خشونت بدنی

پسران بیش از دختران, با الگوهای رفتار پرخاشگرانه مواجه هستند این قضیه در الگوگیری نمادین از طریق رسانه های گروهی مانند تلویزیون و فیلمهای سینمایی صادق است رسانه ها فرصتهای بیشماری برای پسران در زمینه دیدن دعوا, زد و خورد, کتک کاری رفتارهای انتقام جویانه و سایر اشکال خشونت بدنی تدارک می بینند

سرآغاز گفتار نام خداست/ که رحمتگر و مهربان، خلق راست

قسم خورد بر روز روشن، خدا/ به آرامش شب، چو آید به جا

کجا کردگارت تو را واگذاشت/ تو را هیچگه نیز دشمن نداشت

بود نعمت نیک دارالبقا/ برایت نکوتر ز دارالفنا

تو را کردگار آن چنانت عطا/ بزودی نهاید که گردی رضا

● پسران بیش از دختران، با الگوهای رفتار پرخاشگرانه مواجه هستند. این قضیه در الگوگیری نمادین از طریق رسانه های گروهی مانند تلویزیون و فیلمهای سینمایی صادق است. رسانه ها فرصتهای بیشماری برای پسران در زمینه دیدن دعوا، زد و خورد، کتک کاری رفتارهای انتقام جویانه و سایر اشکال خشونت بدنی تدارک می بینند. داده ها نشان می دهد که اِعمال خشونت از سوی معلمان و کارکنان در مدارس پسرانه بیش از مدارس دختران است.

● از دلایل دیگر، برای تفاوت فراوان خشونت بدنی در دختران و پسران، مطابق برخی نظریه ها، وجود احساس همدردی در دختران موجب تعدیل و کاهش خشونت می شود. شکل گیری عاطفه همدردی در دختران، فرآیندی توأماً سرشتی و محیطی است. در شرایط کنونی، برای کاهش خشونت بدنی در مدارس به ویژه مدارس پسرانه، برای مؤلفه محیطی و فرهنگی می توان تدابیر بسیاری کرد.

● درباره عوامل پدید آورنده خشونت بدنی در معلمان، مهمترین عوامل از نظر دانش آموزان به ترتیب: شلوغ بودن کلاس و فضای نامناسب آن؛ عدم روابط مناسب و همکاری میان معلمان و مسؤولان مدرسه؛ و ویژگیهای فردی معلمان ذکر شده است. دانش آموزان کمتر عواملی مانند ناتوانیهای معلمان در تدریس؛ عدم علاقه و انگیزه؛ نامربوط بودن درس با رشته تحصیلی معلمان؛ درآمد ناکافی؛ یا استفاده از خشونت به منزله روشی برای اداره کلاس را موجب پدید آمدن خشونت بدنی معلمان خود می پندارند.

● از جمله روشهای دیگر برای کاهش خشونت بدنی در مدارس، وجود کارگاههای آموزشی برای معلمان و مسؤولان مدرسه به منظور تقویت مهارتهای ارتباطی و تحقق ارزشهای اخلاقی مانند تسامح و سعه صدر، ضروری به نظر می رسد. همچنین برای مقابله با خشونت، می توان در سطح کلاس، برنامه ریزی کرد. وجود شورای کلاس، عاملی مهم در کاهش رفتارهای خشونت آمیز است.

بگفتا خلیل ای خدای جهان/ کن این شهر را شهر امن و امان

کو روزی اهلش فزونتر نما/ چو دارند ایمان به یکتا خدا

بدان خواهش، ایزد بدادی جواب/ نمود آن دعا را خدا استجاب

● تربیت دینی در قرون وسطی به روش اسکولاستیک بوده است که براساس آن، قرائت و تفسیر متون به وسیله استاد و مباحثه و جدال و گاه رونویسی به وسیله دانشجویان، رواج داشته است. در این نظام از مطالعه و تحقیق تجربی خبری نیست و به کتاب و گفتگو بسنده می شود.

● قابلیتهای ذاتی اسلام که در تکوین تمدن اسلامی نقش داشته اند و در دوران شکوفایی این تمدن نظام سیاسی، اجتماعی، فرهنگی با آنها هماهنگ بوده است، عبارتند از: تشویق؛ ترغیب به علم آموزی؛ همگانی ساختن دانش؛ مبارزه با جهل و بی سوادی؛ دعوت به ایمان توأم با عقل و بصیرت؛ مبارزه با جمود فکری؛ آزاد اندیشی و فراهم ساختن زمینه نقد و نقادی.

●دلایل عقب ماندگی و توقف رشد تمدن اسلامی در طی ۸ قرن گذشته از جمله عبارتند از: نمادگرایی، ظاهرگرایی، حذف تدریس علوم و فلسفه از مدارس و فردستیزی. نکته جالب اینکه فردگرایان قرن دوازدهم مغرب زمین، اعتراف می کنند که فردگرایی را از مسلمانان آموخته اند.

●صبغه غیر تجویزی برنامه درسی از آن رو توصیه شده است که برنامه درسی بتواند پاسخگوی تفاوتهای فردی دانش آموزان در ابعاد گوناگون باشد. برای تحقق این ویژگی در درجه نخست، باید به اعطای اختیار تصمیم گیری درباره بخشی از برنامه به سطوح محلی و منطقه ای گردن نهاد.

●در آموزش و انتقال حقایق و اندیشه های دینی و تسهیل دستیابی به تجربه درونی دینی باید از رسانه های هنری (شعر، ادبیات، نقاشی، نمایش و ...) بهره کافی گرفت. زیرا تجارب زیبایی شناختی، دارای آثار ماندگاری است که هم بار عاطفی و هم بار شناختی دارد؛ به عبارت دیگر احساس عمیق توأم با درک عمیق است.