اعتدال در رفتار

بهترین شیوه رفتاری در جامعه که به عنوان هنجارهای پسندیده از سوی مردم و خردمندان پذیرفته می‌شود آن است که براساس آداب و رسوم اجتماعی عمل شود. بسیاری از رفتارهای ما بیرون از آداب اجتماعی است؛ زیرا از مدار اعتدال و میانه‌روی بیرون است.

بهترین شیوه رفتاری در جامعه که به عنوان هنجارهای پسندیده از سوی مردم و خردمندان پذیرفته می‌شود آن است که براساس آداب و رسوم اجتماعی عمل شود. بسیاری از رفتارهای ما بیرون از آداب اجتماعی است؛ زیرا از مدار اعتدال و میانه‌روی بیرون است. به نظر می‌رسد که برخی همان اندازه که از صدای بلند عذاب می‌کشند از صوت کوتاهی که نجوا و زمزمه مانند است سختی می‌برند. به این معنا که برخی از مردم چنان صدای خود را بلند می‌کنند و در سخن گفتن جیغ و فریاد می‌کشند که آدمی‌را از خود می‌رانند و برخی چنان آهسته و آرام سخن می‌گویند که دو گوش تیز نیز کفایت شنیدن کلام ایشان را نمی‌کند و آدمی‌را برای شنیدن کلامشان به رنج می‌افکند. از این روست که خداوند در قرآن ادب در کلام را در اعتدال و میانه روی می‌داند و از جهر به صوت که همانند صدای خران گوشخراش است و اخفات و نجوا نهی می‌کند و می‌فرماید که در کلام و سخن گفتن راه اعتدال و میانه را پیش گیرید. در راه رفتن نیز می‌بایست راه اعتدال را در پیش گرفت و از آن تجاوز نکرد. (لقمان آیه ۱۹).