نشانه های مسرت بخش

دیدار شب گذشته محمدجواد ظریف و کاترین اشتون مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و موضع گیری جان کری وزیرخارجه ایالات متحده درباره برگزاری دیدار میان وزرای خارجه ۱ ۵ که سطحی بالاتر از گذشته را نشان می دهد و وزرای خارجه ایران و آمریکا را بر سر یک میز می نشاند, بیانگر آن است که پس از ۳۵سال التهاب و تنش در روابط دو کشور, طرفین به سمت تنش زدایی واقعی حرکت کرده اند

دیدار شب گذشته محمدجواد ظریف و کاترین اشتون مسوول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و موضع‌گیری جان کری وزیرخارجه ایالات‌متحده درباره برگزاری دیدار میان وزرای خارجه ۱+۵ که سطحی بالاتر از گذشته را نشان می‌دهد و وزرای خارجه ایران و آمریکا را بر سر یک میز می‌نشاند، بیانگر آن است که پس از ۳۵سال التهاب و تنش در روابط دو کشور، طرفین به‌سمت تنش‌زدایی واقعی حرکت کرده‌اند.

دولت اصلاح‌طلب ایران، دوبار در جریان جنگ‌های افغانستان و عراق، کمال همکاری را نشان داد اما در یک فرصت‌سوزی تاریخی، فرد نادانی مثل بوش پسر، ناگهان ایران را محور شرارت اعلام کرد و جو آرامش را به جو اهانت بدل ساخت تا مبارزه متقابل به‌جای تعامل، امری ناگزیر باشد. «احترام»، موضعی است که برای ایرانی‌ها با سابقه فرهنگی و سال‌ها «سروری»، از همه‌چیز خوشایند‌تر است و بی‌احترامی و زبان تحقیر، برای آنان دردناک. جای خوشبختی است که این احساس علاقه به آغاز فصل نوینی از روابط، در درجه اول دوطرفه است چون کشورهای غربی، دارای قدرت کافی هستند و ایرانیان اصیل هم به‌واسطه تمدن و جایگاه منطقه‌ای، همین را می‌خواهند.

ایران کشور بزرگی است با جمعیت زیاد، قرارگیری در محل استراتژیک، دارای بزرگ‌ترین منابع انرژی فسیلی جهان و ده‌ها مزیت دیگر. مجموع نفت و گاز ما از عربستان و روسیه بیشتر است و ۹۰درصد جمعیت کشورمان باسواد بوده و ۶۰درصد دانشجویان ایرانی را دختران تشکیل می‌دهند. اینها نشانه‌های پیشرفت اجتماعی است. غرب، امروز این شرایط را با دنیایی به محوریت دوستشان، عربستان سعودی مقایسه می‌کند؛ دنیایی که به سلفیون می‌بالد. گروهی که معنی اسم آنها، ارتجاع است و غرب مدام نگران آنهاست.

یکی از قدیمی‌ترین کشورهای منطقه که مصر است دارای سرمایه اجتماعی ایران نیست. آمریکا نگران دوقطبی‌شدن فضا در منطقه است. در سوریه، مشکل روز اول دیگر وجود ندارد که عده‌ای، آزادی بخواهند و طلب کنند که دولت موروثی اسد، جای خود را به دولت دموکراسی‌خواه بدهد. دنیا می‌بیند سلفی‌ها سوار بر وانت‌بار‌های نو با مسلسل‌های اتوماتیک در یک منطقه قدیمی سر می‌برند و جگر می‌خورند. در این زمان پرآشوب، دولتی در ایران با حمایت مردمی و انتخاباتی پرشور بر سرکار آمده و مردم، رای به اعتدال و اصلاحات داده‌اند. دولت باراک اوباما که خود را معتدل می‌دانند باید نابلد باشند که نخواهند از این فرصت استفاده کنند.

ظریف هم کسی نیست که دنبال نمایش خصوصیات خود باشد. او یک سال قبل از اینکه به این مقام برسد کتاب خود را نوشته و نشان می‌دهد که چگونه از مواضع سفت و سخت اولیه آغاز کرده و بعد با فروتنی به اشتباهات خود اقرار می‌کند. اقرار به اشتباه، خیلی شجاعت می‌خواهد و چنین فردی، بسیار قابل اعتماد‌تر است نسبت به کسی که از اصالت درونی وی نتوان اطمینان حاصل کرد. اخبار مسرت‌بخش روز گذشته و احتمال دیدار آقای روحانی و آقای اوباما نشان می‌دهد فرصت برای قوی‌ترشدن ما مهیا شده است و اگر همه چیز درست پیش برود، از این پس می‌توانیم سرمایه‌های خود را صرف توسعه علمی، فرهنگی، اجتماعی و صنعتی بکنیم تا به سرعت از کره جنوبی - که ما آن را مدل قرار دادیم- جلو بزنیم. مزایای ایران از همه این کشورهای همتراز بالاتر است و مولفه‌های قابل اتکای ایرانی، توان توسعه کشورمان را در یک بازه زمانی مشخص دارند.

فریدون مجلسی

تحلیلگر روابط بین‌الملل