۱۲ دسامبر ۲۰۰۸ ـ از طغیان دسامبر ۲۰۰۸ یونان دارد "صداهای دیگر" شنیده می شود - صدای ناراضیان قرن ۲۱

شنبه ششم دسامبر ۲۰۰۸ تیراندازی دو پلیس به یک نوجوان ۱۵ ساله یونانی در مرکز شهر آتن که منجر به مرگ این دانش آموز شد جرقه شورش، تظاهرات و اعتصاب هایی را در آن کشور زد که تا به امروز …

شنبه ششم دسامبر ۲۰۰۸ تیراندازی دو پلیس به یک نوجوان ۱۵ ساله یونانی در مرکز شهر آتن که منجر به مرگ این دانش آموز شد جرقه شورش، تظاهرات و اعتصاب هایی را در آن کشور زد که تا به امروز - ۱۱ دسامبر - ادامه داشته و هردم گسترش بیشتری یافته و احتمال سرایت آن به سایر کشورهای اروپایی می رود؛ زیراکه که بحران مالی، بیکاری، پیدایش فاصله طبقاتی از نوع قرن نوزدهم، عدم رضایت بیشتر مردم و بویژه نوجوانان از فساد اداری ناشی از انحراف دمکراسی که خلاف انتظار آنان بوده است اروپا و جوامع مشابه را دیرزمانی است که آماده طغیان کرده است. بنابراین مرگ "الکساندروس گریگوروپولوس Alexandros Grigoropoulos" پانزده ساله

جرقه ای بود که آتش طغیان را روشن و شعله ور ساخت. برخی از اصحاب نظر می گویند به فرض هم که این طغیان فروکش کند؛ انگیزه باقی خواهدماند و این انگیزه همانا نارضایتی عمومی از وضعیت روز است و بنابراین، فریادهایی که در جریان طغیان عمومی دسامبر ۲۰۰۸ یونان شنیده شد برای مدتی طولانی در سینه ها محبوس نخواهد ماند.

جوانان یونانی به نام اعتراض به پلیس، در نخستین روز طغیان (شنبه ششم دسامبر ۲۰۰۸)، در شهر آتن به آتش زدن فروشگاهها و ساختمانهای دولتی و سنگپرانی به سوی پلیس دست زدند. با وجود اینکه، دو مامور پلیس که به سوی "الکساندروس" تیراندازی کرده بودند بازداشت شدند و پلیس آتن از آن پس تنها گاز اشک آور بکار برد و خشونت بیشتری نشان نداد این طغیان روز بعد به سایر شهرهای یونان - شهرهای بزرگتر این کشور - گسترش یافت و رنگ ضد دولتی به خود گرفت و تظاهرکنندگان خواهان کناره گیری دولت شده اند که تنها با اکثریت یک کرسی پارلمانی حکومت را به دست دارد. الکساندروس ۱۵ ساله "شهید" اعلام شده، به نامش شعر سروده شده و اسمش در بسیاری از شعارها مشاهده می شود.

از روز سوم، چپگرایان نیز به صورت دسته های هزاران نفری وارد خیابانها شدند و برضد نخست وزیر راستگرا - لیبرال یونان؛ کنستانتینوس کارامانلیس K. Karamanlis به دادن شعار پرداختند. طغیان کنندگان چندبار تلاش کردند تا ساختمان پارلمان یونان را آتش بزنند. آنان که به سوی پارلمان درحرکت بودند تا آنجا را تخریب کنند شعار می دادند که کرسی نشینان این ساختمان نماینده خودشان هستند نه مردم. آنان از درد و خواست مردم بی خبرند و برای یونانی و یونان کاری انجام نمی دهند و ....

روز بعد، مخالفان برنامه های اقتصادی- اجتماعی دولت هم به جمع معترضان پیوستند وفریاد می زدند که چرا دولت می خواهد بیمارستانها و موسسات عام المنفعه مشابه را غیر دولتی کند، مگر این دولت (دولت کارامانلیس) آنها را ساخته که می خواهد بفروشد، فروش اموال و منابع عمومی از اختیارات دولت و پارلمان نیست باید رفراندم شود و آحاد مردم که صاحبان آنها هستند نظر دهند. کارگران یونان برضد سیاست بازار آزاد که دولت راستگرا - لیبرال در پیش گرفته است شعار دادند، بسیاری نیز دولت را متهم کردند که به انتقادها توجه نمی کند و حتی نسبت به شکوه و شکایات مردم که در رسانه ها مطرح می شود بی اعتناست. در این میان مخالفان جهانی شدن اقتصاد هم وارد میدان شدند که دولت راستگرای یونان حامی آن است و جهانی شدن "بحران مالی آمریکا" را نتیجه گلوبالیزاسیون اقتصاد اعلام داشتند.

طغیان یونان در روز پنجم خود باعث فلج شدن امور و خدمات عمومی شد و حتی پرواز هواپیماها متوقف گردید. با وجود اینکه ایجاد حریق و به آتش کشیده شدن خودروها و سنگپرانی به سوی پلیس ادامه داشت، در شش روز اول طغیان سخنی از کشته شدن فرد و یا افراد به گوش نرسید و این طغیان تا پایان روز ششم تنها شماری مجروح داشت ولی زیانهای مالی وارده بسیار سنگین بوده است. این وسیعترین طغیان یونانی ها پس از تظاهرات سال ۱۹۷۴ این کشور اعلام شده است.

طغیان عمومی یونان از روز ششم به چند کشور دیگر اروپایی سرایت کرده و ناآرامی در این ممالک در این روز از تظاهرات محدود مقابل سفارتخانه های یونان تجاوز نکرده بود ولی احتمال گسترش آن وجود دارد.

در جریان طغیان، در موارد متعدد سخنانی شبیه شعارهای آنارشیستهای اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به گوش می خورد به این مضمون که جهان قرن ۲۱ حکومت هایی به صورت آنچه را که وجود دارد نمی پذیرد، این دمکراسی نیست، دمکراسی واقعی که قرار بود جای حکومت های قرون ۱۸ و ۱۹ را بگیرد قربانی و مدفون شده و تنها لباس قبلی آن باقی مانده و در ویترین و کتاب است، این دولت ها زاییده بند و بست شماری کم از مردم (الیت ها) هستند که می خواهند جامعه را برغم اراده اش به راه خود بکشانند و منافع خود و روی کار آورندگانشان را تامین کنند.

با شنیده شدن این صداها، رسانه های آمریکا که در روزهای نخست، رویداد طغیان یونانیان را وسیعا گزارش کرده بودند به کمرنگ کردن آن دست زدند!.