از سقوط صدام خوشحالیم, اما نه به دست آمریکا

دیدگاه های ما در قبال حمله آمریکا به عراق و مسائلی که در آن کشور از سال ۲۰۰۳ به این سو گذشته است, محکی است که آیندگان, به ویژه همسایگان ما و همچنین دیگر مسلمانان روی آن حساب خواهند کرد

دیدگاه‌های ما در قبال حمله آمریکا به عراق و مسائلی که در آن کشور از سال ۲۰۰۳ به این سو گذشته است، محکی است که آیندگان، به ویژه همسایگان ما و همچنین دیگر مسلمانان روی آن حساب خواهند کرد.

اظهار نظر رئیس‌جمهور در پاسخ این سؤال مجری «سی.ان.ان» که پرسید: آیا از اقدام آمریکا در ساقط کردن رژیم صدام حسین در عراق خوشحال شده است، نوعی بی‌توجه به حقایق و واقعیاتی بود که در دیدگاه اسلامی ما، همین طور در سیاست مستقل خارجی ما و در عین حال، در چهارچوب حقوق بین‌الملل وجود دارد.

رئیس جمهور در پاسخ اظهار کرد: «شاید در مرحله اول خوشحال شده باشیم اما پس از اینکه متوجه شدیم آمریکا قصد دارد در عراق ماندگار شود و از طریق آن کشور، تسلط خود را در منطقه گسترش دهد، آیا اگر شما جای ما بودید، خوشحال می‌شدید؟»

در اینجا باید دو چیز را از همه جدا کرد: یکی سقوط صدام و دیگری سقوط آن به دست آمریکا.

بدون تردید صدام به دلیل جنایاتی که در طول تاریخ حکومت خویش در حق مردم عراق و ایران مرتکب شده و دنیای اسلام را برای ده‌ها سال به قعر برده است، می‌بایست سقوط می‌کرد. اما این که این سقوط به دست آمریکا باشد و این اقدام سبب خوشحالی ما باشد، سخنی است که با مواضع اسلامی و غیرت دینی ما سازگار نیست.

بدون شک ما از این که دولت آمریکا، صدام را ساقط کرده، خوشحال نشده و بابت این امر که نوعی تجاوز آشکار در حقوق بین‌الملل به شمار می‌رود، اظهار شادمانی نمی‌کنیم. حمله به عراق، یک اقدام جنایتکارانه درست مانند اقدام جنایتکارانه صدام در حمله به ایران بود. هیچ دولتی حق ندارد به بهانه‌های واهی، همانند آنچه درباره عراق گفته می‌شود، کشوری را در معرض حمله قرار داده، دولت آن را ساقط کند و در آنجا بماند.

به عکس، ما از این که مسلمانان، خودشان سازوکاری ندارند که یک دولت ستمگری مانند صدام را ساقط کنند، یا مردم عراق آن اندازه توان نداشتند که خودشان این دولت جنایتکار را سرنگون سازند، اظهار تأسف می‌کنیم. این کار باید در داخل دنیای اسلام و در چهارچوب منافع مسلمان حل می‌شد تا ما اظهار خوشحالی می‌کردیم.

صرف نظر از این مسائل، چنین اظهارنظرهای ناشیانه که بسا برای دلخوش کردن و راضی ساختن مخاطب مطرح می‌شود، عوارضی برای آینده ما و قضاوت تاریخ در باره ما دارد که به هیچ روی قابل جبران نیست.

کمترین توقع ما این است که با توجه به سیاست رسمی کشور که از ابتدا تجاوزگری آمریکا را به عراق محکوم کرده، رئیس جمهور، اظهار نظر خود را اصلاح کرده و زمینه را برای سوء استفاده‌های مخالفان، در حال و آینده از میان ببرد.

رسول جعفریان