این قدر تعارف نکنیم

طبق بررسی ها, اگر شخصیت را به سه قسمت فکر, احساس و رفتار تقسیم کنیم به صورت طبیعی احساس نقش بیشتری در بروز رفتار تعارف بازی می کند

طبق بررسی ها، اگر شخصیت را به سه قسمت فکر، احساس و رفتار تقسیم کنیم به صورت طبیعی احساس نقش بیشتری در بروز رفتار تعارف بازی می کند.

بسیاری از ایرانی ها اگر تعارف نکنند امورشان نمی گذرد و اگر کسی بدون تعارف نظر خود را بیان کند به نظرشان وی فردی بی ملاحظه است که شخصیت منفی دارد. در اینجا به شخصیت هایی که بیشتر اهل تعارف اند می پردازیم.

اگر شخصیت را به سه قسمت فکر، احساس و رفتار تقسیم کنیم به صورت طبیعی احساس نقش بیشتری در بروز رفتار تعارف بازی می کند در واقع منشا رفتار یا فکر است یا احساس، که در اینجا منشا رفتار تعارف کردن را باید احساس دانست. تعارف کردن یک نوع روش برقراری ارتباط است اما به صورت منفعلانه. این نوع رفتار برگرفته از فرهنگ، شخصیت یا تربیت است.

فرد با تعارف کردن نخواستن یا خواستن خود را به طور غیرمستقیم اعلام می کند و تعارف به نوعی بیان خلاف واقع اما هدف آن با دروغ متفاوت است به همین دلیل تعارف بار منفی دروغ را ندارد. شخصی که تعارف می کند در واقع خودش را به زحمت می اندازد اما فردی که دروغ می گوید قصد دارد به نوعی طرف را که همان شنونده است فریب دهد و اوست که آسیب می بیند. تعارف کردن می تواند در دوران کودکی از طریق یادگیری مشاهده ای آموزش داده شود اما گاهی شخصیت تعارفی از طریق الگوهای یادگیری شکل نگرفته و نوع تربیت عامل خلق این الگو بوده است. به طور مثال اگر فردی در دوران کودکی به خاطر ابراز احساسات و شخصیت خود تنبیه شود در بزرگسالی اگر برای برقراری ارتباط تلاش کند، توانایی ابراز خود را ندارد از این رو برای حل مساله در برقراری ارتباط از شیوه تعارف کردن استفاده می کند و افرادی که با شیوه تربیتی مستندانه پرورش یافته اند و در کودکی زیاد تنبیه شده اند در بزرگسالی قادر نیستند در برابر خواسته های دیگران نه بگویند و بیشتر اهل تعارف کردن خواهند بود.

شخصیت های درونگرا نمی توانند به آسانی به خواسته های دیگران «نه» بگویند و مکانیسم حل مساله در آنها ضعیف است و اغلب برای مسائل خود از تعارف استفاده می کنند.

افراد خجالتی نیز کمتر توانایی نه گفتن دارند و همچنین افرادی که احساسات شدیدی را تجربه می کنند مانند احساس گناه یا تحمل ناکامی ممکن است بیشتر اهل تعارف کردن باشند.

اشخاصی که اعتماد به نفس پایینی دارند تعارف کردن را روش خوبی برای حل مساله می دانند ولی آدم های رک گو کمتر از دیگران اهل تعارف کردن هستند در واقع رک گویی نوعی پرخاش است.

تعارف جنبه های گوناگونی دارد به طور مثال ممکن است برای انجام کاری به منزل کسی برویم و او ما را به منزل خود دعوت کند اما وقتی دعوت او را می پذیریم از واکنش ها و نوع رفتارش پی می بریم که از ته دل ما را دعوت نکرده و اصرار او از روی تعارف بوده است. شخصیت های تعارفی توانایی گفتن مستقیم حرف خود را ندارند و گاهی به قدری به این روش عادت می کنند که برای بیان مخالفت و نخواستن خود با بیان خواستن و موافقت خود از این روش استفاده می کنند. در روابطی که با این دسته از افراد داریم زیاد اتفاق می افتد که فریب بخوریم و با اصرار زیاد آنها پیشنهادشان را قبول کنیم اما بعد واکنش هایی از آنها می بینیم که پی می بریم خواسته اش از ته دل نبوده است.

جنبه دیگری از تعارف کردن این است که چیزی را به فردی پیشنهاد می کنیم اما او نمی پذیرد در واقع دلش می خواهد اما خجالت می کشد و تعارف می کند و آن را قبول نمی کند.

در چنین موقعیت هایی که طرف مقابل تعارف می کند بسیار مشکل است که مقصود واقعی او را درک کنیم حتی اگر متوجه شویم او در حال تعارف کردن است نمی توانیم مانع آن شویم بلکه باید خود فرد به این نکته پی ببرد که نباید تعارف کند.

هنگامی که رفتار کلامی با رفتار غیرکلامی افراد تناسب نداشته باشد ناخودآگاه پی خواهیم برد که مشکلی وجود دارد.

نبود تناسب بین رفتار کلامی و غیرکلامی افراد در دعوت ها، درخواست ها و پیشنهادها و ابراز تمایل کردنشان نشان دهنده این است که رفتار او مطابق با میل خواسته باطنی اش نیست.

چه زمانی متوجه می شویم طرف مقابل ما در رودربایستی قرار گرفته و تعارف می کند؟ وقتی این رفتارها با هم تناسب نداشته باشند و بین نگاه با کلام یا لحن و نوع خندیدن با گفتار هماهنگی و تناسب وجود نداشته باشد می توانیم متوجه شویم طرف مقابل ما در رودربایستی قرار گرفته و تعارف می کند.

افراد هنگام تعارف کردن چه رفتارهایی را از خود بروز می دهند: افراد هنگام تعارف کردن احتمال دارد به طور مستقیم به چشمان طرف مقابل نگاه نکند و دست ها را داخل یکدیگر قلاب می کند و از موضوع و اصل مطلب طفره می رود و لحنشان تغییر می کند و سرخ می شوند.

افرادی که زیاد عادت به تعارف کردن دارند برای اینکه کمتر در عمل انجام شده قرار گیرند و اذیت شوند باید سعی کنند رفتار خود را تعدیل کرده و در طولانی مدت این عادت خود را حذف کنند. گاهی طرف مقابل فرد تعارفی، تمایل دارد از این ضعف به نفع خود استفاده کند حتی نزدیک ترین افراد به وی نیز ممکن است از این رفتار گاه ناخودآگاه او به نفع خودشان استفاده کنند به همین دلیل فرد تعارفی نباید انتظار داشته باشد دیگران او را درک کنند.

افراد تعارفی باید بیاموزند با کسانی که حرف آنها را نمی پذیرند و به خواسته های آنها احترام نمی گذارند چگونه صحبت کنند.