امواج خطرناك

همان طور كه شما هم هر روز مشاهده می كنید, قطارهای درون شهری از یك سو عموماً شلوغ و پر از مسافر بوده و از سوی دیگر, به موقع حركت نمـی كنند تسویوشی هوندو, فیزیكدان و استاد دانشگاه توهوكو ژاپن در تحقیقی كه در سال ۲۰۰۲ انجام داد, به یك واقعیت آزاردهنده دست پیدا كرد كه به طور حتم شنیدن آن شما را نیز نگران می كند

همان طور كه شما هم هر روز مشاهده می كنید، قطارهای درون شهری از یك سو عموماً شلوغ و پر از مسافر بوده و از سوی دیگر، به موقع حركت نمـی كنند. تسویوشی هوندو، فیزیكدان و استاد دانشگاه توهوكو ژاپن در تحقیقی كه در سال ۲۰۰۲ انجام داد، به یك واقعیت آزاردهنده دست پیدا كرد كه به طور حتم شنیدن آن شما را نیز نگران می كند. دكتر هوندو در این تحقیق پیامدهای استفاده از تلفـن هـای همراه در وسایل نقلیه عمومی نظیر قطارهای درون شهری، اتوبوس ها و آسانسورها را مورد بررسی قرار داد كه همگی در سربسته بودن فضای درونی با یكدیگر وجه اشتراك دارند.

براساس مدل تحقیقی دكتر هوندو، پیش بینی شده است چنانچه درون هر یك از وسایل نقلیه مذكور، همه سرنشینان با استفاده از تلفن های همراه خود اقدام به پرچانگی تلفنی، ارسال و دریافت پیام های كوتاه تلفنی و مرور صفحات اینترنتی نمایند، در آن صورت سطوحی از امواج الكترومغناطیسی درون این قبیل فضاها تجمع كرده كه اگر بیش از حد استاندارد باشد، به سلامتی سرنشینان آسیب وارد می سازد. آقای هوندو چنین نتیجه گیری می كند كه امواج رادیویی خطرناك به این دلیل درون فضاهای مذكور به وجود می آیند كه هر تلفن همراه با تولید مقداری از این امواج، آن را به دیواره آهنی وسیله نقلیه پرتاب كرده و آن دیواره نیز به نوبه خود امواج دریافتی را تشدید می كند. به عبارت دیگر، هنگام برقراری تماس تلفنی، تلفن همراه برای برقراری تماس به مقدار كافی امواج رادیویی آزاد كرده كه مازاد آن صرف تولید امواج مایكرویو می گردد - و این خیلی نگران كننده است.

البته شاید هم این طور كه دكتر هوندو پیش بینی كرده، نباشد. برای رفع این نگرانی، جیم فرر و لوكاس فرناندز - اساتید دانشگاه اویدو اسپانیا - همراه با برخی از استادان دانشگاه پلی تكنیك مادرید و مهندسان شركت اسپانیایی تلفن همراه Telefonica ، در مقاله ای یافته های دكتر هوندو در این باره را به چالش كشیده اند. آنها در كل به این نتیجه رسیده اند كــــه ایــــن مــیـــزان سـطـــح از آزادســـازی امـــواج الكترومغناطیسی به وسیله تلفن های همراه در درون وسایل نقلیه عمومی، به هیچ وجه نگران كننده نبوده و سطح آزادسازی امواج، منطبق با استانداردهای موجود است.

مهم ترین یافته تحقیقات این گروه، در این نكته نهفته است كه هنگامی هر تلفن همراه مقداری تشعشع تولید كرده و تشعشع آن به وسیله دیواره فلزی وسایل نقلیه تشدید می شود، مسافران حاضر در داخل قطار، اتوبوس یا آسانسور، مقداری از آن تشعشعات را خود جذب می كنند كه در مجموع موجب كاهش غلظت امواج می شود. این وضعیت درست شبیه حضور یك تماشاچی در درون سالن كنسرت است كه حضور وی مقداری از اكوستیك سالن را از بین برده و در نتیجه پژواك صدا كمتر می شود.بدین ترتیب، می توان به راحتی نتیجه گیری كرد كه مدل تحقیقی آقای هوندو به شرطی درست است كه تنها یك مسافر در درون وسـیـلـه نقلیه حضور داشته باشد كه علاوه بر تلفن همراه او، بر روی هــــــــر یـــــــك از صـنــدلــی هــای خـالـی وسیله نقلیه یك تلفن همراه روشن قرار داشته باشد. البته دكتر هوندو به این موضوع در تحقیق خود اشـاره كـرده، ولـی دقـیقاً میزان تأثیری كه سایر مسافران می توانند بر سطح امواج الكترومغناطیسی داخل وسیله نقلیه بگذارند را محاسبه نكرده است. در نهایت، دكتر فرر و همكاران وی نتیجه گیری می كنند كه آقای هوندو در مورد سطح امواج الكترومغناطیسی به وجود آمده در اثر روشن شدن تلفن های همراه در داخل وسایل نقلیه عمومی سربسته، غلوّ كرده است.