تصمیم گیرنده نهایی کیست

ارایه توصیه های پزشکی به بیمار برای مراحل پایانی زندگی

در قانون جدیدی که دولت اوباما برای مدیکر می‌نویسد، مساله تصمیم‌گیری برای مراحل پایانی حیات فرد تنها موضوعی اخلاقی نیست. امروز دیگر هواداران اخلاق پزشکی یا گروه‌های مذهبی نیستند که طرح را به چالش می‌کشند...

جنبه‌های مالی این تصمیم‌گیری و پولی که بابت مشاوره قبل از ورود به مراحل پایانی حیات از طرف بیمه مدیکر (بیمه مخصوص سالمندان) باید به پزشکان پرداخت شود، موضوعی است که به صراحت در قانون جدید پیش‌‌بینی شده است.

میزان بودجه‌ای که بر اساس قانون جدید باید به مشاوره‌های مراحل پایانی زندگی اختصاص یابد، از مسایل بحث‌برانگیز قانون بیمه‌های مدیکر است. با توجه به سیاست‌گذاری‌های جدید دولت اوباما که رئوس آن در قانون مدیکر مشخص شده، دولت برای آنچه «ارایه توصیه‌های پزشکی به بیمار برای مراحل پایانی زندگی» می‌خواند، پول پرداخت می‌کند. این توصیه‌ها می‌تواند حتی چشم‌ پوشیدن از مراقبت‌هایی باشد که در این مراحل باعث تداوم حیات بیمار می‌شوند.

بر مبنای این برنامه که بخشی از معاینه‌های سالانه تلقی می‌شود، می‌توان پس از صحبت با بیمار، درباره مراقبت‌های مراحل پایانی زندگی دستور‌العمل‌هایی ارائه کرد. این قانون به پزشکان این اختیار را می‌دهد که با بیمار خود درباره زمانی که بیماری‌اش حاد می‌شود و وی قادر به تصمیم‌گیری در مورد روند درمان نیست صحبت شده و درمان‌های ممکن ارائه شود تا بیمار قبل از ورود به فاز مراحل پایانی زندگی، درباره آن فکر کند و تصمیم بگیرد. به عنوان نمونه، از یک بیمار مبتلا به بیماری قلبی می‌توان سوال کرد که در صورت بروز حمله قلبی مجدد و توقف کار قلب مایل است دوباره قلبش احیا شود یا نه، یا از بیماری‌ که به دلیل آمفیزم در حال مرگ است، می‌پرسند آیا می‌خواهد باقیمانده عمرش را به کمک دستگاه تنفس سر کند و یا بیمار مبتلا به سرطان غیرقابل درمان می‌تواند تصمیم بگیرد که با حاد شدن بیماری باز هم می‌خواهد با کمک دستگاه‌های پیشرفته به حیات خود ادامه دهد؟

کنگره با وجود نظر مساعدی که نسبت به طرح دارد، هنوز ساکت است. اعضای کنگره از آن بیم دارند طرح موضوع مانند سال ۲۰۰۹ میلادی جنجال راه بیندازد. در آن سال جمهوری‌خواهان به عنوان مخالفان اصلی این قانون معتقد بودند با طرح چنین موضوعاتی دولت قادر خواهد بود درمان و نگهداری از بیماران مبتلا به بیماری‌های حاد را قطع کند.

● اختیارات بیمه مدیکر در قانون جدید

بر اساس آخرین برداشت قانون سلامت و بهداشت که به امضای رییس‌جمهور اوباما رسیده از جمله اختیارات بیمه مدیکر پوشش آزمایش‌ها و معاینه‌های سالانه پزشکی است و در قانون جدید ارائه مشاوره برای مراحل پایانی حیات و پرداخت پول بابت آن جزو معاینه‌های سالانه لحاظ شده است. ذکر واژه (دستورالعمل‌های پیشرفته) در این قانون مسوولان دولت اوباما را قادر می‌سازد که در روند قانون‌نویسی به تدریج (برنامه عمل درمان‌های پیشرفته) را نیز بگنجانند. این در واقع سیاستی است که قوانین دولت اوباما را در دو سال باقیمانده عمر ریاست جمهوری‌اش بتواند از کمند مخالفت‌های جمهوری‌خواهان کنگره برهاند.

باوجود همه مخالفت‌ها، باتوجه به تحقیقات انجام شده کارشناسان همچنان معتقد به ارزش‌های اجرایی برنامه عمل مراحل پایانی حیاتند. به همین دلیل در مقدمه قانون جدید مدیکر که در مجله پزشکی بریتانیا (BMJ) نیز ذکر شده آمده است: «برنامه عمل درمان پیشرفته باعث ارتقای سطح درمان در مراحل پایانی زندگی و رضایت بیمار و خانواده او و کاهش فشار روحی و اضطراب و افسردگی در بین آنهاست.» دکتر فیشر از محققان این طرح و استاد دانشکده پزشکی کلورادو با دفاع از اینکه چنین مشاوره‌هایی به استقبال بیمار کمک می‌کند، می‌گوید: «بحث و تبادل‌نظر بین بیمار و پزشک درباره درمان‌هایی که بیمار در مراحل پایانی زندگی خود می‌خواهد از آنها بهره‌مند شود، او را از اجرای خواسته‌اش مطمئن می‌کند.»

● نظریه مخالفان قانون جدید دولت اوباما

مخالفان طرح دولت اوباما عقیده دارند این طرح انصراف زودهنگام بیماران مبتلا به بیماری‌های حاد از استفاده از دستگاه‌های ادامه حیات را توجیه می‌کند. علاوه بر آن بخشی از مخالفت‌ها به دلیل یک اختلاف نظر در پرداخت‌های قانون جدید مدیکر است: در قانون قبلی که در نوامبر ۲۰۰۹ میلادی به تایید کاخ سفید رسید، بیمه مدیکر تعهد داشت که هر ۵ سال پول مشاوره‌های برنامه عمل درما‌ن‌های پیشرفته در مراحل پایانی حیات را بپردازد، ولی در قانون جدید مبلغ این مشاوره‌ها باید در چارچوب معاینه‌های سالانه پرداخت شود. از جمله دیگر مخالفان که از اساس با طرح مخالف‌اند، گروه‌های سنتی مسیحی‌اند که نگران‌اند مشاوره مراحل پایانی زندگی باعث انصراف یا خلاصه شدن درمان بیمار و در نهایت سرعت بخشیدن به پایان حیات او شود. آنها حتی طرح اولیه را ننگین می‌خوانند و معتقدند با انجام این طرح، بیماران کنترل روی مراحل پایانی حیات خود را از دست می‌دهند. نویسندگان طرح پیشنهادی اولیه، آن را به عنوان گامی در راهی درست تحسین می‌کنند. آنها می‌گویند بهتر است پزشک و بیمار در شرایطی آرام و در روند طبیعی درمان درمورد مراحل پایانی حیات بیمار تصمیم بگیرند، نه در شرایط فشار و هنگامی که در مقابل عمل انجام‌شده قرار گرفته‌اند. کارشناسان هوادار طرح اجرایی شدن آن را یک پیروزی خاموش می‌خوانند و به حمایت‌کنندگان طرح توصیه می‌کنند موضوع را به آرامی و بدون سر و صدا برگزار کنند.

منبع: ۲۰۱۰ ,Dec ۲۵ .N.Y.Times

مترجم: مرجان یشایایی