سال های دور از ADSL

زمانی که هر روز به دانشگاه می رفتم و از اینترنت آنجا استفاده می بردم, اصلا نمی دانستم زندگی بدون اینترنت یعنی چه تا شب دانشگاه می ماندم و از اینترنت پرسرعت استفاده می بردم

زمانی که هر روز به دانشگاه می‌رفتم و از اینترنت آنجا استفاده می‌بردم، اصلا نمی‌دانستم زندگی بدون اینترنت یعنی چه. تا شب دانشگاه می‌ماندم و از اینترنت پرسرعت استفاده می‌بردم. بعضی وقت‌ها هم که کار مهمی داشتم، با دوستان خوابگاهی هماهنگ می‌کردم و چند ساعتی را مهمانشان می‌شدم تا از اینترنت خوابگاه استفاده کنم. به هر پایگاهی که می‌خواستم متصل می‌شدم، هر مطلبی که می‌خواستم دانلود می‌کردم و به هر نوع اطلاعاتی که می‌خواستم، دسترسی داشتم.عجب دوران خوبی بود! حتی یادم هست که اولین سفر بازگشت شاتل را به ایستگاه فضایی بین‌المللی که پس‌از فاجعه انفجار شاتل کلمبیا برای دو سال تعلیق شد؛ اینترنتی و زنده از ناسا تی.وی تماشا کردم! بخش وسیعی از اطلاعاتم را در همین دوران گردآوری کردم. آنجا بود که درک کردم اینترنت چقدر رسانه عجیبی است!

گذشت و گذشت. دوران دانشگاه به پایان رسید و سر کار رفتم. دسترسی به اینترنت در محل کار نیز مهیا بود، اما نه مثل دانشگاه! آنجا بود که ای.دی.اس.ال را لمس کردم! سرعت اتصال به اینترنت در بهترین حالت، ۲۵۶ کیلوبیت بر ثانیه بود و این، برای من که تا چند ماه قبل از اینترنت مگابیتی دانشگاه استفاده می‌بردم، به مانند آب باریکه بود! اما مسئول سایت با افتخار می‌گفت که سرویس ارتباطی ما خیلی خوب است و عجب سرعتی دارد و از این حرف‌ها!

خوب، مجبور شدم استفاده از اینترنت را کاهش دهم. دیگر نمی‌شد مطالب پر حجم دانلود کرد و به هر جایی سرک کشید. خیلی از سایت‌ها فیلتر شده بود (فکر بد نکنید! بسیاری از سایت‌های به‌درد بخور، سیاسی، فرهنگی، علمی، تحقیقاتی، اجتماعی و غیره به‌دلیل تشابه اسمی با برخی عنوان‌های خاص و البته بعضی مسایل دیگر فیلتر می‌شوند). قطعی گاه و بیگاه اینترنت هم که جزیی از زندگی روزمره شده بود!

گذشت و گذشت، تا این‌که یکی از دوستان قدیمی شغلی را پیشنهاد کرد، با درآمد نسبتا مناسب و از آن مهم‌تر، بی‌نیاز به حضور در محل کار! تنها ابزار مورد نیاز آن هم ارتباط اینترنتی بود. تنها اشکال کار این بود که چون رسما قرارداد نمی‌بستم، نمی‌توانستند به من خدمات ای.دی.اس.ال بدهند! خوب، در چنین حالتی نمی‌شود روی ارتباط دیال‌آپ حساب کرد، این شد که تصمم گرفتم برای خانه، اشتراک ای.دی.اس.ال بگیرم.

با پرس‌وجو از دوستان، جستجو در اینترنت و بدست آوردن فهرست هزینه‌ها و خدمات، حساب و کتاب کردم و دیدم که در مقایسه با همان اینترنت هوشمند که هزینه‌اش روی قبض تلفن می‌آید، ای.دی.اس.ال به مراتب به‌صرفه‌تر است. شاید در نگاه اول گران به‌نظر برسد، اما وقت آدم تلف نمی‌شود و دیگر نیاز نیست برای امیل چک کردن ساده یک ربع ساعت علاف شود! دانلودهای شبانه هم که جای خود دارد. خوب، چه از این بهتر.

● تماس تلفنی با شرکت ارایه خدمات ای.دی.اس.ال

برای اشتراک با یکی از شرکت‌ها تماس گرفتم. مسوول فروش گفت: « باید مبلغ ۱۰هزار تومان برای فعال‌سازی خط، فلان مبلغ برای اشتراک ماهانه خط ۱۲۸ کیلوبیت و مبلغ دیگری هم برای سخت‌افزار (مودم وایرلس) پرداخت کنید. ضمن این‌که چند مدرک را هم باید بفرستید. »

▪ آن هزینه فعال‌سازی برای چیست؟

ـ ۱۰ روز کاری طول می‌کشد تا مخابرات، درخواست شما را بررسی کند و پورت ای.دی.اس.ال را وصل کند . (بعدا یکی از دوستان توضیح داد که مخابرات با استفاده از ایده پردازنده‌های دوتایی، ظرفیت خط تلفن معمولی را از ۵۶ کیلوبیت به نصف کاهش داده تا بتواند با سخت‌افزار موجود، مشترکان بیشتری به خود جذب کند. این کار اختلالی در مکالمات تلفنی ایجاد نمی‌کند، اما استفاده از این خط برای دیگر شیوه‌های ارتباطی بخصوص ارتباط اینترنتی ممکن نیست. به همین دلیل مخابرات باید پهنای باند خط ارتباطی شما را به همان حالت اولیه برگرداند و این، در سیستم اداری اینجا ۱۰ روزی طول می‌کشد.)

اما ۱۲۸کیلوبیت کافی نیست. من پهنای باند بیشتر می‌خواهم.

بر اساس مصوبه دولت قدغن است و نمی‌شود. باید از محل کارتان معرفی‌نامه بیاورید!

▪ حالا آن مدارک چسیت؟

ـ آخرین قبض پرداختی تلفن، کپی کارت ملی و کپی شناسنامه صاحب خط.

▪ حالا اگر اجاره نشین باشم، چه؟

ـ کپی اجاره‌خانه معتبر که تاریخش نگذشته باشد، همراه با مهر بنگاه!

خوب، قرارداد یک ساله ما بر اساس توافق طرفین تمدید شده است. با امضای ۴ شاهد معتبر؛ اما دیگر بنگاه نرفتیم تا پول اضافه بدهم. این را همه‌جا قبول می‌کنند و کاملا معتبر است. همین رو می‌فرستم!

نه! مخابرات قبول نمی‌کند. یا مدارک صاحب خط را بیاورید، یا اجاره‌خانه با مشخصات گفته شده.

▪ حالا اگر صاحب‌خانه به سفر خارج از کشور رفته باشد و تا ماه آینده برنگردد، چه؟

ـ به ما ربطی ندارد! اما اگر توصیه مرا بخواهید، از قرارداد کپی بگیرید، دور مهر بنگاه را ببرید و زیر نوشته‌های تمدید بچسبانید! دوباره از این کپی بگیرید.کارتان راه می‌افتد. یک کار ساده‌تر هم هست! می‌توانید تاریخ قرارداد مهر شده را در کپی تغییر دهید. این راحت‌تر است.

▪ خوب، اگر این کار را انجام دهم و مخابرات فهمید، چی؟ اگر کسی بخواهد اذیت کند، می‌گوید جعل سند کرده‌ای و دردسر می‌شود.

ـ معمولا از این مشکلات فراوان پیش می‌آید و ما هم مشکل را به‌این شکل حل می‌کنم. دیگر خودتان می‌دانید.

▪ خوب، اگر بخواهم از خدمات بی‌سیم (وایرلس) استفاده کنم، چقدر می‌شود؟

ـ هزینه وایرلس ۱۲۸ کیلوبیت که در بیشتر نقاط شهر دریافت می‌شود، معادل هزینه ای.دی.اس.ال ۵۱۲ کیلوبیت بر ثانیه است. ضمن آن‌که مجبور شده‌ایم این سرویس را قطع کنیم. بنابراین عملا وایرلس نداریم.

ممنون از توضیحاتی که دادید. دوباره تماس می‌گیرم.

در گیر و دار تصمم در مورد دست‌کاری قرارداد یا انتظار، خبر رسید که صاحب‌خانه محترم به دلیل بیماری یکی از اقوام نزدیک فوری به کشور بازگشته است. مشکل ای.دی.اس.ال را با او مطرح کردم، اما صاحب‌خانه ما صاحب اصلی خط نبود! خط تلفن منزل ما متعلق به یکی از اقوام ایشان بود که از قضا رابطه خوبی هم با او نداشت. مشکل پیچیده‌تر شد!

یکی از دوستان پیشنهاد کرد که بی‌خود وقتت را تلف نکن. برو با ۵۰هزار تومان، خط تلفن جدیدی به‌نام خودت بخر و آن‌را فعال کن! خوب، بعد از چند هفته تلاش بی‌نتیجه، این بهترین کاری است که می‌توان انجام داد.

● خرید تلفن ثابت در اینترنت

در اینترنت جستجو کردم تا فهرست مدارک خرید خط تلفن ثابت را آماده کنم. اما هر چه گشتم، چیزی پیدا نشد. حتما باید بروی در خود مرکز ثبت‌نام کنید! پس از جستجوی بسیار، توانستم مدارک مورد نیاز خط ثابت را در سایت مخابرات آذربایجان شرقی پیدا کنم.

یک آگهی در سایت مخابرات تهران نوشته به مناسبت دهه فجر، ثبت‌نام اینترنتی خط ثابت راه‌اندازی شد! چه خوب، خط جدید را اینترنتی می‌گیرم؛ وقتم هم تلف نمی‌شود.

لینک ثبت‌نام اینترنتی را کلیک می‌کنم. صفحه جدیدی ظاهر می‌شود که نوشته است: با عرض پوزش، به‌دلیل ارتقای سیستم ثبت‌نام اینترنتی، امکان ثبت‌نام فعلا وجود ندارد! یعنی چه! همه‌اش ۳ روز از پایان دهه فجر گذشته است! یعنی ثبت‌نام اینترنتی فقط افتتاح شده بود؟

● زرنگی ممنوع!

دست از پا درازتر، مجبور شدم به مرکز مخابرات بروم. خدا رو شکر که مدارک همانی است که در سایت آذربایجان شرقی دیدم. پس از تکمیل فرم‌ها، کارشناس اداره یک فیش بانک ملی داد که نوشته بود مبلغ ۵۱۵۰۰۰ ریال را به حساب شرکت در بانک ملی شعبه فلان پرداخت کنید. این شعبه بانک ملی دیوار به دیوار مرکز تلفن و بسیار شلوغ است. یادم آمد که بانک ملی دیگری در همان نزدیکی است که پیاده ۱۰ دقیقه با اینجا فاصله دارد و معمولا خلوت است.

خدا رو شکر، خط بی.آر.تی هم خلوت بود! ۳ دقیقه بعد خودم را به شعبه دیگر بانک ملی رساندم. فقط ۳ نفر در صف ایستاده بودند. چند دقیقه بعد نوبتم رسید! درحالی‌که در دلم خوشحال بودم که از صف طویل آن شعبه دیوار به دیوار راهیی یافته‌ام، قبض را به متصدی صندوق دادم؛ اما او نگاه عاقل اندر سفیهی به من کرد و گفت: این قبض را فقط باید در همان شعبه دیوار به دیوار مخابرات پرداخت کنی!

یعنی چه؟ مگر شعبه با شعبه فرق دارد؟ این‌جا پرداخت می‌کنم و بعدا به حسابشان پرداخت می‌شود.

ما دلیلش را نمی‌دانیم. البته می‌توانیم قبض را برایت پرداخت کنیم، اما اداره مخابرات قبول نمی‌کند که این قبض را در شعبه‌ای غیر از آن شعبه خاص پرداخت کنی و چون حساب دولتی است، ما هم نمی‌توانیم پس‌از پرداخت، این مبلغ را پس دهیم.

● پس چه کار کنم؟

بی‌خود وقتت را تلف کرده‌ای. باید بروی همان بانک و در همان صف شلوغ بایستی تا نوبتت بشود و پرداخت کنی.

باز خدا پدر و مادر این متصدی را بیامرزد که مرا راهنمایی کرد. وگرنه هم ۵۱۵۰۰۰ ریال من به باد می‌رفت و هم وقتم. دوباره برگشتم به همان بانک دیوار به دیوار مخابرات. ۴۰ دقیقه منتظر ماندم تا نوبتم بشود. در این ۴۰ دقیقه فکر می‌کردم که این مراحل طوری برنامه‌ریزی شده که وقت آدم حداقل برای مدتی خاص تلف شود! نوبتم که شد، قبض را پرداختم و برگشتم به مرکز. کاری که با ارتباط اینترنتی، حتی دیال آپ، حداکثر در ۲۰ دقیقه پایان می‌یافت، ۳ ساعت تمام طول کشید!

دو روز بعد، سیم جدید را به خانه آوردند. شماره جدید را هم دادند. خوشحال از این‌که بالاخره می‌توانم تا چند روز دیگر صاحب ای.دی.اس.ال بشوم، با مرکز خدمات اینترنت پرسرعت تماس گرفتم و شماره جدید را اعلام کردم؛ اما به من گفتند که برای این پیش شماره جدید خدمات ندارند و من نمی توانم فعلا از ای.دی.اس.ال استفاده کنم.

حالا باید منتظر بمانم تا این شرکت قرارداد جدیدی با مخابرات امضا کند و این پیش‌شماره خیلی جدید را هم در خدمات خود قرار دهد. البته اگر تا آن زمان خط آزاد داشته باشند و ظرفیت پر نشده باشد و هزار اما و اگر دیگر!

پس از این ماجرا، با یکی از دوستان صحبت می‌کردم و از این مشکل گلایه می‌کردم. اما این دوست عزیز شاکی‌تر بود! گفت که کارشناسان شرکت مخابرات در راستای توسعه فناوری فیبر نوری در کشور، اون‌قدر پیشرفت کرده‌اند که خانه به خانه محله‌شان را هم به فیبر نوری مجهز کرده‌اند و به همین دلیل، او اصلا نمی‌تواند از خدمات ای.دی.اس.ال استفاده کند.

در آخر، باید این نکته را هم اضافه کنم که پس‌از انتشار این مطلب، هرآن‌چه خوانده‌اید به شدیدترین لحن ممکن تکذیب می‌شود. ماجرای کاهش پهنای باند خطوط جدید، مدارک مورد نیاز، حساب مخابرات و مشکل ارایه خدمات به شهروندان عزیز؛ هیچ یک وجود خارجی ندارد. شما شهروندان عزیز بهتر از هر کس دیگری می‌دانید که خدمات ارایه شده به شما چقدر خوب است.