مصرف بی رحمانه بنزین در ایران

ما ایرانی ها در سال جاری شمسی, ۵ میلیارد دلار برای واردات بنزین هزینه می کنیم یعنی بخش بزرگی از درآمد نفتی را به خودروها می ریزیم

ما ایرانی ها در سال جاری شمسی، ۵ میلیارد دلار برای واردات بنزین هزینه می کنیم؛ یعنی بخش بزرگی از درآمد نفتی را به خودروها می ریزیم و دستاوردهای زیر را تحصیل می کنیم:

▪ هوای شهرهای بزرگ به ویژه تهران را در حد مرگ آفرینی آلوده و زیبایی های محیط زیست خود را نابود می کنیم.

▪ آرامش خود را که مطلوب و نیاز محوری زندگی است، به نیازی گمشده تبدیل می کنیم.

▪ بهداشت و سلامتی جسم و روان خود را به سرعت قربانی می کنیم و هزینه های بهداشتی درمانی را افزایش می دهیم.

▪ خیابان ها، بزرگراه ها و گذرگاه ها را از خودروها لبریز می کنیم و مشکلات پیچیده ای را موجب می شویم.

▪ با استفاده بی محابا از خودروهای شخصی، هزینه هنگفتی را خرج نگهداری خودروها، تامین قطعات یدکی آنها و جبران خسارت های وارد شده به خودروها در ترافیک کشنده شهری می کنیم.

▪ هر روز که می گذرد، ناهنجاری های رفتاری همچون پرخاشگری و عصبانیت و نابسامانی هایی چون پژمردگی، افسردگی، ناتوانی جسمی و ذهنی و پیری زودرس را برای خود تشدید می کنیم.

▪ با برقرار نگهداشتن زمینه مشاغلی چون مسافرکشی، همچنان بر جمعیت شهرهای بزرگ می افزاییم.

▪ کشور را از امکان هزینه کردن مجموع سرمایه هایی که مستقیم و غیر مستقیم دود می شود، برای سرمایه گذاری های توسعه محروم می کنیم.

▪ مشاغلی چون قاچاق سوخت را همچنان زنده نگه می داریم تا از طریق آن بخش قابل توجهی از سوخت تولیدی و وارداتی کشورمان به کشورهای همسایه انتقال یابد.

▪ جامعه را به بیماری لاقیدی در مصرف انرژی بیشتر و بیشتر گرفتار می کنیم.

▪ و... آسیب ها، زیان ها و خسارت های پر شمار دیگر....

مدیر عامل شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی می گوید: هم اکنون میزان مصرف بنزین در کشور ما روزانه حدو د۷۴ میلیون لیتر در روز است که نشان دهنده ۱۰ درصد افزایش نسبت به سال گذشته است و با ادامه این روند، سال آینده میزان مصرف به حدود ۸۳ میلیون لیتر در روز می رسد.

آمار رسمی نشان می دهد که میزان تولید بنزین در کشور ۴۴ میلیون لیتر در روز است و برای تامین کسری آن باید ۳۰ میلیون لیتر در روز واردات داشته باشیم.

بدون تردید، خروج از این بحران خود ساخته، نیازمند واقعی کردن قیمت های سوخت، حذف یارانه های گزاف و متوقف کردن حرکت عمومی در مسیری است که هیچ دستاوردی جز خسارت و زیان ندارد. به نظر می رسد انجام این کار بزرگ، به چند عامل اساسی نیازمند باشد:

۱) سربرآوردن یک عزم جسورانه و اراده جدی در مدیریت اجرایی کشور برای منطقی کردن قیمت های سوخت .

۲) از میان بردن بی تفاوتی کنونی در وجدان عمومی جامعه نسبت به شرایط ویرانگر جاری.

۳) آماده سازی جامعه برای قبول و تحمل پیامدهای موقت گذر از وضع بیمارگونه کنونی به شرایطی سالم تر.

۴) شکل دادن به گروه های متنوع کارشناسی برای تدوین گام های ضروری و برنامه ریزی اقدام های کارساز اجرایی در کشور.

۵) پیش بینی راه های کاهش و کنترل پیامدهای اجباری واقعی کردن قیمت های سوخت بر دیگر جنبه های اقتصاد، حمل و نقل درون و بیرون شهری و بیکاری.

۶) تقویت ضربتی و کارساز ناوگان حمل و نقل درون شهری.

۷) و....

دکتر محمدحسن جعفری سهامیه