با غلبه بر افسرگی مدیری قوی تر باشید

من دچار بیماری افسردگی بالینی هستم افسردگی نبرد زندگی من و رازی بزرگ در آن بوده است هیچ زمانی را نمی شناسم که در این شرایط نگذرانده باشم مدت ها تلاش کردم آن را از همه پنهان کنم ظاهرا تنها گزینه موجود در جهان این است که افراد افسرده نالان و نامرتب و ناامید از زندگی به نظر می رسند, نه مدیرانی موفق, پیروز و الهام بخش سال ها پیش این موضوع باعث شد این باور در من ایجاد شود که من قوی نیستم, من افسردگی دارم, من ضعیف هستم خوشبختانه, حالا دیگر این شعار را دنبال نمی کنم و در نهایت یاد گرفتم به خودم بگویم چه کسی اهمیت می دهد که مغز من در انتقال هورمون سروتونین سخت عمل می کند وقتی یاد گرفتم به جای جنگیدن, با شرایطی که دارم کنار بیایم, توانستم به مدیر اثرگذارتری تبدیل شوم مکتوب زیر حاصل تجربیات مدیری است که با غلبه بر افسردگی اش توانسته پیشرفت خارق العاده ای در کارش داشته باشد در ادامه بیشتر بخوانید

در تکرار مداوم عالی هستم:درمان افسردگی بسیار پیچیده است و آزمون و خطاهای متعددی دارد. هیچ دو موردی در این بیماری مثل هم نیستند. در این مسیر یاد می گیرید که تسلیم نشوید، بلکه گزینه های درمانی متعددی را امتحان کنید. برخی از این گزینه ها موثر واقع می شوند و برخی نه و کشف اینکه چگونه باید به نتیجه رسید، فرآیندی واقعا ناامیدکننده است. اما من فهمیده ام که تکرار مکررات تنها راه درمان افسردگی نیست. آزمایش کردن در فرآیند ایجاد یک تجربه کاربر خوب حیاتی است؛ چیزی که در کارم در شرکت HubSpot زیاد با آن سروکار دارم.در حقیقت، آزمایش کردن تقریبا در هر کاری درون یا بیرون دنیای تکنولوژی حیاتی است. طراحی یک سیستم به شیوه ای که کاربر آن را درک کند و تجربه خوبی با آن به دست آورد، به تست کردن و تکرار صبورانه نیاز دارد و من خیلی خوب به چنین چیزی دست یافته ام.

قدرت در ادراک است:وقتی سنم خیلی کم بود که بتوانم شرایطم را درک کنم، یاد گرفتم فراست بالایی داشته باشم. دوست نداشتم بیش از این نگران خودم باشم، بنابراین سعی کردم آگاهی بیشتری نسبت به اطرافم به دست آورم و یاد گرفتم چطور دیگران را تفسیر کنم و زبان بدنشان را بفهمم. در واقع، هوش احساسی را در خودم تقویت می کردم.هر روز به خاطر این حس ادراکی که به دست آورده بودم احساس خوشحالی می کردم، چون الگوهایی را می بینم و ارتباطاتی ایجاد می کنم که دیگران ندارند. این موضوع به ویژه در ایجاد تیم هایی که کارکرد قوی دارند به من کمک کرده است. من می توانم دینامیک هایی را که در صورت کنترل نشدن به ایجاد محیط های مسموم می انجامند، شناسایی کنم و سپس بهترین استراتژی را برای پرداختن به آنها بچینم.

با همه توان و از درون گوش دادن:وقتی در دهه 20 زندگی به دنبال درمان افسردگی ام بودم، روی اینکه به خودم گوش دهم کار می کردم. مجبور بودم یاد بگیرم چیزی را که می خواهم باور کنم کنار بگذارم (اینکه من بیمار نیستم) و به جای آن به چیزی که واقعا درست بود گوش دهم (اینکه در عذاب بودم و به کمک احتیاج داشتم). توانایی سکوت کردن و گوش دادن – واقعا و از درون گوش دادن – موهبتی است که یک مدیر می تواند داشته باشد. من به شدت بر گوش دادن به اعضای تیمم، مشتریانم و کاربرانم متمرکز هستم. یاد گرفته ام که گوش دادن یک مهارت دست کم گرفته شده در نقش های مدیریتی است.

خندیدن بسیار مهم است:شرایطم باعث شده هدیه ای ارزشمند را به دست آورم: حس نابکار شوخ طبعی. به طور واضح باید بگویم در افسردگی هیچ چیز خنده داری وجود ندارد. اما در مسیر درمانم، به نقطه ای رسیدم که یاد گرفتم چطور دوباره بخندم و این لحظه زندگی من را تغییر داد. یاد گرفتم توانایی خندیدن وسط درد و ناراحتی گاهی می تواند موثرتر از هر نسخه تجویزی باشد. به طور مشابه، وقتی تیمی را مدیریت می کنید، شوخ طبعی اغلب نوعی صمیمیت ایجاد می کند که باعث می شود همه به هم اعتماد کنند.

نسبت به انتقاد، موضع تدافعی کمتری دارم:وقتی با افسردگی می جنگید، خوش بینی خیلی کم است. اما زمان هایی بوده که همین کمبود نسبی خوش بینی به کارم کمک کرده است. وقتی همه توان تان را برای یک محصول می گذارید، کاملا به این اطمینان می رسید که برای هر کسی کاربرد خواهد داشت و کمتر احتمال می دهید که این محصول دچار نقص ها یا مشکلاتی شود. اما نگاه کمتر خوش بینانه من باعث می شود هیچ گاه این طور فکر نکنم. به عنوان مثال، وقتی یک مشتری به ما می گوید دستگاه رابطمان قدیمی شده یا طراحی محصول کاربرپسند نیست، این نظرات را با تندخویی و عکس العمل تدافعی جواب نمی دهم. می پذیرم که ممکن است حق با آنها باشد و در نتیجه بررسی عمیق تری انجام می دهم تا راه حل مشکل را پیدا کنم. کار کردن در حوزه طراحی با محوریت انسان باعث شده یاد بگیرم واکنش های ما به سختی ها، دردهای ناشی از تجربیات شخصی و توانایی عبور از ناراحتی ها، باعث شده تجربیات کاربر زیبایی ایجاد کنیم. بنابراین، به عنوان مدیر نباید تیم هایمان را با تجربیات شخصی هدایت کنیم که الهام بخش آنها برای طراحی شرایط انسانی شویم.افسردگی و بیماری های روحی اگر به درستی مورد توجه و درمان قرار نگیرند، می توانند فلج کننده باشند. اما در ضمن می توانند منابع بالقوه خلاقیت و قدرت هم باشند. احساس خوشبختی می کنم که برچسب بیماری روحی در زندگی ام به تدریج کمرنگ شده است. این موضوع به من جرات می دهد قدمی رو به جلو بردارم و دیگران را هم به کارهایی که خودم کردم تشویق کنم. اما کارم تمام نشده است. از آنجا که مدیرانی که با چنین شرایطی زندگی گذرانده اند همواره «ضعیف» توصیف شده اند، باید داستان هایی همچون داستان من تکرار شوند تا نظر دیگران تغییر کند. بیایید نشان دهیم که آسیب پذیری به برقراری ارتباط منجر می شود و ارتباط محرک انتقال فکر و انتقال فکر محرک نوآوری است.