تریبون روشنگری, در تقابل با هوچی گری

نقش رسانه ملی درافزایش مشارکت مردم در انتخابات مجلس

انتخابات مجلس نهم که فاصله زیادی هم با آن نداریم، یکی از حساس ترین انتخاب های مجلس بعد از انقلاب است. قطعاً انتخابات مجلس هشتم و یا مجالس قبل، از این حساسیت برخوردار نبوده اند.

دلیل آن هم حوادث دو سال اخیر و به ویژه ماجراهای پس از انتخابات ۸۸ است. درواقع اولین انتخابات جدی کشور پس از انتخابات سال ۸۸ که با آن حاشیه ها و حوادث فتنه گون همراه بود را پیش رو داریم. هم از نظر سیاسی وهم از نظر امنیتی نکات فراوانی مطرح است. از نظر سیاسی که با مسائلی همچون تحریم انتخابات از سوی برخی جریانات تندرو و افراطی روبرو هستیم و نیز طرح حاشیه بر مسائل کلیشه ای و نخ نمایی چون نظارت استصوابی و رد صلاحیت ها،صیانت از آراء و... از جمله مسائل سیاسی مربوط به انتخابات پیش رو است. از سوی دیگر مسائل امنیتی هم ممکن است گریبانگیر انتخابات شود و البته مقام معظم رهبری نسبت به آن هشدارهایی داده اند.

دراین یادداشت قصد داریم به نقش رسانه ملی در افزایش مشارکت مردم با وجود شرایط خاصی که درآن به سر می بریم بپردازیم. در ابتدا باید گفت که نمی توان نقش صدا و سیما را در مشارکت انتخابات سال ۸۸ انکار کرد. کلیت رویکرد سیما که همان تریبون دادن و برگزاری مناظره بین همه کاندیداها بود تاثیر بسیار مؤثر و کار آمدی دربه صحنه آوردن مردم داشت. بماند که عملکرد رسانه ملی درطی روزهای اول پس از فتنه و اغتشاشات نیاز به آسیب شناسی بیشتری دارد. ولی قبل از ۲۲ خرداد ۸۸ به جرأت می توان گفت که رسانه ملی عرصه را بر رسانه های اپوزیسیون وضد انقلاب تنگ کرده بود و عملاً عمده مخاطبین متعلق به شبکه های داخلی بودند و نه خارجی.

برای انتخابات پیش رو هم با چند هدف باید رسانه ملی با تمام توان خود به صحنه بیاید، یکی افزایش مشارکت مردم. دیگری بصیرت بخشی و روشنگری، سوم بی طرفی، چهارم جریان سازی ازبطن توده های مردم. یعنی مثلاً جریان خدمات وساده زیستی و البته کارآمدی توأم با ولایتمداری باید به گفتمان غالب مردم تبدیل شود.

یعنی اگر کاندیدایی بخواهد از جایی رأی بیاورد متوجه شده باشد که مردم براین اساس به او رأی خواهند داد و نه اینکه جریان سازی به دست رسانه های بیگانه بیفتد که مثلا هرکس بیشتر سیاه نمایی کند، محبوب تر شود! هرچند منظور اصلی ما دراین یادداشت بحث مشارکت مردمی است. رسانه ملی هم از طریق کانال های ملی و هم شبکه های استانی به صورت کارشناسی شده و با استفاده از تجربیات قبلی می بایستی درصدد افزایش شور و هیجان انتخاباتی مردم شود.

بازخوانی اندیشه ها و رهنمودهای امام درباره مجلس در قالب برنامه های جذاب سیاسی (به سبک برنامه های سیره عملی امام و...) و سپس تعدد و تکثر تریبون های آزاد مردمی و دانشجویی پیرامون آن مواضع می تواند کمک شایانی کند. خصوصاً که موضوع توجه به مردم و شنیدن و انعکاس بیشتر صدای مردم (به جای صدای کارشناسان و یا صاحبنظران که آن هم در جای خود باید رعایت شود.) به نظر می ر سد که یکی از مهم ترین راهبردهای صدا و سیما باید این باشد. یعنی اینکه تبدیل شود به تریبون مردم و خصوصا قشرها و تفکرات و سلیقه های مختلف (درچارچوب قانون و ارزش ها) و البته از همه مهمتر تبدیل شود به تریبون مستضعفان،آن وقت مردم بیش از پیش احساس می کنند که رسانه ملی متعلق به خودشان است.

اقدام موثر دیگر شناسایی نیازهای اصلی ملی و بومی کشور است. یعنی نیازها، مطالبات مردم، مشکلات اصلی و چالش های مهم در دو سطح ملی و بومی درهر حوزه انتخابیه توسط مراکز استانی تهیه شود.

سپس تریبون هایی چه در قالب گفتگو و چه در قالب مناظره با نمایندگان ترتیب داده شود تا براساس آن قضاوت مردمی صورت پذیرد و نه براساس قومیت گرایی ها و یا تعصبات خاص، از سوی دیگر صدا و سیما برای افزایش مشارکت مردمی می بایستی که به صورت روزانه اقدامات مخرب و سوء دشمنان که درجهت ضربه به امنیت ملی، مخدوش نمودن اعتبار ایران، آسیب به انتخابات و... است را روشنگری کند و نقد رسانه های بیگانه و تحلیل محتوای آنها را به طور جدی و حرفه ای دنبال نماید.

به جرأت می توان گفت که برنامه هایی که تاکنون دراین خصوص بوده به ویژه که عمدتاً در قالب طنز هم بوده اند (مانند برنامه کلاغ نیوزو...) خیلی کیفیت و مخاطب بالایی نداشته اند که باید تجدید نظر شود. لذا روشنگری در قبال اقدامات و فعالیت های دشمنان کشور، که معمولاً هم توأم است با توهین به مقدسات و یا هویت ملی و دینی ما ، بایستی به مردم گفته شده والبته پاسخ هم داده شود. پیوندهای میان دشمنان خارجی با برخی جریانات سیاسی داخلی برای مردم روشنگری و شفاف سازی گردد و نهایتاً اجازه سیاه نمایی و یا تبلیغات سوء به هیچ جریانی در رسانه ملی و یا در قالب اخبار داده نشود.

مرتضی بهنام فرد