او اهل کاشان بود

در نیمه مهر ۱۳۰۷ در کاشان به دنیا آمد و ۵۲ سال بعد، در اول اردیبهشت ۱۳۵۹ در تهران درگذشت.

در نیمه مهر ۱۳۰۷ در کاشان به دنیا آمد و ۵۲ سال بعد، در اول اردیبهشت ۱۳۵۹ در تهران درگذشت.

شاعر و نقاش بود و شعرهایش به زبان‌های بسیاری از جمله انگلیسی، فرانسوی، اسپانیایی و ایتالیایی ترجمه شده است. بیماری سرطان خون باعث شد او در میان دیوارهای سپید بیمارستان پارس تهران آخرین شعر زندگی‌اش را بسراید: مرگ! این شاعر کاشانی در سال ۱۳۳۰ نخستین مجموعه شعر نیمایی خود را به نام مرگ رنگ منتشر کرد.

در سال ۱۳۳۲ از دانشکده هنرهای زیبا فارغ‌التحصیل شد و نشان درجه اول علمی را دریافت کرد. در همین سال در چند نمایشگاه نقاشی در تهران شرکت کرد و نیز دومین مجموعه شعر خود را با عنوان زندگی خواب‌ها منتشر کرد. در آذر ۱۳۳۳ در اداره کل هنرهای زیبا (فرهنگ و هنر) در قسمت موزه‌ها شروع به کار کرد و در هنرستان‌های هنرهای زیبا نیز به تدریس می‌پرداخت. او آسیا را زیر پای خود گذاشت و سفرهای زیادی به هندوستان، پاکستان، افغانستان، ژاپن و چین داشت.

مدتی در ژاپن زندگی کرد و هنر «حکاکی روی چوب» را در آنجا فراگرفت. همچنین به شعر کهن سایر زبان‌ها نیز علاقه داشت؛ از این رو ترجمه‌هایی از شعرهای کهن چینی و ژاپنی را انجام داده است. او در تابستان ۱۳۳۶ از راه زمینی به کشورهای اروپایی سفر کرد و به پاریس و لندن رفت ودر مدرسه هنرهای زیبای پاریس در رشته لیتوگرافی نام نویسی کرد.

او سپس به ایران بازگشت و از مهر ۱۳۴۰ شروع به تدریس در هنرکده هنرهای تزیینی تهران کرد ولی در اسفند ۴۲ از کلیه مشاغل دولتی کناره‌گیری کرد و تنها به شعر و نقاشی پرداخت. برخی کتاب‌ها درباره اوست: «تا انتها حضور»، «سهراب مرغ مهاجر» و «هنوز در سفرم»، «بیدل، سپهری و سبک هندی»، «تفسیر حجم سبز»، «حافظ پدر، سهراب سپهری پسر، حافظان کنگره»، «نیلوفر خاموش: نظری به شعر سهراب سپهری» و «نگاهی به سهراب سپهری».