بخور بخور در یک آشپزخانه شرقی

چند سال پیش در اوج سریال جواهری در قصر که بانو یانگوم در آن به بازی در برابر بانوان ایرانی مشغول بود, کره​ای​ها به فکر تأسیس اولین رستوران کره​ای در تهران افتادند

چند سال پیش در اوج سریال جواهری در قصر که بانو یانگوم در آن به بازی در برابر بانوان ایرانی مشغول بود، کره​ای​ها به فکر تأسیس اولین رستوران کره​ای در تهران افتادند. اما آنها حالش را نداشتند این در شرایطی بود که با تأثیر فوق​العاده این سریال تب آشپزی کره​ای هم بالا گرفته بود ...

اگر شما یک شهروند ایرانی باشید، به محض شنیدن کلمه چین یاد کباب گربه می​افتید. اما این فقط بخش خیلی کوچکی از فرهنگ آشپزی چینی است. ضمن اینکه آنها که در ایران آشپزخانه چینی دایر کرده​اند، می​دانند که ما فقط بعضی از جانوران را به عنوان غذا قبول داریم. بنابراین اگر دفعه بعد از شما درباره غذای چینی سوال کردند، بیشتر به چیزهایی فکر کنید که در این چند صفحه منتشر خواهیم کرد.

صفحاتی با حضور «وان و ذو» سرآشپزان چینی که یک تنه در تهران به صدور فرهنگ این کشور و تغییر خاطرات خاص ما از چین مشغول است. البته این کار خیلی هم آسان نیست چرا که چینی​ها هیچ سریال و یانگومی ندارند که ایرانی​ها را عاشق غذای چینی کند.

● کدام رستوران چینی؟

آقای وان که کمی فارسی بلد است با انگلیسی دست و پا شکسته، درباره رستوران​های چینی می​گوید: در رفتن به رستوران‌های چینی و آسیایی باید خیلی دقت کنید. بین ما آشپزها معروف است که رستوران چینی که نمی‌شناسید و خلوت و مشتری ندارد غذا نخورید، چون اکثر غذاهای چینی سس دارند را گوشت و مرغ که وقتی غذا فروش نمی‌رود آن رستوران‌های مرغوب این سس را می‌شویند و روز بعد هم همان گوشت یا مرغ را با سس جدید سرو می​کنند که خطرناک است.

● یک پرس غذای تازه

آقای وان در غذاهایی که برای ما آماده کرد مدام روی تازگی مواد و خوشبو بودن آنها تأکید داشت. او که ترس را در چشم ما دیده بود از ما خواست راحت باشیم و مزه کنیم. اولش برای ما سخت بود اما خیلی راحت و سریع عاشق دستپخت مردی شدیم که هزاران کیلومتر دور از وطن با دستمال عرق پیشانی​اش را پاک می​کرد تا بهترین آشیانه میگوی جهان را برای ما آماده کند. غذایی که چند دقیقه بعد در شکم ما به خاطرات پیوسته بود!

چین کشوری است بزرگ و پرجمعیت که به همین دلیل، مردم آن مجبورند هر چیز زنده را طبخ کنند و البته در این بین کله گوسفند جای خود را دارد!​ اما این همه واقعیت غذاهای چینی نیست. «چاینیز فود» امروز مرزهای این کشور پهناور را پشت سر گذاشته و تبدیل به یک خوردنی بسیار محبوب شده است... حتی اگر ذائقه ما به هیچ وجه با طبع چینی سازگاری نداشته باشد. چینی​ها که تولیدات صنعتی آنها همه دنیا را به اشغال خود درآورده است، در آشپزی هم از همسایه​های خود جلوترند تا جایی که در همین تهران حداقل ۴رستوران چینی به کار مشغولند و این اصلا چیز عجیبی نیست.

سیر، زنجبیل تازه(که به جای نمک از آن استفاده می‌کنند)، سویاسس، سبزیجات و جانوران دریایی، نقش اول‌های آشپزخانه​های چینی هستند. شاید دیگر لازم به تکرار نباشد، اما باید باز هم نوشت که موادغذایی دریایی از کیفیت عالی پروتئین برخورد دارند. پرووتئین ماهی و سایر غذاهای دریایی نسبت به سایر مواد پروتئین قابل هضم‌تر و رژیمی‌تر هستند. بنابراین به صورت کلی غذاهای چینی، سالم​تر از غذاهای سایر ملل به نظر می​آیند به​خصوص ما که پلو و چلو تمام خاطرات شکمی​مان را اشغال کرده است. در این زمینه چینی​ها یک اعتقاد ویژه دارند. اینکه تعداد زیاد سالمندان این کشور دقیقا مربوط به سبد غذایی آنهاست. آنها سالم​تر و کم​کالری​تر می​خورند و بیشتر زنده می​مانند.