تمبر هندی Tamarind

تمبر هندی كه از Tamaria Hindi مشتق شده و به معنای میوه هندی می باشد تمبر هندی درختی است بلند كه منشاء آن از هند و آفریقای شمالی بوده است ولی امروزه در بیشتر مناطق گرمسیر دنیا پرورش می یابد

برگ‌های آن متناوب و مركب شامل ۱۰ تا ۲۰ جفت برگچه فشرده و نزدیك به هم است. گل‌های آن به رنگ زرد مایل به قرمز و به شكل خوشه در انتهای ساقه ظاهر می‌شود. میوه آن شبیه باقلا به شكل غلاف و نیام و با كمی خمیدگی است‌. این غلاف به طول ۱۰ سانتی‌متر می‌باشد كه در آن بین ۳ تا ۱۰ دانه قرار دارد. برای تهیه تمبر هندی‌ها میوه‌ها را شكافته و قسمت گوشت‌دار آنها را با هسته بیرون آورده و خشك می‌كنند‌. خشك كردن تمبر هندی طرق مختلفی دارد و در هر منطقه فرق می‌كند‌. مثلاً در جزایر آنتیل قسمت گوشت‌دار آن را در ظرف بزرگی كه دارای شربت غلیظی در حال جوش است وارد می‌كنند تا شربت در منافذ میوه نفوذ كرده و آن را حل كند.

تركیبات شیمیائی:

قسمت گوشت‌دار میوه دارای كمی قند و پكتین و همچنین اسید سیتریك‌، اسید مالیك‌، تارتارات و اسید پتاسیم می‌باشد‌. در پوست درخت تمبر هندی مقداری تانن وجود دارد‌. سرشاخه‌های جوان و سبز این درخت دارای مقدار زیادی ویتامین‌های گروه B می‌باشد.

خواص داروئی:

تمبر هندی از نظر طب قدیم ایران سرد و خشك است‌.

۱) خوردن تمب هندی باعث پائین آمدن تب می‌شود.

۲) به هضم غذا كمك می‌كند.

۳) تمبر هندی خنك‌كننده بدن است.

۴) برای رفع تشنگی مفید است.

۵) دل به‌هم خوردگی و تهوع را برطرف می‌كند.

۶) پوست تمبر هندی قابض و رفع‌كننده اسهال است.

۷) پوست تمبر هندی قابض و رفع‌كننده اسهال است.

۸) بهترین طریقه استفاده از تمبر هندی این است كه این ماده را در آب خیس كنید و سپس آن را صاف كرده و با نبات بخورید.

۹) دم‌كرده تمبر هندی نیز اثر ملین دارد. برای تهیه دم‌كرده یك قاشق غذا خوری تمبر هندی را با نیم لیتر آب جوش مخلوط كرده و به مدت یك ساعت بگذارید بماند سپس این دم‌كرده را در طول روز مصرف كنید.

۱۰) تمبر هندی را بپزید و ضماد از آن درست كنید. این ضماد را روی ورم و قسمت‌های دردناك بدن بگذارید.

مضرات:

تمبر هندی برای ریه و طحال خوب نیست و در اشخاصی كه ریه و طحال ضعیف دارند ممكن است تولید اشكال كند. این‌گونه اشخاص بهتر است كه تمبر هندی را با كتیرا و یا خشخاش بخورند.