مشخصه لک زبانان صداقت و پاکی است

ایرانی بودن فخری است که هرقومیتی دربرابر آن رنگ می بازد و هرزبانی در ساحت آن احساس بیخودی می کند زیرا فخر بر ایرانیان سترگ و بشکوه سر را بر اوج آسمان می برد و فلک را به حسادت وا میدارد اما در این میان هستند اقوامی که در این خانواده دارای اصلی و نسبی هستند و در سایه سار ایران بزرگ خودی می نمایند و بر خویش می بالند و با انتساب به ایران کهن این فخر نیز می برازدشان

مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور الشترایرانی بودن فخری است که هرقومیتی دربرابر آن رنگ می بازد و هرزبانی در ساحت آن احساس بیخودی می کند زیرا فخر بر ایرانیان سترگ و بشکوه سر را بر اوج آسمان می برد و فلک را به حسادت وا میدارد اما در این میان هستند اقوامی که در این خانواده دارای اصلی و نسبی هستند و در سایه سار ایران بزرگ خودی می نمایند و بر خویش می بالند و با انتساب به ایران کهن این فخر نیز می برازدشان.

اما آیا همه اقوام ایران از نظر نژادی و زبانی تفاوتهایی دارند یا به صرف همسایگی جغرافیایی باید این یکی، آن یکی را از خود بداند یا به استقلال همسایه احترام بگذارد؟ می پرسید چرا این سوال مطرح می شود ؟ بله، به خاطر آن است که می خواهم راز مگوی خود را بر سر بازارها افشا کنم و از ملامت باکی نداشته باشم جون من یک لک زبانم و مشخصه لک زبانان صداقت و پاکی است و در این اندک نوشته می خواهم بگویم زبان من لکی است و این زبان دارای استقلال است و آنان که مارا به خود منتسب می کنند لطف دارند ولی نمیدانند که ما خودیم و آنان خود، سالهای سال است که می گویند لک واژه ای است برگرفته از دو واژه لر و کرد؟!! اما این فتوا در کجا و از کجا صادر شده کسی نمیداند و من هم نمیدانم؟!!. عده ای می گویند لکی شاخه ای از کردی است؟!! ولی کسی نپرسیده :ای بینوایانی که این فرمانها را صادر می کنید برچه اساس نظر میدهید ؟ اگر از بخارات معدوی است پس معلوم است به کجا می انجامد و اگر براساس منبعی است بگویید کدام منبع است.حدود بیست و پنج سال است که در لابلای کتب درجه یک ایرانی قبل و بعد از اسلام ول معطلم و در پی یافتن واژه های لکی هستم تا شاید اصل و نسب زبانمان بیشتر کاویده شود.

لغات کردی و بخارایی و هراتی و طبری و دشتستانی و اوستایی و پهلوی و عربی را زیر و رو کرده ام و سرمایه ای اندوخته ام تا باورم شود که من لک زبانم و زبان لکی من ریشه در کردی ندارد اما باز این روزها می بینم که عده ای بدون داشتن سواد آکادمیک و آشنایی به زبانهای گذشته و حال باز این زمزمه را تکرار می کنند که لکی شاخه ای از کردی است؟!!بنده با وجود ارادت به تمام اقوام ایرانی بدون استثناء، این قول را نه تنها نمی پذیرم بلکه به دلایل زیر آن را رد می نمایم.در این بررسی از دو زاویه مساله را می کاوم:ابتدا از دیدگاه آنانی که مسشترق بوده اند و درمورد زبانهای ایرانی ارائه نظر کرده اند و سپس از دیدگاه بررسی واژگانی زبانهای کردی و لکی.

اما در مورد زبان دانان جهانی باید گفت درست است که این بزرگان خدماتی به این مرزو بوم ارائه داده اند ولی باید گفت نه تنها گفتار این بیگانگان وحی منزل نیست بلکه باسوادترین آنها به اندازه یک کودک دبستانی لک زبان بر این زبان احاطه نداشته اند که بتوانند نظر ارائه دهند بلکه در بسیاری از موارد فتواهای دور از انسانیت صادر کرده اند ـ ر.ک. مقدمه فقه اللغه ایرانی مینیورسکی ، ترجمه کشاورز، در مورد زبان لری ـ ،نوشته ی بزرگانی چون ، مینیورسکی، ادمون دوبد، چامسکی، دوسوسور،نوام، دهخدا ، بهار، خانلری، صفوی، و... را بکاوید و بنگرید که هیچکدام نگفته اند که لکی منتسب به کردی است و اگر امروز براساس نقشه های کذایی سیاسی لک ها و مناطقشان را کرد میدانند با کمال بی ادبی ، باید بگویم این کار خود را فریب دادن است.اما از دیدگاه واژگانی و دستوری باید گفت اینجانب قاموسهای کردی و لکی را باهم مقایسه کرده ام و اشتراک آنقدر اندک بود ه که بر دو گانگی این دو زبان بیشتر مقر آمدم زیرا همه میدانند لکی کرمانشاهیان با کردی سنندج نه تنها شبیه نیستند بلکه اختلاف واجی و قاموسی و دستوری و .... نیز دارند.

پس چه بهتر است مرا از دوربین دستور زبان بنگرند نه از دیدگاه جغرافیای ناپسند سیاسی خود ساخته، بنده به عنوان یک لک زبان که سالها در دبیرستانها و دانشگاهها تدریس کرده ام و اندک مایه ای از متون گذشته و زبانهای امروزی را ره توشه خود دارم با احترام بسیار بسیار برای اکراد، اعلام میکنم که من خودم هستم و لک زبانم و ، وصله دیگران نمی شوم زیرا نمی پذیرم شاعران و نویسندگان دیارم را درعالم کرد معرفی کنند و این را توهینی به شعور قومم میدانم و امید وارم آنان که این کار را انجام میدهند بخود آیند و بدانند « مانیز مردمانیم» و حریم ما و خود را پاس بدارند.

از رضا حسنوند: وبگاه مردمان لک، www.Lakistan.persianblog.ir

مهر پارسی