همه راننده‌ها، راننده نیستند

خیلی‌ها فکر می‌کنند رانندگی‌شان حرف ندارد. برای همین اگر کوچک‌ترین ایرادی از آنها بگیرید یا حتی پیشنهادی به آنها بدهید، حتما ناراحت می‌شوند و اخم‌هایشان در هم فرومی‌رود.
البته …

خیلی‌ها فکر می‌کنند رانندگی‌شان حرف ندارد. برای همین اگر کوچک‌ترین ایرادی از آنها بگیرید یا حتی پیشنهادی به آنها بدهید، حتما ناراحت می‌شوند و اخم‌هایشان در هم فرومی‌رود.

البته شاید بعضی‌ها واقعا رانندگانی حرفه‌ای باشند که کمتر کسی بتواند با آنها رقابت کند، اما این راننده‌های باتجربه اغلب می‌دانند رانندگی یعنی جاده و همراهی با سایر اتومبیل‌ها.

این گروه از رانندگان معمولا آنقدر تبحر و مهارت دارند که با لجبازی و یکدندگی خودشان را به خطر نیندازند، اما بعضی جوان‌ها به محض این که یک سال از گرفتن گواهینامه رانندگی‌شان می‌گذرد (البته خیلی‌‌ها حتی منتظر این یک سال هم نمی‌شوند) فکر می‌کنند حالا دیگر استاد شده‌اند و می‌توانند در تمام جاده‌ها رانندگی کنند. غافل از این که آنها هنوز جاده را نشناخته‌اند و آن طور که آقا مرتضی می‌گوید، رانندگی را آن طور که باید و شاید مزه‌مزه نکرده‌اند.

آقا مرتضی ۵۰ سال در جاده‌ها رانندگی کرده و حالا که بعد از این همه سال، کارش را کنار گذاشته، دلش برای ماشین و جاده تنگ شده است.

او در تمام مدتی که مشغول این کار بوده است، خوشبختانه حتی یک تصادف کوچک هم نداشته و برای همین حالا خودش را راننده‌ای ماهر می‌داند.

او می‌گوید: رانندگی فقط پشت فرمان نشستن و گاز دادن نیست. رانندگی یعنی این که جاده و خیابان را بشناسی و بتوانی بموقع تصمیم بگیری. تازه همیشه باید یادت باشد اگر بهترین راننده روی زمین هم باشی، هر لحظه ممکن است راننده‌های دیگر رفتاری عجیب و غیرقابل پیش‌بینی داشته باشند؛ یعنی همه راننده‌ها، راننده نیستند. پس هیچ وقت از همه چیز مطمئن نباش و بدون فکر رانندگی نکن.

آقا مرتضی درباره کسانی که هنگام رانندگی رفتارهایی عجیب و غیرمنطقی دارند، می‌گوید: همیشه این افراد عامل تصادف هستند و بدون این که خودشان متوجه باشند با جان مردم بازی می‌کنند. بارها در جاده هم برایم پیش آمده جوان‌ها با ماشین‌های آخرین مدل، سر پیچ جاده سبقت گرفته‌اند و موجب تصادف ماشین روبه‌رویی شده‌اند. آنها بعد از تصادف، گاز ماشین‌شان را می‌گیرند و دنبال زندگی خودشان می‌روند، ولی این طرف جاده افرادی هستند که باید تاوان بی‌دقتی آنها را بدهند. بعضی جوان‌ها با کارهایی مانند مارپیچ حرکت کردن، کورس گذاشتن، بوق زدن‌های ممتد، زیگزاگ رفتن، سبقت گرفتن در مکان‌های خطرناکی مانند تونل‌ها به قول خودشان می‌خواهند تفریح کنند، اما کاش یک بار هم به هزینه‌ای که باید برای این تفریح بپردازند، فکر می‌کردند.