خشم پنهانی و اثر آن در رابطه زناشویی

گاهی خشم های پنهانی نسبت به همسرمان در ذهن ما پیدا می شود و در ذهن ما جا خوش می کند، خشم هایی که خودمان هم نمی دانیم علت آن چیست، فقط در گوشه ی پنهانی از ذهنمان آن را حس می کنیم، این خشم، دشمن عشق است

بعضی وقت ها خشم های پنهانی نسبت به همسرمان در درون ما برانگیخته می شود و برای مدت ها باقی می ماند. این خشم ها آنقدر از سطح خودآگاه ما واپس رانده می شوند که شاید ندانیم علت آن چیست، فقط در گوشه ای پنهانی از ذهنمان خشمی مبهم را تجربه می کنیم. این خشم آرام و ساکت، دشمن عشق است. تا زمانی که اندک خشمی به همسرمان داریم نمی توانیم صادقانه به او عشق بورزیم.

رابطه ای که به سردی بگراید، لحظه به لحظه آن منعکس کننده و روایت کننده گرمایی است که دارد خاموش می شود و جای خود را به سردی می دهد. شاید تنها چیزی که قابل تظاهر نباشد، عشق است. شیوه نگاه و رفتار های به ظاهر بی اهمیت ما، همه چیز را در رابطه با عشق ورزی مان برملا می کند. وقتی عشق کمرنگ می شود، فضای رابطه سنگین و تحمل آن دشوار می شود. هر کسی که رابطه عاشقانه برایش مهم است باید مساله «خشم های پنهانی» را جدی بگیرد.

گاهی «اصرار در عشق» ایجاد خشم پنهانی می کند، این اصرار می تواند از طرف معشوق یا پدر و مادر باشد. باید بدانیم که، عشق، اشتیاقی است که باید در وجود خود شخص بوجود بیاید و فوران کند، درست مانند میوه ای که می رسد. برای چیدن میوه رسیده نیازی به فشار آوردن نیست، خودش از درخت فرو می افتد. عشق هم، با فشار و اجبار بوجود نمی آید.

آنهایی که طرف مقابل یا فرزندشان را مجبور به ازدواج می کنند، خشم پنهانی را در وجود فرزند یا همسرشان بوجود می آورند و از تاثیر «خشم های پنهانی» در رابطه زناشویی بی خبرند. یکی از مراجعانم می گفت: «مشکل من با همسرم این است که چرا برای ایجاد عشق و علاقه و تصمیم گیری برای ازدواج، به من فرصت بیشتری نداد. من عاشقش بودم، اما کم کم حس کردم تفاوت های اساسی با هم داریم. وقتی شک من را دید، مرتب با منزلمان تماس می گرفت و با پدرم همدستی کرد و من را از چند جهت زیر فشار قرار دادند و فرصت تصمیم گیری را از من گرفتند. پس از ازدواج با اصرار او خیلی زود بچه دار شدم و تحصیلم را همان جا متوقف کردم. حالا دیگر خیال همسرم راحت است که با وجود بچه حتی فکر جدایی به سرم نمی رسد، اما به شدت خشم دارم. از همسرم، پدرم و حتی فرزندم. احساس می کنم همه زندگی به من تحمیل شده است. همسرم می گوید: «ما که مشکلی نداریم؟ چرا در طول روز حال من را نمی پرسی؟ وقتی سرما می خورم برایم سوپ درست نمی کنی؟ چرا در چشم هایت اشتیاق گذشته نیست؟ من هم نمی توانم نقش بازی کنم. وقتی به او خشم دارم نمی توانم صادقانه دوستش داشته باشم و مانند گذشته ها برایم مهم باشد.» این زن و شوهر نیاز داشتند با اتفاق های گذشته مواجه شوند و تا می توانند تلاش به بازسازی آن کنند.

برای از بین بردن خشم های پنهانی، باید تلاش کنیم

- ما نمی توانیم گذشته را تغییر دهیم، اما می توانیم روی احساس هایی که نسبت به واقعیت های گذشته داریم، کار کنیم و آنها را بر خود و دیگران ببخشیم.

- شرط اول این است که صادقانه و روشن با تمام جزییات خشم های پنهانی خود و همسرمان روبرو شویم و آنها را به رسمیت بشناسیم و جدی بگیریم.

- مسوولیت خامی ها و بی تجربگی های گذشته مان را بپذیریم.

- فقط از راه حل و فصل و برطرف کردن خشم های پنهانی است که می توان رابطه ای را که پس از سال ها آرام آرام به سردی گراییده، نجات داد.

دکتر حافظ باجُغلی - روان پزشک و عضو کمیته بهداشت و سلامت جنسی انجمن روان پزشکان ایران