سایه روشن مدیریت، فراروی مدیران

آیا تا کنون از خود پرسیده اید کدام سازمانها موفق تر هستند؟ یا به عبارت دیگر، کدام سازمانها بهتر اداره می شوند؟ کدامیک می توانند برتر باشند؟ و سوالاتی از این دست....؛
پاسخ شما به …

آیا تا کنون از خود پرسیده اید کدام سازمانها موفق تر هستند؟ یا به عبارت دیگر، کدام سازمانها بهتر اداره می شوند؟ کدامیک می توانند برتر باشند؟ و سوالاتی از این دست....؛

پاسخ شما به این سوالات، نسبی است؛ چون سبکهای متفاوتی از مدیریت را برای مدیران در سازمانهای مختلف پیشنهاد می نمائید.

قبل از هر بحثی باید ابتدا تعریف مشخصی از موفقیت داشته باشیم. موفقیت در سازمانها به چه معناست؟ به عنوان مثال، آیا اگر سازمانی در طول حیات کاری خود هیچ بازدهی مثبتی نداشته باشد و البته ورشکسته هم نگردد، می توان گفت که این سازمان موفق بوده است؟ ظاهرا پاسخ شما هم منفی خواهد بود. راه حل این سوال در گرو مدیریت حاکم بر آن است. مدیران در تمام سازمانها نقش کنترل، نظارت ، سازماندهی، برنامه ریزی و هدایت را بر عهده دارند ، اما وقتی عملکرد ارگانها، شرکتها و.... (در قالب کلی همان سازمانها) را می بینیم، درمی یابیم که مدیر در تمام آنها جز نام، چیز دیگری نیست؛ به دیگر سخن، در حقیقت، اینان مدیرانی هستند که مدیریت نمی کنند. آنها جهت رفع مشکلات به وجود آمده اقدام درستی نمی کنند( چون ظاهراً به اصول واقعی مدیر واقف نیستند!)، برای حل مسائل زمانی اختصاص نمی دهند ، نقشهای (مدیریتی) خودشان را نمی دانند و ...... (در سطور بالا به نقشهای مدیر اشاره کردیم)؛ واضح است، وقتی تمام دغدغه مدیر یک شرکت، حضور در جلسات هیئت مدیره تکراری!! (که آن هم به دلیل کثرت، فقط جنبه نمایشی دارد و در مورد موضوع اصلی احتمالاً صحبتی نمی شود)، تنبیه کارکنان به دلیل تاخیر در زمان ورود، اخراج بعضی از آنان به دلیل نافرمانی، استخدام برخی دیگر به دلیل روابط شخصی و امثالهم باشد، دیگر جایی برای نقش آفرینی یک مدیر باقی نمی ماند. آنچه از این گفتار می توان نتیجه گرفت این است که:

(متاسفانه!!!) در این سازمانها، مدیر بودن به معنای مدیریت کردن نیست! و یا به زبان ساده تر: در سازمانهای به این شکل، هر کسی می تواند مدیریت کند، بی آنکه مدیر باشد!

عطا موحد

منابع:

۱- اصول مدیریت- لئونارد کازمایر- نشر نی

۲- مدیریت عمومی- سید مهدی الوانی- انتشارات مرکز آموزش مدیریت دولتی

۳- سایر منابع مرتبط