اصول و مبانی طراحی سبز Green design

▪ بهره وری بهینه از انرژی (در تمامی اجزاء پروسه طرح و تولید و استفاده و مرگ محصول).
▪ قابلیت بازیافت طبق اصول استاندارد بین المللی.
▪ اختصاص موادی با کارآیی لازم.
▪ استفاده از مواد …

بهره وری بهینه از انرژی (در تمامی اجزاء پروسه طرح و تولید و استفاده و مرگ محصول).

قابلیت بازیافت طبق اصول استاندارد بین المللی.

اختصاص موادی با کارآیی لازم.

استفاده از مواد عایق کاری در صورت نیاز برای جلوگیری از اتلاف انرژی.

انتخاب شیوه های بهینه تولید.

سادگی و سهولت خروج قطعات داخلی به منظور مونتاژ.

کاهش تنوع مواد به کار رفته.

استفاده از مواد بومی و طبیعی.

خود داری از ترکیب موادی که با هم ناسازگارند.

خودداری از به کارگیری مواد مرکب تا حد امکان.

در نظر گیری تمییز و تشخیص مواد نشکیل دهنده بعد از طی دوره عمر محصول برای دمونتاژ.

اطمینان از قابلیت تعویض قطعات یک مجوعه با هم در طراحی برای تولید مجدد.

قابلیت تعمیر یا تعویض ساده قطعات.

امکان تعویض متعلقات تکنولوژی بدون تأثیر بر پیکره کلی محصول.

انتخاب و طراحی پیکره های کلاسیک به لحاظ ماندگاری.

امکان به روز کردن یک طرح از طریق جابجایی یک یا چند قطعه کلیدی.

جلوگیری از هر گونه آلودگی زیست محیطی.

استفاده از فرم طبیعی و دست نخورده مواد و مصالح به خصوص در تکمیل سیمای شهر.

تأکید بر قابلیت طراحی بر اساس نیازهای واقعی.

حداقل گرایی (مینیمالیسم).

خودداری از جزئیات غیر کاربردی و صرفا تزیینی.

استفاده از طرح های چند منظوره

منبع: http://www.kafshdoozak۶۴.blogfa.com/post-۶۶.aspx