تو دیگر ستاره نیستی

علی كریمی امروز از سوی رسانه ها با انتقاد مواجه شده او احتمالاً پس از رویارویی با انتقادها بدترین راه را انتخاب می كند شاید هم روزنامه ها را متهم كند كه درصدد تخریب او برآمده اند كه این البته نهایت بی انصافی است

حالا از روزهایی كه وقتی پا به توپ می شد شگفتی را به متن بازی می آورد خیلی می گذرد. او حالا حتی خیلی كم پا به توپ می شود. بنابراین توقع شگفت انگیز بودنش درست مثل یك شوخی است.

علی كریمی امروز از سوی رسانه ها با انتقاد مواجه شده. او احتمالاً پس از رویارویی با انتقادها بدترین راه را انتخاب می كند. شاید هم روزنامه ها را متهم كند كه درصدد تخریب او برآمده اند كه این البته نهایت بی انصافی است. چه همین روزنامه ها درست در شرایط ایده آل او را مدام جادوگر خطاب كردند و نوشتند: «هشت تیم ملی وقتی پا به توپ می شود مطمئن می شویم كه لحظاتی بعد به وجد خواهیم آمد.»

از آن زمان البته روزهای زیادی می گذرد. شاید هم سال ها. آیا جز این است كه آخرین نمایش حیرت انگیز او به بازی ایران- كره جنوبی در جام ملت های دوره قبل برمی گردد؟ كریمی مدت هاست كه رنگ و روی آن هشت رؤیایی را ندارد و البته هر بار كه به او انتقادی شده به بدترین شكل ممكن در مقام پاسخگویی برآمده است. هافبك باتجربه تیم ملی روز گذشته مقابل چین برای ایران بزرگی نكرد، چه دلیل این امر واضح است آنقدر واضح كه نیازی به غرض ورزی نیست و این واقعیت دارد كه «كریمی دیگر جادوگر نیست.»

او روز گذشته در نیمه نخست دیدار با چین هرگز حركت مثبتی در زمین نداشت. شاید به همین دلیل بود كه امیر قلعه نویی مجاب شد تا در بین ۲ نیمه ایمان مبعلی را جایگزین او كند. این درحالی بود كه علی كریمی در بازی با ازبكستان چندان هم بد كار نكرد. وقتی در یكی دو موقعیت توانست دفاع ازبك ها را با چند حركت ویران كننده به هم بریزد خیلی ها تصور كردند او بازی به بازی بهتر خواهد شد. انگار هیچ كس دوست ندارد افت شدید یكی از بهترین لژیونرهای تیم ملی را باور كند، اگرچه روز گذشته بازی ضعیف علی كریمی بود كه قبل از همه ما سرمربی تیم ملی را به این باور رساند.

عده ای معتقدند او در پست تخصصی خود قرار نگرفته و به همین دلیل است كه نمی تواند عملكرد ویژه ای داشته باشد. دلیل خوبی نیست چون همین بازیكن در الاهلی در یكی از بازیهایی كه تیمش ۹ نفره شده بود پست دفاع آخر را نیز تجربه كرد و اتفاقاً در چندین موقعیت توانست الاهلی را از گل خوردن نجات دهد. دلیل خوبی نیست چه از كریمی در تیم ملی انتظار دیگری می رود. او روز گذشته تعویض شد. پیام به موقعی بود كه قلعه نویی آن را برای ۸ افت كرده مخابره كرد: «اگر این طور ادامه بدهی، نخواهی بود.» این موضوع مهمی است كه امروز علی كریمی هم در تیم ملی حاشیه امنیت ندارد و در صورت ارایه بازیهای ضعیف به نیمكت ذخیره ها هدایت خواهد شد.

او در مصاحبه ای گفته بود: «همیشه از خودم می پرسم كه چطور یك بازیكن برگزیده و به چهره ای ویژه تبدیل می شود؟»

گویا وقت آن رسیده كه علی كریمی این سؤال را با كمی تغییر طور دیگری برای خود طرح كند؛ «چطور یك بازیكن موفق نمی شود؟»

موضوع قرار نگرفتن كریمی در پست تخصصی تا جایی منطقی و قابل قبول به نظر می رسد كه او در بدبینانه ترین حالت و در پست غیرتخصصی نشانه هایی از «خوب بودن» را داشته باشد اما وقتی این اتفاق رخ نمی دهد چگونه باید متعصبانه همچنان لقب جادوگر را با نام علی كریمی مترادف دید؟ كریمی حتی برای تیم ملی ما در زمان سرمربیگری منصور پورحیدری به عنوان پیستون چپ هم بازی كرده.

بازیهایی كه بی نظیر بود و از او چهره ای عجیب ساخت. در مسابقات آسیایی بانكوك وقتی محمد نوازی عملكرد قابل قبولی از خود نشان نداد این كریمی بود كه تا فینال بازیها در پست غیرتخصصی اش قرار گرفت و اتفاقاً در دیدار پایانی یك گل را نیز به ثمر رساند. او در بازیهای مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۲ حتی به عنوان فوروارد تخصصی هم بازی كرد. بنابراین او امروز حداقل به دلیل «قرار نگرفتن در پست غیرتخصصی» نمی تواند از فشار انتقادات بكاهد. بازیكن فتح، پرسپولیس، الاهلی، بایرن مونیخ و بالاخره مهم تر از همه اینها «تیم ملی» باید به فاصله كریمی دیروز تا كریمی امروز فاصله منصفانه ای بیندازد. آیا خود او از مرور این فاصله نگران و عصبی نخواهد شد؟ او بهتر از هر كس دیگری می داند كه هواداران تیم ملی نه جادوگر می خواهند و نه مارادونای آسیا و نه كبرا یا هر چیز دیگر. امروز خیلی ها علی كریمی واقعی را تمنا می كنند اما گوش های او انگار شنوایی چند سال پیش را ندارد.

علی كریمی قبل از پیوستن به بایرن مونیخ در مصاحبه با یك هفته نامه معروف اماراتی تأكید كرده بود: «من ۷ سال دیگر هم برای تیم ملی بازی می كنم.»

پیش بینی چندان درستی نبود. با این اوصاف حضور او تا ۲ سال دیگر هم به چالش كشیده شده. تا ۷ سال دیگر نمی توانیم این كریمی را تحمل كنیم.