سه شنبه, ۱ خرداد, ۱۴۰۳ / 21 May, 2024
پازل شخصیتی فوکو
میشل فوکو نمادی از فروپاشی همه آن ارزش هایی است که دنیای مدرن تعریف کرده است. او در شخصیت چندوجهی خود گاه در مقام روزنامه نگاری نکته سنج ظاهر می شود و گاه فیلسوفی که به راحتی می توان ریشه هایش را در سنت فلسفی مارتین هایدگر، ژاک بنونیست و فریدریش نیچه دنبال کرد. افزون بر این نمی توان به سادگی از ادبیت سیال فوکو گذشت. همه اینها را می توان در کنار هم گذاشت تا شخصیت همیشه منتقد میشل فوکو شکل گیرد. وجه روزنامه نگارانه فوکو را می توان در مقالات متعددش دنبال کرد، از جمله آنهایی را که پس از سفرش به ایران به نگارش درآورد. تحلیل هایی که این اندیشمند فرانسوی ارائه می کند گرچه در زمان های متعدد با هم تفاوت های فاحشی دارند، اما برای همه کسانی که نوشته های او را دنبال کرده اند، کمی عجیب است. در کنار این مقالات فوکو که آشکارا نشان از یک تحلیلگر سیاسی و اجتماعی دارند او در برخی از کتاب هایش از جمله «مراقبت و تنبه» هم رویکردی مشابه دارد.
او کتاب را با صحنه اعدامی در قرن هفدهم آغاز می کند. نگاه روزنامه نگارانه به شکل خوبی به فیلسوف کمک می کند تا مخاطب را به متن ارجاع دهد. فوکو در ادامه از تحول مجازات در سال های بعد می نویسد؛ اینکه دیگر کسی بر تن مجرم تازیانه نمی زند و شکنجه ها به شکل روحی - روانی خودنمایی می کند. در نتیجه اندیشمند فرانسوی را دیگر نمی توان به تنهایی در هیچ کدام از وجوه شخصیتی اش خلاصه خواهد کرد. او فیلسوفی است که با نگاه روزنامه نگارانه منتقدانه به نقد قدرت در روزگار حاضر می پردازد.
درک اندیشه فوکو با این همه دارای پیش واحدهایی است. نمی توان از مناسبات دانش و قدرت در آثار او سخن گفت و اهمیت «گفتار» را در اندیشه اش نادیده گرفت. او تحت تاثیر هایدگر، ژاک بنونیست و البته نیچه مفهوم «گفتار» را مطرح کرد. به باور او تفاوت میان آنچه می تواند در یک دوره معین به صورت کامل و در تقابل با آن دیگر مطرح شود «گفتار» نامیده می شود. در نتیجه در عرصه این نگاه فلسفی چند عنصر دارای اهمیت است که مهم ترین آنها را می تون عناصر «در زمانی» قید و بندهای زمان و امکانات نهفته در زمان و زبان عنوان کرد. به باور او «گفتار» در زمان حال شکل می گیرد؛ در لحظه یی که حامل گفتار از طریق نظام زبان و در ارتباط با شرایط عینی به خودنمایی می پردازد. فوکو همچون هایدگر بر آن است که ذهنیت و عینیت از طریق ساختار زبان خالق با یکدیگر مرتبط می شوند. فوکو همچنین عرصه «گفتار» را در ارتباط قدرت و دانش می سنجد. از این روست که «گفتار» نه بیانگر نگاهی ایدئولوژیک است که به جایگاه طبقاتی خاصی مرتبط شود و نه پارامتری است که بتوان آن را در چارچوب دیدگاهی ایده آلیستی قرار داد. به عقیده او «گفتار» بخشی از ساختار قدرت درون جامعه بوده و به همین دلیل بازتاب دهنده جایگاه قدرت در جامعه است. میشل فوکو چنانچه نمونه های یادشده نشان می دهند در هر کدام از وجوه فکری اش، اندیشمندی بی همتاست؛ اندیشمندی که از اعتراف به اشتباهاتش ترسی به دل راه نمی دهد.
سجاد صاحبان زند
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور شهدای خدمت ابراهیم رئیسی سقوط بالگرد رئیسی رئیسی سیدابراهیم رئیسی ایران شهادت بالگرد حسین امیرعبداللهیان تبریز
تهران هواشناسی کنکور امتحانات نهایی شهرداری تهران بارش باران هلال احمر سانحه بالگرد رئیسی پلیس مشهد سیل قوه قضاییه
قیمت دلار قیمت خودرو بورس قیمت طلا خودرو بازار خودرو یارانه دلار یارانه نقدی حقوق بازنشستگان بازنشستگان سایپا
سینمای ایران تلویزیون سینما لیلا حاتمی جشنواره کن سریال آیت الله سید ابراهیم رئیسی هنرمندان شعر رسانه ملی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی قرآن کریم
کنکور ۱۴۰۳ تجهیزات پزشکی دانش بنیان باتری تلسکوپ فضایی هابل
رژیم صهیونیستی روسیه غزه ترکیه اسرائیل آمریکا امیرعبداللهیان فلسطین جنگ غزه چین ولادیمیر پوتین اوکراین
فوتبال پرسپولیس استقلال رئال مادرید لیگ برتر والیبال لیگ برتر ایران باشگاه پرسپولیس لیگ برتر انگلیس فدراسیون فوتبال بازی باشگاه استقلال
هوش مصنوعی مایکروسافت اپل گوگل سامسونگ ناسا تبلیغات موبایل فناوری
سرطان نوشیدن آب سلامت قهوه مغز رژیم غذایی طول عمر آلزایمر کاهش وزن مغز انسان افسردگی