تمایلات جهان وطنی

انگار فوتبال ایران عرصه تمایلات گروهی شده است که«جهان وطنی» می اندیشند و برای رسیدن به اهداف خود که در تعاریف دهکده جهانی هزار هزار بار گفته شده, هیچ ارزشی برای منافع و مصالح ملی قایل نیستند

انگار فوتبال ایران عرصه تمایلات گروهی شده است که«جهان وطنی» می اندیشند و برای رسیدن به اهداف خود که در تعاریف دهکده جهانی هزار هزار بار گفته شده، هیچ ارزشی برای منافع و مصالح ملی قایل نیستند.

طیفی که جهان وطنی می اندیشند، از گذشته تا امروز تلاش کرده اند تا فوتبال ایران تنها در یک حالت خاص موفق باشد و کوشش مستمری صورت گرفته تا در غیاب این طیف، آب خوش از گلوی فوتبال پایین نرود! چگونه است که از ابتدای مدیریت محمد دادکان، دشمنی آشکاری از سوی این طیف خاص شروع شد اما با کنار رفتن دادکان، او را همسو با خود قرار دادند و موضع دشمنی را با گروه دیگری که قصد حضور در فوتبال را دارند، آغاز شد؟

این طیف خاص امروز هم حاضر نیستند که مدیریت فوتبال را به دست گروه دیگری بسپارند و انگار تا قیام قیامت این داستان ادامه دارد.

در تمام این سال ها که فوتبال ایران خارج از محدوده دسترسی این طیف اداره شده، از هیچ کوششی برای به انحطاط کشیدن فوتبال دریغ نشده است و به نظر می رسد حالا هم سعی در برهم زدن نظم و آرامش انتخابات سالم را دارند؛ ورود ناظران خارجی برای انتخابات ۲۳ مهرماه که در همین چند روز اخیر طراحی شده، نمونه آشکاری است تا دریابیم این گروه خاص چه اندیشه ای دارند و فلسفه فکری آنها چیست. اگر ورود ناظران خارجی انتخابات در شرایطی که صفایی فراهانی خودش را نماینده فیفا می داند، به نوعی دخالت در امور داخلی یک کشور نیست، پس چیست؟ این اتفاق را چگونه باید تحلیل کرد؛ آیا باید به سادگی از کنار این اتفاق گذشت؟

صفایی که طی چند ماه گذشته همواره عنوان نموده که اگر ریاست کمیته انتقالی را برعهده نمی گرفت، یک مقام خارجی از سوی فیفا عهده دار این سمت می شد و می گفت چه بهتر که یک ایرانی این مسؤولیت را برعهده بگیرد تا دخالت مستقیمی از سوی فیفا اعمال نشود، چگونه اجازه می دهد که ناظران خارجی وارد انتخابات شوند؟

مگر غیر این است که فیفا از حدود یک سال قبل، صفایی را مسؤول برگزاری انتخابات سالم نمود؟ اگر چنین است، پس چرا صفایی به فیفا اجازه می دهد که نمایندگان خارجی به ایران بیایند و این به نوعی بی اعتبار جلوه دادن شخصیت صفایی فراهانی نیست؟صفایی که در قبال این اتفاق سکوت کرده است؛ آیا سکوت او نشانه رضایت است؟

اگر اینگونه باشد، بدون مکث باید گفت که صفایی فراهانی هم مثل همان طیف خاص فکر می کند و فوتبال ایران را عرصه تمایلات گروهی کرده است که اساسا در ایران با این تفکر مبارزه شده است. صفایی فراهانی برای آنکه متهم به قرار گرفتن در این طیف نشود، بهتر است شرایط را به گونه ای رقم بزند که نمایندگان فیفا به ایران نیایند تا هم شان و منزلت خودش حفظ شود و هم نشان دهد که به عنوان یک ایرانی مسؤول و متعهد نسبت به استقلال کشورش، اجازه دخالت در امور داخلی کشور را به هیچ کس نمی دهد؛ حتی نمایندگان فیفا.

صفایی که این روزها به شدت زیرفشار و انتقاد است و گفته می شود که با مسؤولان فیفا برای تغییر معادلات انتخابات فوتبال ایران لابی های گسترده ای را انجام داده است، چاره ای ندارد جز اینکه با یک تصمیم درست، ایرانی بودنش را اثبات کند البته ایرانی بودن به معنای خلاف قوانین فیفا عمل کردن نیست بلکه قدم برداشتن در مسیری است که اساسنامه تدوین شده می گوید.

سعید زاهدیان