تحمل در سفر

اضطراب بخش جدا نشدنی زندگی شهری است؛ مسوولیت‌های متعدد، هزینه‌های بالای زندگی شهری و... همه از جمله عوامل استرس‌زایی هستند که با آن درگیریم. از جمله عوارض طبیعی اضطراب کاهش …

اضطراب بخش جدا نشدنی زندگی شهری است؛ مسوولیت‌های متعدد، هزینه‌های بالای زندگی شهری و... همه از جمله عوامل استرس‌زایی هستند که با آن درگیریم. از جمله عوارض طبیعی اضطراب کاهش آستانه تحمل افراد است، تا جایی که رفتارهای عجولانه به یکی از عادت‌های ما تبدیل شده که البته صفتی بسیار نکوهیده است و بیش از هر کسی خود ما را دچار آسیب می‌کند.

از آن سوی، هنگامی که سفر می‌کنیم، می‌توانیم از جهات مختلف به سفر به دید یک تمرین برای افزایش آستانه تحمل و بردباری خود نگاه کنیم.این موضوع از چند منظر قابل توجه است. نخست این‌که وقتی سفر را به یکی از مولفه‌های مهم زندگی خود تبدیل می‌کنیم، در این صورت به مرور زمان بخش مهمی از مشغولیات روزمره زندگی که باعث کاهش آستانه تحمل ما می‌شود کاهش پیدا می‌کند.

از سوی دیگر، به شکل غیرمستقیم نیز سفر می‌تواند به بردباری ما کمک کند.در بسیاری موارد، هنگامی که سفر می‌کنیم به سبب تغییراتی که در شرایط‌مان رخ می‌دهد چاره‌ای جز بردباری نداریم.به خاطر دارم در یکی از سفرها، به دلیل گم شدن عابر بانک، برای بازگشت کمی با مشکل نقدینگی روبه‌رو شدیم، البته مشکل به نوعی قابل حل بود و ما نیز با یک برنامه‌ریزی دوباره و با تغییر وسیله نقلیه بازگشت‌مان با کاهش هزینه‌ها و استفاده بیشتر از وسایل نقلیه ارزان این نقیصه را جبران کردیم، اما در هر صورت شرایط به شکلی بود که در صورت عدم تصمیم‌گیری مناسب می‌توانست تیم کوچک ما را با مشکل روبه‌رو کند.

در اینجا یک نکته قابل تامل وجود دارد این که صبوری و بردباری در زندگی روزمره ما آدمیان نباید از سر ضعف باشد؛ البته گاهی اوقات شاید هنگامی که مرغ زیرک در دام بیفتد نیاز باشد که تحمل پیشه کند، اما تحمل از سر استیصال به عنوان یک صفت پسندیده محسوب نمی‌شود، بلکه تحمل و صبوری باید از جمله صفات پسندیده افراد بشود، یعنی تحملی که از سر استیصال، ناچاری و ضعف نباشد. در این صورت است که خداوند مژده داده است که من صبوران را دوست می‌دارم.

به عنوان کسی که بارها و بارها سفر کرده‌ام و سفر کردن را دوست دارم، درک کرده‌ام صبوری در سفر، از جنس استیصال نیست، از جنس یقین و انتخاب است. مهم‌ترین دلیلش نیز این است که ما سفر کردن را برگزیده‌ایم و آن را انتخاب کرده‌ایم. با سفر کردن هدفی را دنبال می‌کنیم، حتی اگر این هدف استراحت و پرکردن اوقات فراغت باشد که در جایگاه خود بسیار ارزشمند است و وقتی سفر می‌کنیم می‌دانیم اگر در سفر جمعی هستیم باید بیش از سفر فردی بردباری پیشه کنیم.باید منافع خود را در گروی منافع همراهان گروه ببینیم، باید یاوری باشیم برای همراهان و... . حتی اگر به تنهایی سفر می‌کنیم باز هم می‌دانیم که مسائل متعددی ممکن است در طول سفر برای‌مان رخ دهد که همین امر می‌تواند به افزایش آستانه تحمل ما کمک کند.

باور داشته باشیم که اگر آستانه تحمل خود را افزایش دهیم، اگر بردباری را پیشه زندگی خود کنیم و اگر تلاش کنیم که در عین قدرت با دیگران صلح کنیم و دوست باشیم، در این صورت در زندگی روزمره نیز بسیار بهتر می‌توانیم زندگی کنیم و خوب است که به سفر به دید یک وسیله برای تمرین این مفهوم نگاه کنیم.