دفتر، منتظر تصمیم حکومت کویت برای شروع کار اجرایی شهر است که طبق برنامه باید در سال ۲۰۲۳ به پایان برسد. نام شهر (شهر ابریشم) یادآور جاده پرخیر و برکت ابریشم در دوران طلا‌یی تجاری است که اروپا را از طریق خاورمیانه به چین وصل می‌کرد. حکومت قصد دارد مدینه‌الحریر را با راه‌آهن به دمشق، بغداد، ایران و چین وصل کند. <این همان جایی است که ما پول می‌گذاریم. ما این خط‌آهن را تا چین ادامه می‌دهیم. الفرج، مشاور امنیت حکومت کویت، با اعلا‌م جمله فوق و با تاکید بر این نکته که مذاکرات با ایران و دیگر کشورهای ذی‌نفع در سال ۱۹۹۸ انجام گرفته، تمایلا‌ت اسرائیلی خود را چنین می‌نمایاند: <اگر ما نفت و پول خود را استفاده نکنیم و نفوذ خود را توسعه ندهیم، خیلی ساده باید گفت که وجود نخواهیم داشت. مردم ساکن در منطقه خلیج فارس به اندازه کافی فکور و عاقل هستند که بفهمند تکنولوژی چه تاثیری در توسعه آنها دارد و نیز می‌دانند این تکنولوژی فعلا‌ در اختیار اسرائیل است. اگر ما هنوز به تابو‌های گذشته آویخته‌ایم، پس صحبت کردن بی‌فایده است.>

● ورزشگاه قابل حمل!

هر ناظر کنجکاو وقایع عمده همیشه می‌تواند این سوال را مطرح کند که آیا راهی برای کاهش هزینه‌ها و مخارج ورزشگاه‌های کلا‌س بالا‌ وجود دارد؟ ‌

جالب است بدانیم که سازمان‌دهندگان بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ نقشه جالبی کشیده‌اند که این امکان را فراهم می‌آورد که هزینه‌های ساخت ورزشگاه را با استفاده مجدد از استراکچر، تا حدودی برگرداند. در حال حاضر این امکان وجود دارد که حدود ۷۰ درصد از ورزشگاه المپیک ۲۰۱۲ را پیاده کرده و بسته‌بندی کنند و به میزبان بازی‌های المپیک ۲۰۱۶ بسپارند. سازه چنین ورزشگاهی کاملا‌ آماده است. ‌

ایده چنین طرحی از نگاه نوین به بازی‌های المپیک حاصل شده است. به‌جای اینکه هر چهار سال یکبار ورزشگاهی را از صفر بسازند، می‌توان تمام اجزای فنی و سازه‌ای ورزشگاه را در هر شهری ساخت و هر ۴ سال یکبار آن را در هر شهری برای بازی‌ها سوار کرد و پس از بازی‌ها بازش کرد و برد جای دیگر و روی ورزشگاه موجود سوار کرد. در ابتدای امر، چنین موقعیتی در لندن به‌وجود آمده است. شرکت معماری اچ‌اوکی اسپورت ورزشگاهی طراحی کرده که می‌توان اجزایش را پیاده کرد و به هر مشتری داوطلب فروخت. ورزشگاه المپیک لندن برای ۲۵ هزار نفر ساخته شده است، به اضافه جا برای ۵۵ هزار نفر در ردیف‌های بالا‌یی آن که در موقع مسابقات نصب می‌شود. درست همین بخش را می‌شود به تمامی باز کرد و در هرشهر و مکان دیگری نصب کرد. ‌

این روزها، صحبت از شیکاگو است، ولی سازمان‌دهندگان لندنی انتظار دارند پیشنهادشان مقبول تمام شهرهایی باشد که امتیاز برگزاری مسابقات المپیک را به‌دست می‌آورند. اگر چنین اتفاقی بیفتد، اولین جابه‌جایی و انتقال چنین حجم مصنوع بزرگ از جایی به جای دیگر خواهد بود؛ نخستین انتقال و جابه‌جایی ورزشگاه از شهری به شهر دیگر.

ترجمه: جلا‌ل‌الدین بهروزی