فوتبال, رویای شیرین مردم جنگ زده

استیو مک لارن و سایر سرمربیان انگلستان ممکن است بارها از دردسرها و چالش هایی که برای هدایت تیم ملی وجود داشته, شکایت کرده باشند اما اگر چند هفته آنچه بر جور وان ویرا گذشته را تجربه کنند, بارها خدا را شکر خواهند کرد

● گفت وگوی سوزناک با سرمربی عراق

استیو مک لارن و سایر سرمربیان انگلستان ممکن است بارها از دردسرها و چالش هایی که برای هدایت تیم ملی وجود داشته، شکایت کرده باشند. اما اگر چند هفته آنچه بر جور وان ویرا گذشته را تجربه کنند، بارها خدا را شکر خواهند کرد. ویرا مرد پنجاه و سه ساله برزیلی یک ماه پیش برای حضور در جام ملت های آسیا روی نیمکت عراق نشست. جام ملت ها از یک هفته دیگر در بانکوک شروع می شود. ویرا پس از مراسم شام در رستورانی در امان، پایتخت اردن گفت؛ «نمی توانید حتی تصور کنید، من در یک بازار واقعی عربی به سر می برم. هر روز، نمی دانم برای تمرین قرار است کجا برویم.

هر روز مردم می خواهند دو تا سه ساعت با من درباره بازیکنان بحث کنند. امروز (از شدت خشم) به صندلی و هر چیزی نزدیکم بود لگد زدم،» مانند بسیاری از مربیان تیم های کشورهای در حال توسعه ویرا پیشینه کاری طولانی و عجیبی دارد.

او از کار کردن در باشگاه های عربی و تیم های ملی تجربه گرانبهایی دارد - ویرا در جام جهانی ۱۹۸۶ کمک مربی مراکش بود- اما او به اندازه کافی برای هدایت تیمی که خانه ندارد و نماینده کشور نگون بختی است، آماده نبود.

به دلایل اقتصادی، امنیتی و بی نظمی در فوتبال عراق که یادگار جنگ است، بسیاری از بازیکنان ویرا در باشگاه های خاورمیانه و قبرس بازی می کنند. خانواده ویرا در مراکش ماندند و او را در سفر به عراق همراهی نکردند. او این روزها عراقی ها را در اردوی تمرینی فدراسیون فوتبال در اردن و بیشتر در لابی هتل امان برای جام ملت ها آماده می کند.

ویرا توضیح داد؛ «بعضی از بازیکنان اگر به عراق بازگردند کشته خواهند شد. هنگامی که نمی دانی خانه و وسایلت کجاست احساس پوچی می کنی و در فضا گم می شوی. این درست مانند زمانی است که در خانه ات هیچ سازمانی و نظمی نداشته باشی. نمی دانی جوراب و شلوارت را کجا بگذاری. عراق هم همینطور شده است به خاطر جنگ، مردم گمگشته هستند.» داشتن گذرنامه عراقی حتی اگر بازیکن تیم ملی باشی ممکن است به شرایطی منجر شود که درک آن برای بسیاری دشوار است.

سرمربی عراقی ها گفت؛ هنگامی که بسیاری از بازیکنان به امان رسیدند، باید شش یا هفت ساعت در فرودگاه منتظر می شدند. پلیس اردن اجازه نمی داد که آنها وارد کشور شوند. هیچ کس به خودش تکانی نداد و کاری نکرد. هیچ کس به خودش زحمت نداد دست کم نام این بازیکنان را بنویسد و به دولت بگوید این فهرست تیم ملی عراق است. این بازیکنان زجر می کشند چرا که گذرنامه عراقی دارند.» با وجود تمام دشواری ها و دلشوره ها ویرا مطمئن است عراقی ها اجازه نمی دهند مشکلات کشور یکپارچگی شان را از بین ببرد؛ «یک نفر را در این تیم سراغ ندارم که یکی از عزیزانش را در جنگ از دست نداده باشد، اما آنها هرگز تیم ملی را به سیاست آلوده نمی کنند.

آنها هرگز در این باره حرف نمی زنند. از بابت آنچه در این سرزمین می گذرد متاسف هستند و البته دل شان هم برای عراق تنگ شده است. راضی نیستند کشورشان را در این حال و روز ببینند، اما اینجا کسی از جنگ حرف نمی زند.

در اردوی تیم ملی درست مانند عراق گروه ها و نژادهای گوناگونی دارم، ولی مشکلی به وجود نیامده و همه چیز مرتب است. در تیم ملی بازیکن سنی و شیعه دارم. آنها بسیار به هم نزدیک هستند. از کشورهای عربی تجربیات زیادی دارم. اما از زمان آمدن به عراق تجربیاتم بسیار بیشتر شده است. این کشور درگیر نوعی جنگ مذهبی است. افراطی ها هم به آتش این جنگ افزوده اند. مردم عراق که به زندگی در آرامش عادت داشتند و به گوناگونی مذهب احترام می گذاشتند، اکنون زیر فشار هستند.

دستیار من در بغداد زندگی می کرد، اما روزی هنگام رانندگی گروهی او را متوقف کردند، اتومبیلش را دزدیدند و گفتند اگر نروی می کشیمت، هنگامی که در حال ترک صحنه بود صدایش کردند و گفتند اگر پول ندهد پسرش را می دزدند. به همین دلیل مجبور شد بغداد را ترک کند. مانند برزیل گنگسترها این شهر را کنترل می کنند، هنگامی که حرف از خشونت به میان می آید، ریو دوژانیرو و بغداد مانند برادران دو قلو می مانند.

این حقیقت دیوانه کننده است.» با این حال ویرا برای به دست آوردن موفقیت به جام ملت ها می رود. ژاپن قهرمان دوره گذشته، کره جنوبی، چین و عربستان در کنار استرالیا عضو تازه وارد AFC از شانس های قهرمانی به حساب می آیند.

عراق سیزده ژوئیه با استرالیا در گروهی که تایلند و عمان هم در آن حضور دارند، بازی می کند. هسته این تیم را بازیکنان عراق در المپیک ۲۰۰۴ آتن شکل می دهند. در آن بازی ها عراق، پرتغال، کاستاریکا و استرالیا را برد و در رده بندی به ایتالیا باخت.

ویرا برای کامیابی در جام ملت ها به همان انگیزه و روحیه نیاز دارد؛ «می خواهم به جمع چهار تیم پایانی برسم، اگر زمان بیشتری داشتم به شما می گفتم که به فینال می رسم اما، اکنون رخ دادن این اتفاق ممکن نیست. اگر به فینال برسیم به قول عرب ها «کار خدا» بوده است،»

منبع؛ گاردین