آرایشگاه زیر ذره بین قانون

گفتگو با دکتر انوشیروان محسنی بندپی عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس

دکتر انوشیروان محسنی‌بندپی، نماینده مجلس و عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، یکی از کارشناسانی است که نظارت بر وضعیت بهداشتی آرایشگاه‌های کشور را ناکافی می‌دانند...

او درباره لزوم بازنگری قوانین مربوط به خدمات ارایه‌‌شده در آرایشگاه‌ها و مشکلاتی که برای کنترل این مساله وجود دارد، نظراتی دارد که آنها را ارایه کرده است.

▪ آیا قوانین موجود برای نظارت بر خدمات آرایشگاه‌ها کافی است؟

ـ در واقع، قوانین موجود برای کنترل و نظارت بر این خدمات مربوط به سال‌های پیش از انقلاب است و از ۲ جهت نیاز به بازنگری و تجدیدنظر دارد؛ اول اینکه مقررات وضع‌شده برای خدمات تعریف‌شده با توجه به شرایط همان سال‌ها بوده و طی این مدت بسیاری از استانداردها دچار تحول شده است و دیگر اینکه خدماتی که امروز در مراکز مختلف ارایه می‌شود، نسبت به گذشته بسیار تغییر کرده‌اند.

▪ آیا مجلس در این خصوص اقدامی را در دستور کار قرار داده است؟

ـ بله، بازنگری و تجدیدنظر در این مورد در دستور کار ما قرار دارد، تا مقررات را اولا به روز کنیم و ثانیا مباحث جدیدی را که در آن زمان مطرح نبوده به آن بیفزاییم. برای این کار لازم است تا ما با یک نگاه تخصصی و کارشناسی به این موضوع بپردازیم. این مساله در حال حاضر نیز در حال بررسی است ولی هنوز نتایج قطعی آن اعلام نشده است.

▪ اساسا مواردی مثل تزریق‌های زیرجلدی و اعمالی که در شاخه زیبایی هستند ولی در عین حال تهاجمی‌اند زیر نظر چه گروهی باید کنترل شوند؟

ـ به هر حال، این اعمال دارای مبانی پزشکی هستند و انجام آنها، توسط افراد غیرمتخصص می‌تواند عوارض و عواقب متعددی را برای افراد به همراه داشته باشد. البته مشکل فقط این نیست و ما به‌طور کلی درباره مسایل مربوط به زیبایی بحث داریم که از لحاظ علمی درست است یا نه. جالب اینکه وقتی به آمار نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که این مساله در کشورهای جهان سوم و عقب‌افتاده بسیار بیشتر از کشورهای پیشرفته و متمدن اروپایی است. متاسفانه کشور ما نیز در این زمینه یکی از کشورهایی است که آمار نسبتا زیادی از این موارد را به خود اختصاص داده است. موارد این چنینی در صورتی که از لحاظ قانونی مشکلی نداشته باشند باید توسط افراد متخصص انجام شوند تا عوارض آن به حداقل برسند.

▪ چرا نظارت در این مورد به‌طور مطلوب انجام نمی‌شود؟

ـ این مساله، مساله چندان ساده‌ای نیست که بتوان به راحتی بر آن نظارت داشت و آن را تحت‌کنترل درآورد و در مجاری قانونی هدایت کرد. اولین مساله مشکل‌ساز در این خصوص عدم آگاهی افراد جامعه است. متاسفانه افراد بدون آگاهی از آثار موقت و عوارض بلندمدت این‌گونه اعمال به آن روی می‌آورند و این مشکلی نیست که به راحتی و در مدت کوتاه بتوان آن را اصلاح کرد.

▪ مشکلات دیگری هم در این مورد وجود دارد؟

ـ بله، به غیر از لزوم ارتقای دانش عمومی جامعه، موارد دیگری نیز وجود دارد. عموما این‌گونه اعمال در محیط‌هایی مثل آرایشگاه‌های زنانه انجام می‌شود. نظارت‌هایی که در مورد این اماکن وجود دارد اغلب در مورد فضای فیزیکی، مواد مصرفی و بهداشت محیط است ولی چون این نوع خدمات جزو وظایف این مراکز تعریف نشده، طبیعتا نظارتی نیز در این مورد بر آن صورت نمی‌گیرد. افراد مراجعه‌کننده برای آرایش غالبا با پیشنهاد مسوول آن، برای این کار ترغیب می‌شوند. چون این خدمات جزو خدمات آشکار این مراکز نیست، طبعا نظارت‌هایی که بر آن انجام می‌شود نیز نمی‌تواند به شکل معمول باشد. ضمن اینکه همان‌طور که گفتم، قانون مربوط به این اماکن مربوط به سال‌های ۴۳ و ۴۴ است و این موارد که در سال‌های اخیر جزو خدمات زیبایی قرار گرفته‌اند، در آن لحاظ نشده است.

▪ این نوع خدمات در کشورهای دیگر به چه صورت ارایه می‌شود؟

ـ در کشورهای پیشرفته میزان آمار این نوع موارد بسیار کم است و اغلب در افراد با سنین بالا انجام می‌شود. ضمن اینکه تمامی این اعمال و سایر خدمات مشابه که حالت تهاجمی دارند زیر نظر متخصصان این کار انجام می‌شوند. اما در کشور ما اولا گرایش به این نوع خدمات به شدت افزایش یافته و ثانیا سن افرادی که این نوع اعمال را انجام می‌دهند در حال کاهش است. متاسفانه بیشتر افراد تنها به دلیل پرداخت هزینه‌ پایین‌تر به جای اینکه این نوع اعمال را تحت‌نظر متخصص انجام دهند، در محیط‌هایی که نه از نظر بهداشت و نه از نظر تخصص تایید شده‌اند، انجام می‌‌دهند. ما در حال حاضر متخصصان زیادی را داریم که این کار را انجام می‌دهند ولی آگاهی عمومی در مورد عوارض و عواقب این نوع اعمال در محیط‌های غیربهداشتی مانع از پرداخت اصولی به آن می‌شود.

پیمان صفردوست