«شیر و عسل» فیلمی با ساختار شبه کمدی

شاهرخ خان جوانی ۳۰ ساله و هندی تبار است که تصمیم می گیرد بعد از درگذشت مادرش به ایران برگردد تا براساس وصیت نامه ارثیه اش را از دایی خود تحویل بگیرد

شاهرخ خان جوانی ۳۰ ساله و هندی تبار است که تصمیم می گیرد بعد از درگذشت مادرش به ایران برگردد تا براساس وصیت نامه ارثیه اش را از دایی خود تحویل بگیرد. اما پیش از این ها دایی، در امانت خیانت کرده است.در این میان فرصتی فراهم می شود تا دو ولگرد آسمان جل، خود را به جای شاهرخ خان جا بزنند و ارثیه را از دایی مطالبه کنند.«شیر و عسل» پس از «کما»، «شارلاتان»، «چپ دست»، «آن که دریا می رود» و «احضار شدگان»، ششمین فیلم بلند سینمایی آرش معیریان است.

موفق ترین فیلم اش هم «کما» بوده است.جالب است بدانید کار ساخت«بستنی یخی» هفتمین فیلم این کارگردان هم به پایان رسیده است.«شیر و عسل» فیلمی است که ساختاری شبیه آثار کمدی امروزی داشته و شناخته شده است.

● حواشی جذاب فیلم:

▪ «شیر و عسل» با توجه به امید زیادی که به فروش آن می رفت به طور هم زمان در ۷۰ سینمای تهران و شهرستان ها اکران شد.

▪ فیلم نامه نویس اولیه قربان محمدپور از کار کنار کشید.

او گفته است: فیلم نامه فعلی نسبت به اثری که من نوشته بودم ۴۰ درصد تغییر کرده و وظیفه بازنویسی آن را آرش معیریان کارگردان فیلم بر عهده داشته است و اضافه کردن ۲ شخصیت هندی که در طول فیلم، فارسی صحبت می کنند از جمله تغییرات مهمی است که مخالفتم با آن زمینه کنار کشیدنم از این پروژه را مهیا کرد.پیش از اکران شایعه شده بود که «شیر و عسل» بازسازی گنج قارون است.هر چند در زمان تماشای فیلم متوجه شدیم که این شباهت تنها در حد هندی پوشیدن و هندی حرف زدن شخصیت های فیلم است.

● از حرف تا عمل:

▪ کارگردان:«شیر و عسل» مضمونی طنز دارد و فیلم کمدی اکشن است که جنس کمدی جدیدی را به مخاطب عرضه می کند و به طور قطع برای تماشاگران جذاب خواهد بود و به نوعی قصد دارم خاطرات خوش «کما» را بار دیگر با شیر و عسل برای مخاطبان سینما زنده کنم.

▪ تهیه کننده: سینمای ایران پتانسیل های زیادی برای جذب مخاطب دارد اما نحوه تبلیغات و اکران فیلم ها دچار مشکل است، باید برای توزیع و نمایش فیلم ها فکر بهتری کرد تا آثاری که قابلیت جذب گسترده مخاطب را دارند و می توانند به پررونق شدن بازار سینما کمک کنند در فضای بهتری اکران شوند.

▪ نویسنده فیلم نامه:اول فیلم نامه، دوم فیلم نامه و سوم فیلم نامه و این داستان است که برای مخاطب کشش و جاذبه ایجاد می کند و او را برای پی گیری فیلم مشتاق نگه می دارد، ولی امروزه بازیگر سالاری در سینمای ایران جای ویژه ای باز کرده است در حالی که بهترین بازیگران نیز نمی توانند از فیلم نامه ای ضعیف اثری قابل دفاع بسازند.

● فیلم در یک نگاه:

«شیر و عسل» در اوج بحث های مربوط به آن چه سینمای کمدی آبکی و فیلم های مبتذل خوانده می شود، اکران شد.

بحث درباره تاثیر منفی و کیفیت پایین این فیلم ها در سطوح رسمی و جامعه منتقدان ادامه داشت و «شیر و عسل» هم که نمونه دم دستی روی اکران بود .

نوشتن این که «شیر و عسل» فیلم بد و پیش پاافتاده ای است کفایت نمی کند.سازندگان این فیلم ها باید بدانند که کسی با کمدی عامه پسند مشکلی ندارد، این نوع کمدی می تواند به شاهکار در تاریخ سینما تبدیل شود.

اما ملغمه ای مثل «شیر و عسل» بی مزه است. نمی خنداند و بدسلیقه ساخته شده. با همان«گنج قارون» که نیم قرن پیش ساخته شده نیز قابل مقایسه نیست.

اما تماشای «شیر و عسل» از این لحاظ جالب است که مجموعه ای از تمهیدها، ایده ها و راهکارهای به کار رفته در این نوع کمدی های تکراری و قالب بندی شده در ۱۰ سال گذشته سینمای ایران است.

«شیر و عسل» یک بسته فشرده از بخش قابل توجهی از سینمای این سال هاست، همه آن فیلم هایی که در ظاهر می خواستند ما را بخندانند و سرگرم کنند، اما سازندگان شان آن قدر استعداد نداشتند و آن قدر در کارشان صادق نبودند که چنین لذتی را به ما عطا کنند. در هر صورت دیدن«شیر و عسل» این نتیجه را دارد که شما را نگران مفهوم کمدی سازد.

● المان های استفاده شده برای گیشه:

سکانس های عجیب و غریب فیلم زیاد هستند، از رقص هندی غفوریان تا سفر به شمال و برخوردهای پورسرخ با خانواده ای که او را اشتباه گرفته اند و فتحعلی اویسی که مدام با سر کچل و موهایش ور می رود و مشکل دارد. حضور فتحعلی اویسی، مهران غفوریان و البته علی صادقی تاثیر زیادی بر جلب مخاطب داشته است.

این روزها علی صادقی یکی از افراد موثر در عرصه طنز می باشد که دچار تکرار و کلیشه شده است. علاوه بر این بازیگران افسانه پاکرو، فلور نظری، مهران رجبی، سیدمحمدرضا وزیری، یوسف صیادی، داریوش سلیمی، حسین رفیعی و احمد پورمخبر نیز در فیلم بازی می کنند.تهیه کننده «شیر و عسل» نیز سید محسن وزیری است.