جمعه, ۱۲ بهمن, ۱۴۰۳ / 31 January, 2025
مجله ویستا

خودباوری شرط اول است


خودباوری شرط اول است

به طور کلی یکی از اساسی‌ترین مواردی که در مورد معلولیت‌های جسمی،‌حرکتی وجود دارد، برنامه‌های فیزیوتراپی و تمرین‌هایی است که تحت نظارت متخصص برای بیمار درنظر گرفته می‌شود....
این …

به طور کلی یکی از اساسی‌ترین مواردی که در مورد معلولیت‌های جسمی،‌حرکتی وجود دارد، برنامه‌های فیزیوتراپی و تمرین‌هایی است که تحت نظارت متخصص برای بیمار درنظر گرفته می‌شود....

این عامل در بسیاری از بیماران مبتلا به معلولیت‌های جسمی‌-حرکتی باعث شده تا آنها تا حدودی بتوانند توانایی‌های از دست رفته در آن اندام را بازبیابند. البته اگر بگوییم که حرکت و فعالیت این اندام‌ها در اثر تمرین به حالت کاملا طبیعی بازمی‌گردد، نظر بسیار خوشبینانه‌ای است ولی به هر حال بررسی‌ها و تجربیات در این زمینه نشان داده‌اند که انجام منظم تمرین‌های فیزیوتراپی تحت‌نظر متخصص در بهبود وضعیت آنها بسیار موثر خواهد بود.

در واقع معلولیت جسمی-حرکتی (CP) یک بیماری فیکس شده است و برعکس بسیاری از بیماری‌ها، حالت پیش‌رونده ندارد. به همین دلیل به خصوص در سنین رشد و تشکیل نورون‌های جدید، احتمال دارد وضعیت بیمار به میزان قابل‌ملاحظه‌ای بهبود پیدا کند. بعد از این سنین، وضعیت بیمار تا سال‌های زیادی به شکل ثابت می‌ماند و شاید در سنین کهنسالی اندکی افت پیدا کند.

اما به طور قطع تمام روش‌ها و تمرین‌های ذکرشده در راستای بهبود وضعیت بیمار، در درجات بعدی اهمیت قرار دارد زیرا مهم‌ترین عامل در این مورد اراده و خواست شخص بیمار است. تمام این روش‌های پزشکی زمانی اثربخش خواهند بود که بیمار بخواهد خود را در مسیر درمان قرار دهد و در مراحل مختلف، درمانگر خود را یاری کند. خواست و اراده فرد بیمار و انجام عملیات منظم فیزیوتراپی برای اندام‌های درگیر، در طول زمان می‌تواند بیمار را در مسیر بهبودی قرار دهد.

عدم انجام فیزیوتراپی در بیماران مبتلا به معلولیت‌های جسمی-حرکتی، علاوه بر خود بیماری، می‌تواند سفت شدن اندام‌ها به دلیل بی‌تحرکی را در پی داشته باشد که این موضوع نیز موجب بیشتر شدن محدودیت‌های حرکتی بیمار شود. توصیه ما به این بیماران این است که مراحل بیماری خود را تحت نظارت متخصصان طب فیزیکی دنبال کنند تا در هر مرحله بتوانند به حداکثر کارایی اندام‌های درگیر معلولیت برسند. بدون تردید نمونه مطرح شده در این شماره نیز در صورتی که توانایی پذیرش مشکل خود را پیدا نمی‌کرد و با آن به شیوه منطقی برخورد نمی‌کرد، تمرینات فیزیوتراپی و کاردرمانی نیز آنطور که باید در وی اثربخش نبود و درنتیجه وضعیت او در حد انتظار پیشرفت پیدا نمی‌کرد.

نظر متخصص مغز و اعصاب

دکتر بابک زمانی

استادیار دانشگاه علوم پزشکی تهران