۲۲ تیر : در شهر چه گذشت؟!

در اینکه یخچال اغلب خانواده‌های ایرانی به خودی خود یک داروخانه است و این در حالی ‌است که بسیاری از انسان‌ها به دارو دسترسی ندارند هیچ شکی نیست.
اما باید بخشی از دلایل این موضوع …

در اینکه یخچال اغلب خانواده‌های ایرانی به خودی خود یک داروخانه است و این در حالی ‌است که بسیاری از انسان‌ها به دارو دسترسی ندارند هیچ شکی نیست.

اما باید بخشی از دلایل این موضوع را متوجه برخی مسئولان داروخانه‌ها دانست. آنها گاهی اوقات برای کسب سود بیشتر در جایگاه پزشک نشسته و انواع دارو‌های تخصصی را برای بیماران تجویز می‌کنند و به فروش می‌رسانند؛

دارو‌هایی که روی اغلب آنها جمله « فروش بدون نسخه پزشک ممنوع» درج شده است. مراجعان این دارو‌ها را دریافت می‌کنند و با مصرف بی‌رویه به انواع بیماری‌های دیگر مبتلا می‌شوند.

حال آنکه معاینه اولیه، آگاهی از سابقه بیماری‌ و بالاخره جلوگیری از تداخل نکردن دارو با سایر دارو‌ها از وظایف پزشک معالج است و دکتر داروساز و گاه فروشنده‌های بدون تخصص نباید داروهای خاص برای شهروندان تجویز کنند.

در مجموع چنین تخلفاتی، برخی داروخانه‌ها را به دارو‌فروشی تبدیل کرده است. به طور حتم چنین شیوه‌ای در بلندمدت موجب سلب اعتماد مراجعان خواهد شد.

رادیوی عابربانک

با اینکه رادیوی عابربانک‌‌ها پیش از این نیز یکی از موضوعات ستون در شهر چه خبر را تشکیل داده بود اما روشن ماندن آنها تا صبح خروس‌خوان باعث شد این رادیو یکی دیگر از این ستون‌‌ها را به خود اختصاص دهد.

ماجرا از آنجا آغاز شد که چند ماه پیش برخی عابربانک‌ها به رادیو و بلندگو مجهز شدند تا مراجعان هنگام استفاده از این دستگاه به اصطلاح حوصله‌شان سر نرود. ولی گویا این رادیو‌ها همچنان میل زیادی به اضافه‌کاری دارند و به گفته ساکنان محلی به طور ۲۴ساعته کار می‌کنند.

با اینکه این موضوع شامل تمام رادیو‌های‌ عابربانک‌ها نمی‌شود اما شهروندان از آن‌دسته عابربانک‌ها شاکی‌اند که صدای رادیویشان بلند است. بلندی صدای آنها به حدی است که خواب و آرامش ساکنان محل را از بین برده است. برخی از این بلند‌گو‌‌ها نیز تبلیغات پخش می‌کنند که تکراری بودن آن موجب آزار ساکنان می‌شود.

استفاده بیش از گنجایش

تابستان، فصل ورزش‌های آبی از جمله شناست. به همین دلیل در این فصل از سال بیش از هر زمان دیگری از استخر‌ها استقبال می‌شود و گاهی افزایش تقاضا در مقابل کمبود امکانات مشکلاتی برای مراجعه کنندگان به‌وجود می‌آورد.

به عنوان مثال برخی از استخر‌ها سقفی برای پذیرش مراجعه‌کنندگان ندارند و تا زمانی که بلیت خریداری شود افراد را پذیرش می‌کنند.

این در حالی است که نه تنها استخر‌ها بلکه امکانات موجود در فضای استخر نظیر کمد‌ها هم ظرفیت محدودی دارند. به این ترتیب افرادی که مازاد بر ظرفیت وارد استخر می‌شوند، نمی‌توانند از کمد‌ها استفاده کنند و از سوی دیگر استخر به اندازه‌ای شلوغ می‌شود که عملا امکان شنا کردن از بین می‌رود و تنها باید آب‌بازی کرد.

برای رفع این مشکل بهتر است با توجه به ظرفیت استخر‌ و کمد‌ها، سقفی برای پذیرش مراجعه کنندگان در نظر گرفته شود.

زباله‌های پیاده‌رو نشین

با وجود اینکه شهرداری سطل‌های متعددی را در سطح شهر در نظر گرفته است تا شهروندان زباله‌هایشان را در این سطل‌ها قرار دهند، برخی از شهروندان همچنان اصرار دارند تا همانند روال چند سال پیش زباله‌ها را پشت در خانه و در پیاده‌رو‌ها بگذارند.

این اقدام نه تنها محیط را آلوده می‌کند، بلکه چهره شهر را هم زشت کرده و موجب تجمع حیوانات موذی می‌شود. با توجه به اینکه تقریبا سطل‌های بزرگ زباله در همه جای شهر وجود دارند، خوب است تا شهروندان هم همکاری بیشتری نشان داده و زباله‌ها را در این سطل‌ها قرار دهند تا هم محیط را آلوده و هم زحمت مضاعفی را برای رفتگران ایجاد نکنند.

البته شاید نصب سطل‌های مکانیزه زباله در وسط کوچه‌هایی که طول آنها بسیار زیاد است‌، شهروندانی را که حوصله طی مسافت خانه تا ابتدای کوچه را ندارند، برای قرار دادن زباله‌ها در این سطل‌ها تشویق کند.