بد دهنی كودكان

این مسئله در بسیاری مواقع یكی از شكایات و معضلات والدین را در مقابل اطفال تشكیل داده و متأسفانه دربسیاری از مواقع خود پدر و مادرها در به وجود آوردن آن نقش داشته اند

این مسئله در بسیاری مواقع یكی از شكایات و معضلات والدین را در مقابل اطفال تشكیل داده و متأسفانه دربسیاری از مواقع خود پدر و مادرها در به وجود آوردن آن نقش داشته اند.

● علائم اختلال

برای شروع بحث ابتدا باید دانست كه آیا طفل از لحاظ موقعیت دركی در موضعی قرار دارد كه قادر به شناخت خوب و بد و زشت و زیبا بوده باشد و یا صرفاً از روی تقلید در سیر رشد كلامی این الفاظ را به كار می برد.

شروع شكل گیری انضباط در اطفال از حوالی ۵/۱ سالگی آغاز می گردد و از آن زمان است كه والدین نقش فعال خویش را در این زمینه ایفا خواهند نمود. رفتار و حركات و سخن گفتن ناشیانه طفل در این زمان از هر لحاظ جالب نظر والدین و اطرافیان بوده و موجب مسرت و شادمانی آنان می گردد.

در حوالی سنین ۵/۲ -۳ سالگی كه طفل قادر به ادای ۲-۳ كلمه پشت سر هم می باشد بدترین زمان از لحاظ تقلید برخی كلمات ناهنجار می باشد كه احیاناً در محیط اطراف طفل ادا می گردد در این زمان مشكل به دو صورت تكوین خواهد یافت:

▪ اول: آن كه ادای الفاظ ركیك و زشت در فرهنگ خانواده خاصی مرسوم بوده و از قبل مورد تقبیح واقع نگردیده باشد كه در این صورت طفل با تقلید مستقیم بدین رفتار ناپسند گرایش یافته و آن را در خویش پرورش خواهد داد.

▪ دوم: آن كه برخی وابستگان خانواده مثلاً عمو، دایی و یا حتی خود پدر و مادر لحن كودكانه طفل را مستمسكی جهت تفریح قرار داده و تقلید الفاظ ركیك توسط وی آنان را به خنده و شادی وامی دارد و پرواضح است كه بعدها رفع یك عادت كاملاً مستقر شده و ذهنی شده در طفل تا چه اندازه با صعوبت همراه خواهد بود. سپس در زمانی كه حدوداً مصادف با ۵-۶ سالگی طفل می باشد پدر و مادر از این كه كودك خردسال بدون هیچ گونه ابایی به فحاشی ناسزاگویی می پردازد ظاهراً دچار تعجب می گردند در حالی كه توجه به زیربنای موضوع جای هیچ گونه شگفتی بجا نخواهد گذاشت.

بددهنی به صورت علامتی از یك اختلال سلوك: اختلالات سلوك در اطفال گروهی از اختلال های رفتاری آنان را تشكیل می دهند. نمونه هایی از این اختلالات شامل دروغگویی افراطی و آتش افروزی عمدی و فرار از مدرسه می گردد.

چنین كودكانی ممكن است متخاصم، بددهن، گستاخ و بی اعتنا بوده و نسبت به بزرگترها رفتار منفی گرایانه نشان دهند.

● سایر موارد شامل

۱ـ بددهنی در اختلالات شخصیت: بالاخص در اختلال شخصیت ضد اجتماعی

۲ـ بددهنی در پسیكوزهای اطفال: كه به طور خلاصه دسته ای از بیماری های جدی روانی را تشكیل داده و بیمار در طی حملات تهاجمی بیماری ممكن است به بددهنی و توهین به سایر افراد بپردازد.

۳ـ بدهنی در عقب افتادگی عقلانی: وجود رفتار نامتناسب اجتماعی و از جمله پرخاشگری در كودكان دچار عقب ماندگی ذهنی موجود و گاه موجب برانگیختن توجه منفی در مراقبین آنان می گردد.

● روش های پیشگیری از بیماری

در بسیاری موارد آنچنان كه ذكر گردید عدم رعایت برخی موازین اخلاقی در خانواده باعث الگوبرداری توسط طفل گردیده و مسلماً با ارشاد اعضای خانواده می توان از ایجاد این عادت زشت جلوگیری نمود. در همین جا باید به بزرگترها تذكر داد كه هیچگاه ولو به شوخی به ذكر الفاظ ركیك و زشت نزد اطفال اقدام ننموده و اگر هم طفل این لغات و اصطلاحات را به كار برد به ابراز شادی و خنده نپردازند. همچنین یكی از نكات شاخص آموزش و پرورش در محیط اجتماعی اطفال و من جمله مدارس تعلیم اصول عالیه اخلاقی است كه مانع از تكوین بسیاری عادات زشت و من جمله هرزه گویی خواهد گردید. گنجاندن این گونه مفاهیم عالی در برنامه رسمی تعلیمات مدارس مسلماً مثمر ثمر خواهد بود.

● درمان های اولیه و در دسترس

‌به هر حال هرگاه پدر و مادر مواجه با هرزه گویی در طفل خویش گردند بهترین توصیه آن است كه با نشان دادن رفتاری حاكی از نارضایتی به طفل بفهمانند كه رفتار وی مقبول نظر آنان نمی باشد. این طرز رفتار بسیار مؤثرتر از تنبیه جسمانی طفل بوده و در بسیاری موارد موجب ترك عادت مزبور می گردد.

● در چه صورت باید به پزشك مراجعه نمود؟

‌با مرور موارد فوق كه تعدادی از علل بددهنی در اطفال را شامل می گردد ملاحظه می نماییم كه برخی موارد نظیر بیماری های جدی روانی اطفال نیاز به پیگیری و بررسی تحت نظر روان پزشك اطفال خواهند داشت ولی اكثریت موارد آن با رعایت برخی موازین ساده رفتاری و اخلاقی قابل كنترل و پیشگیری خواهند بود.