جای میراث فرهنگی در نمایشگاه مطبوعات خالی بود

سرانجام نمایشگاه مطبوعات امسال نیز به کار خود پایان داد.
امسال دومین سالی است که مطبوعات روی پای خود ایستاده است، البته امسال وضع بهتر از گذشته بود. امسال دیگر نه مثل کانون …

سرانجام نمایشگاه مطبوعات امسال نیز به کار خود پایان داد.

امسال دومین سالی است که مطبوعات روی پای خود ایستاده است، البته امسال وضع بهتر از گذشته بود. امسال دیگر نه مثل کانون پرورش فکری کودکان فضا کم بود و نه از غرفه‌های کوچک نمایشگاه بین‌المللی خبری بود چون این بار نمایشگاه در فضای بزرگ مصلی برگزار ‌شد.استقبال از نمایشگاه نسبت به سال گذشته بهتر بود، اما خوب نبود.

قرار بود با جدا شدن نمایشگاه کتاب از نمایشگاه مطبوعات مردم زمان بیشتری برای آشنا شدن با خبرگزاری‌ها و سایت‌های خبری داشته باشند، اما برگزار نشدن نشست‌های جانبی در این نمایشگاه موجب ‌شد که حتی اهالی مطبوعات نیز آنچنان که باید و شاید رغبتی برای حضور نداشته باشند.بیشتر کسانی که به بازدید می‌آمدند از اهالی مطبوعات بودند. از اقشار دیگر کمتر کسی قدم رنجه کرده و برای بازدید آمده بود. در واقع این بار مصلی تنها محلی بود برای تبادل خاطره‌ها و تازه کردن دیدارها. ‌

البته امسال مثل سال گذشته مطبوعات خصوصی و دولتی به بهانه کمبود جا جدا نشده بودند! تا عده‌ای میزبان مسئولا‌ن باشند و عده‌ای روزنامه‌های خودشان را دوباره و حتی سه باره تورق کنند. امسال نیز برای تشخیص غرفه‌های دولتی از غرفه‌های خصوصی لا‌زم نبود به تابلو سر در غرفه‌ها نگاه کنی. وسعت فضا، محلی که به آنها اختصاص داشت و تعداد بازدیدکننده‌ها غرفه‌های دولتی را از دیگر غرفه‌ها به خوبی متمایز می‌کرد. ‌

از خبرگزاری گرفته تا مجلا‌ت و نشریات مختلف در یک تالا‌ر غرفه داشتند. یکی از راهروهای سالن مصلی به مطبوعات شهرستان‌ها اختصاص داشت. اهالی مطبوعات استان‌های مختلف با نشریات محلی و منطقه‌ای به نمایشگاه آمده‌بودند. جالب بود که این همه نشریه در کشور چاپ می‌شود و حتماً همه شان هم مخاطب دارند که البته حضور آنها چندان پررنگ نبود، چون در تهران کسی آنها را نمی‌شناخت. کسانی هم که به این غرفه‌ها سر می‌زدند یا کسانی بودند که می‌خواستند تازه از وجود آنها باخبر شوند و یا به خاطر چیدمان سنتی این غرفه‌ها توجه‌شان جلب شده بود.

اما آنچه در این میان بیش از هر چیز جلب نظر می‌کرد این بود که تقریبا از هر عنوان خبری مانند اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، خانواده و... نشریه‌و رسانه‌ای حضور داشت الا‌ میراث فرهنگی. تنها نشریات تخصصی که می‌توانستی تا حدودی به این حوزه مرتبطش کنی دو نشریه گردشگری بود. نگاهی به جای خالی نشریات تخصصی میراث فرهنگی در پانزدهمین نمایشگاه مطبوعات این دغدغه را در ذهن ایجاد می‌کند که چگونه در حالی که هنوز در زمینه میراث فرهنگی کشورمان با نقصان و ضعف در اطلا‌ع‌رسانی مواجهیم خواهیم توانست به پاسداری و صیانت از این عرصه پر افتخار و ارزشمند بپردازم؟ ‌