پرسه در مالیخولیای ذهنی

فیلم پرسه در مه ساخته رضا توکلی درباره جوانیست که در کماست و در همان حال به رویا پردازی می‌پردازد.
اصولا ویژگی‌های فنی اثر خیلی جلو تر از نکات محتوایی آن است که نمی‌توان از آنها …

فیلم پرسه در مه ساخته رضا توکلی درباره جوانیست که در کماست و در همان حال به رویا پردازی می‌پردازد.

اصولا ویژگی‌های فنی اثر خیلی جلو تر از نکات محتوایی آن است که نمی‌توان از آنها چشم پوشی کرد. از فیلمنامه خوب و شخصیت پردازی وتیپ سازی‌های بجا گرفته تا موسیقی عالی وصدا گذاری خوب فیلم تا تدوین فیلم که به نظر من بار به نسبت قابل توجهی از جذابیت اثر را به دوش کشیده و همین طور بازی‌های متوسط رو به بالای کار همه وهمه نوید ارائه یک فیلم خوب را به ما می‌دهد اما متاسفانه باید گفت پای فیلم در قسمت محتوا به شدت لنگان است،به نحوی که می‌توان گفت این فیلم از محتوای بدی برخوردار است.

محتوا،اصالت دادن به رویا(دیریمیست)

آیا اصالت با رویا وخیال است؟ پاسخ به این سوال فلسفی بسیار بحث برانگیز و دشوار است. با ذکر این نکته که برخی از مذاهب و ایدئولوژی‌ها اصالت خیال را در حد اصالت تفکر و تعقل می‌دانند و برای آن احترامی‌مساوی با بقیه مراتب اندیشه قایل هستند البته اصالت مرتبه خیال ازنظر فیلسوفان مسلمان به صورت غیرمطلق بیان شده به نحوی که هم می‌توان خیال ممدوح داشت و هم خیال مذموم. البته قابل ذکر است که مرتبه توهم مطمئنا مذموم است وهیچ انسان اندیشمندی قائل به اصالت توهم نمی‌باشد. اما مراتب بعدی اندیشه یعنی تخیل، تفکروتعقل(که فقط در امور مثبت به کار می‌آید، یعنی امری که از سرعقل باشد هیچ وقت پا به عرصه خطا نمی‌گذارد) قابل بررسی‌اند.

خیال به مرتبه ای از اندیشه گویند که نتیجه آن به واقعیتی قابل مشاهده(اوبژکتیو)منجر نشود و در حد سوژه باقی بماند. نکته عینی و قابل توجه فیلم که از دقایق اول فیلم به نظر می‌آید ارایه قصه ایست در بستر رویا وخیال با اصالت دادن به آن ،به نحوی که حتی می‌توان به کل داستان هم شک داشت که آیا همه در خیال امین می‌گذرد یا که در واقعیت اتفاق افتاده واو فقط دارد آن خاطرات را مرور می‌کند و یا کمی واقعی است و کمی از داستان هم زاده ذهن امین می‌باشد.این سوالیست که می‌تواند از اول فیلم در نریشن آغازین اثر مطرح شود ودر اوایل فراموش شده و در انتهای فیلم دوباره برای مخاطب مطرح شود.اما اگر به نریشن اول فیلم باز گردیم متوجه می‌شویم که کل این داستان وسیله ایست برای فرار امین از مرگ که حتی در اصل این مساله هم شک است که آیا می‌توان در حالت کما تا این حد فراق خاطر داشت که بتوان به خیال‌پردازی پرداخت؟

نویسنده : حسین رازی زاده