یکشنبه, ۲۳ دی, ۱۴۰۳ / 12 January, 2025
مجله ویستا

لباس یکسان یعنی احترام به قانون مدرسه


لباس یکسان یعنی احترام به قانون مدرسه

در اغلب کشورها پوشیدن لباس های استاندارد به عنوان لباس یکسان برای دانش آموزان دوره ابتدایی و راهنمایی الزامی است

در اغلب کشورها پوشیدن‌ لباس‌های استاندارد به عنوان لباس یکسان برای دانش‌آموزان دوره ابتدایی و راهنمایی الزامی است. جالب است بدانید که پوشیدن لباس‌های همسان و یک شکل از گذشته‌های دور در بسیاری از موسسات آموزشی در کشورهای مختلف دنیا مرسوم بوده که نشان دهنده وجود قوانین خاصی برای حضور در برنامه‌های آموزشی آن موسسه بوده است.

از آنجا که اساسا هدف از پوشیدن لباسی خاص تحت عنوان لباس مدرسه، پذیرش مجموعه قوانین حاکم برمدرسه و تحت کنترل قراردادن رفتار دانش‌آموزان بوده است، بنابر این لباس مناسب برای دختران و پسران دانش‌آموزان در نتیجه انجام مطالعات کارشناسی و دقیق و متناسب با مجموعه قوانین حاکم برهر کشور انتخاب شده است.

معمولا لباس پسران دانش‌آموز شامل شلوارهای کوتاه یا بلند تیره رنگ و پیراهن‌های به رنگ روشن است که در بعضی از کشورها داشتن کراوات نیز برای دانش‌آموزان الزامی است. این در حالی است که لباس دختران دانش‌آموز با توجه به قوانین آموزشی موجود در هر کشور می‌تواند از تنوع گسترده‌تری برخوردار باشد.

البته معمولا لباس مدارس دخترانه نیز شامل پیراهن‌های بلند یا بلوز و دامن است. در بعضی کشورها تعیین لباس مدارس باتوجه به جنسیت دانش‌آموزان بشدت مورد انتقاد قرار گرفته است و به همین علت در عین حال که پوشیدن شلوار برای دانش‌آموزان پسر الزامی است، دخترها می‌توانند از بین شلوار یا دامن به اختیار خود پوشیدن یکی از آنها را انتخاب کنند.

اگر چه پوشیدن لباس مدرسه در کشور آلمان قدمتی بسیار طولانی دارد اما امروزه در این کشور این سنت کهن و قدیمی به دست فراموشی سپرده شده است، از قرن ۱۶ میلادی که پوشیدن لباس‌های یک شکل در موسسات آموزشی این کشور برای نخستین بار مورد توجه قرار گرفت. بتدریج تغییرات بسیار زیادی در نوع لباس در نظر گرفته برای دانش‌آموزان آلمانی ایجاد شد و امروزه پوشیدن لباس مدارس مطابق با سبک متداول لباس پوشیدن در هر دوره زمانی در تعداد محدودی از مدارس این کشور الزامی است و کمتر مدرسه‌ای را می‌توان یافت که دانش‌آموزان آن همچنان پایبند پوشیدن لباس مدارس به سبک سنتی و قدیمی آن باشند.

در مقابل کشور مالزی یکی از کشورهایی است که برای هر مقطع تحصیلی برای دخترها و پسرها لباس‌های بخصوصی را در نظر گرفته است. در اواخر قرن ۱۹ میلادی پوشیدن لباس مدرسه به سبک بریتانیایی در مناطق مستعمره بریتانیا در کشور مالزی برای نخستین بار مورد توجه قرار گرفت. امروزه پوشیدن لباس یکسان و همشکل در دو مقطع ابتدایی و راهنمایی در سیستم‌های آموزشی دولتی و خصوصی در کشور مالزی برای همه دانش‌آموزان اجباری است. در این کشور در مقطع ابتدایی دانش‌آموزان پسر، پیراهن‌های سفید و شلوارهای کوتاه یا بلند به رنگ آ‌بی تیره و دانش‌آموزان دختر، دامن‌های آبی تیره، کت‌های بلند سفیدرنگ یا پیراهن‌ سفید و جلیقه‌ آبی می‌پوشند.

در مقطع راهنمایی رنگ شلوار دانش‌آموزان پسر سبز زیتونی و دامن دخترها به رنگ فیروزه‌ای است. جالب است که پوشیدن این لباس برای دانش‌آموزان همه مدارس در سراسر کشور مالزی اجباری است و هیچ مدرسه‌ای نمی‌تواند به دلخواه خود رنگ دیگری را برای لباس دانش‌آموزان خود تعیین کند. در سال‌های اخیر پوشیدن شلوار کوتاه در میان دانش‌آموزان پسر مسلمان در این کشور بویژه در مقطع راهنمایی ممنوع شده است. اگر چه در کشورهای چین و هند همچنان دانش‌آموزان پسر در مقطع دبستان و ۲ سال اول مقطع راهنمایی ملزم به پوشیدن شلوار کوتاه هستند. جالب است بدانید که دانش‌آموزان باید با لباس‌هایی که به عنوان لباس متحدالشکل مدارس در نظر گرفته شده است، کفش و جوراب سفید رنگ بپوشند.

نشان مخصوص هر مدرسه در سمت چپ کت یا پیراهن دوخته شده یا چسبانده می‌شود. از آنجا که مالزی یک کشور مسلمان است، داشتن نوعی روسری مخصوص مردمان این کشور برای دختران پس از ورود به دوره راهنمایی الزامی است. در بسیاری از کشورها متصدیان امر آموزش، قوانینی را درباره چگونگی آرایش موهای دانش‌آموزان وضع کرده اند که رعایت این قوانین برای همه دانش‌آموزان الزامی است. به موجب این قوانین، بلندی موی دانش‌آموزان پسر باید چندین سانتی‌متر بالاتر از یقه لباس آنها باشد و همچنین استفاده از ژل مو برای آرایش موها نیز در مدرسه ممنوع است.

دانش‌آموزان دختری که موهای بلند دارند نیز حتما باید در ساعات حضور در مدرسه موهای خود را در حالت بافته شده نگه‌دارند. اگر چه وضع چنین قوانینی ممکن است از نظر دانش‌آموزان چندان خوشایند نباشد اما باید پذیرفت که داشتن لباس همشکل در میان دانش‌آموزان می‌تواند نقش بسیار مهمی در از میان برداشتن تفاوت ظاهری میان دانش‌آموزان داشته باشند.