زمان؛ کمیاب‌ترین منبعی که افراد در اختیار دارند

در جامعه ما، الگوی صرف وقت صحیح به میزان قابل ملا‌حظه‌ای کمیاب است. با وجود آنکه همه به یک میزان زمان دراختیار داریم، ولی بر طبق آمارها وبررسی‌ها جوامع و افرادی موفق‌تر هستند …

در جامعه ما، الگوی صرف وقت صحیح به میزان قابل ملا‌حظه‌ای کمیاب است. با وجود آنکه همه به یک میزان زمان دراختیار داریم، ولی بر طبق آمارها وبررسی‌ها جوامع و افرادی موفق‌تر هستند که از وقت خود بهتر استفاده می‌کنند و این امر نیز بیشتر تعدادی الگوهای رفتاری می‌باشد که باید با آموزش وپرورش صحیح در افراد ایجاد نمود.

یکی از مهمترین الگوهای رفتاری که باید در کسب آن تلا‌ش نمود نحوه استفاده مؤثر از زمان و گذر عمر می‌باشد. چرا که تنها منبعی را که نمی‌توان ذخیره کرد زمان است و تنها کاری که در این مورد می‌توان انجام داد، آن است که باید نهایت استفاده از زمان را برد. بنابراین زمان کمیاب‌ترین منبعی است که افراد در اختیار دارند وهرگز نباید هدر رود.

و از آنجا که مهمترین و گرانبهاترین دارایی یک جامعه‌ منابع انسانی آن جامعه هستند و گران‌بهاترین دارایی این انسان‌ها نیز زمان بسیار کوتاهی است که در طول زندگی در اختیار دارند، بنابراین زمان جزء نادرترین منابعی است که چنانچه به درستی مورد استفاده قرار گیرد، تغییرات و تحولا‌ت به موقع را در تمام ابعاد زندگی افراد و به تبع آن در جامعه به وجود می‌آورد.

مدیریت زمان مجزا از مدیریت عمومی نیست و در واقع زیرمجموعه آن به حساب می‌آید ولی تاکنون به عنوان یک رشته درسی دانشگاهی درنیامده است.

اندیشمندان صاحب نام مدیریت در کشور ما عمدتاً به مدیریت زمان نپرداخته‌اند.

به نظر می‌رسد مدیریت زمان بیشتر در زمینه مدیریت امور اداری و دفتری کاربرد دارد و مدیریت زمان در کشور ما فاقد ساختار علمی مناسب است.