کارنامه مردی که معیارآفرین شد

میرباقری فعالیت های هنری خود را پس از گذراندن یک دوره ۳ ساله هنرآموزی متن های نمایشی و کارگردانی تئاتری چون «دیوان مدائن» آغاز کرد و به نگارش نمایشنامه و کارگردانی تئاتر ادامه داد تا فرصتی برای کارگردانی یک سریال برایش پیش آمد

میرباقری فعالیت‌های هنری خود را پس از گذراندن یک دوره ۳ ساله هنرآموزی متن‌های نمایشی و کارگردانی تئاتری چون «دیوان مدائن» آغاز کرد و به نگارش نمایشنامه و کارگردانی تئاتر ادامه داد تا فرصتی برای کارگردانی یک سریال برایش پیش آمد.

میرباقری در سال ۱۳۶۱ نمایشنامه «ایوان مدائن» را برای تلویزیون نوشت و به این ترتیب راه حضور در عرصه تئاتر تلویزیونی برایش باز شد. در این دوره میرباقری به نوشتن و کارگردانی تئاتر‌های تلویزیونی مختلفی مشغول بود. شاخص‌ترین اثر او در تئاتر تلویزیونی «حکایت مسافر گمنام» (۱۳۶۴) است.

یک سال پس از ساخت این تله‌تئاتر اولین سریال تلویزیونی‌اش با نام «گرگ‌ها» را ساخت. با این سریال میرباقری اولین قدمش را در بازگویی تاریخ برداشت. هر چند قصه و شخصیت‌های این سریال واقعی نیستند اما به شکلی نمادین داستانی از تاریخ سرزمین‌مان را بازگو می‌کند.

«رعنا» دومین سریال میرباقری است که در زمان خودش بین مردم طرفداران زیادی پیدا کرد. نمی‌دانم این سریال را به یاد می‌آورید یا نه؟ اما کافی است که سراغ این سریال را از مادرهای محترمتان بگیرید، مطمئن هستم چشمانشان برقی خواهد زد و بلافاصله گلچهره سجادیه و رعنا را به یاد خواهند آورد. این سریال ماجرای عاشقانه رعنا را در دوران انقلاب و سال ۵۷ روایت می‌کند.

میرباقری از سال ۱۳۷۰ تا سال ۱۳۷۵ سرگرم نگارش متن و کارگردانی سریال «امام علی(ع)» بود. اما به رغم حجم کار و مشکلات تولید آن، در خلال این ۵ سال نخستین فیلم سینمایی خود (آدم برفی) را نیز در سال ۱۳۷۳ ساخت. در این مدت میرباقری چند تئاتر هم به روی صحنه برد که با استقبال مردم و اهالی تئاتر مواجهه شد. در این زمان او دیگر یک کارگردان گمنام نبود. افرادی بودند که او را به واسطه کارهایش می‌شناختند و دیالوگ‌های خاص و متفاوتش را به خاطر داشتند. هرچند که سریال امام علی ماجرای دیگری داشت. این سریال از نخستین آثار تاریخی مذهبی بود که با عبور از معیار‌های مرسوم و متداول تلویزیون به بررسی زندگی یکی از مهمترین و برجسته‌ترین شخصیت‌های اسلام پرداخت.

برای هر چیز متر و عیاری وجود دارد. متر و عیار هر چیز و هرکس را با چیزی تعیین می‌کنند. می‌شود که برای بعضی چیزها معیار بنویسند یا مثلا کلی دانشمند و متخصص جمع شوند و میزان و معیار درست کنند. می‌شود گاهی خود یک چیز که قرار است مورد نقد و سنجش قرار بگیرد خودش بشود عیار خودش بشود متر! امام علی(ع) میرباقری هم همچنین حکایتی دارد. مردی وارد کاری شد و احتمال می‌دادند که همه متر دستشان بگیرند و اثرش را اندازه کنند اما کارش شد متر، کارش شد معیار. پس از امام علی (ع) نوع سریال‌سازی بر اساس زندگی پیامبران و امامان تغییر کرد و متر سریال‌سازی تلویزیون هم عوض شد.

در «معصومیت از دست رفته» میرباقری با ایجاد مثلثی عشقی و در قالبی درام به بررسی حوادث و پیامدهای تلخ و تراژیک سال ۶۱ هجری قمری و واقعه عاشورا می‌پردازد. در این سریال زنان شخصیت‌هایی هستند که بهشت و جهنم مردان را رقم می‌زنند. البته این ماجرا در سریال امام علی (ع) با برجسته کردن نقش قطام دیده شده بود. حمیرای یهودی و ماریای نصرانی دو مظهر خیر و شر هستند که حضور و نفوذشان سرنوشت شوذب خزانه‌دار را دگرگون می‌کند. میرباقری به مسیر خود ادامه داد تا به مختارنامه رسید که همه به خوبی آن را به یاد داریم.