کافئین برای ورزشکاران دوپینگ محسوب می شود؟

مصرف کافئین از لحاظ قانونی نیز با محدودیت هایی همراه است.

کافئین یک ماده محرک سیستم عصبی مرکزی است و به طور طبیعی در برخی مواد غذایی همچون قهوه، چای، شکلات و نوشابه های سیاه یافت می شود. از کافئین در داروسازی و تولید برخی داروها نیز استفاده می شود.

مدت هاست که در مورد استفاده از کافئین برای افزایش کارایی ورزشکاران اختلاف نظرهایی وجود دارد. تحقیقات قدیمی تاکید داشتند که کافئین موجب افزایش هوشیاری و تمرکز ورزشکاران شده و با افزایش مصرف چربی به جای گلیکوژن (قند) در عضلات، کارایی و استقامت بافت عضلانی را افزایش می دهد. اما تحقیقات اخیر نشان می دهند که کافئین تنها محرک سیستم عصبی است و نقشی در افزایش قدرت عضلانی ندارد.

کافئین به دلیل افزایش تمرکز و هوشیاری دارای مزایایی برای ورزشکاران است اما چنانچه در مصرف آن افراط شود خطرات و عوارضی را به دنبال خواهد داشت. مصرف دوزهای بالای کافئین موجب تپش قلب، اضطراب، بی خوابی، تهوع، لرزش و سردرد می شود. از طرفی کافئین یک ترکیب مدر (ادرار آور) است و مصرف بی رویه آن موجب از دست رفتن مایعات بدن به ویژه در هنگام ورزش در هوای گرم شده و ورزشکار را دچار کم آبی و خطرات ناشی از آن می نماید.

مصرف کافئین از لحاظ قانونی نیز با محدودیت هایی همراه است. کمیته ملی المپیک مصرف ۴۰ ماده محرک را ممنوع اعلام کرده است و مصرف بیش از حد مجاز کافئین نیز دوپینگ محسوب می شود. بر اساس قانون کمیته ملی المپیک چنانچه سطح ادراری کافئین بالای ۱۲ میکروگرم در هر سی سی باشد غیر مجاز به شمار می رود.