پاداش دنیایی تقوا و عمل صالح

کسی که زیاد از خدا عفو و بخشش بخواهد، خدا او را از تمام اندوه‌ها می‌رهاند و او را از هر تنگنایی بیرون می‌آورد.

کسی که زیاد از خدا عفو و بخشش بخواهد، خدا او را از تمام اندوه‌ها می‌رهاند و او را از هر تنگنایی بیرون می‌آورد. درخواست عفو از خدا و یاد خدا بودن، نوعی عمل صالح است که پاداش آن رهایی از اندوه‌ها و گرفتاری‌ها است. به طور کلی مشکلاتی که افراد بشر در زندگی با آن مواجه هستند بر دو قسم است؛ اول، مشکلاتی که برای صاحبش نقص و عیب محسوب می‌گردد، از قبیل حوادثی که به آبروی شخصی لطمه می‌زند، عفت شخص یا بستگانش در نظر مردم از بین می‌رود. این قبیل مشکلات برای انسان ننگ به حساب می‌آید و هیچ پاداش دنیایی و نعمتی نمی‌تواند عذاب روحی شخص را تسکین بخشد.

بنابراین باید ازچنین پیشامدهایی به خدا پناه برد و باید هر فردی با تمام وجود بکوشد که در چنین گردابی نیفتد.مستفاد از قرآن کریم و روایاتی که در ارزش مومن وارد شده، این است که اگر قصور و تقصیری نباشد، خدای متعال از وقوع چنین حوادثی برای مومن جلوگیری می‌کند و حوادث جهان را به گونه‌ای مقدر می‌کند که مومن مغلوب نگردد. در این زمینه خداوند در آیه ۱۹۴ سوره بقره می‌فرماید؛ بدانید که خدا با متقین است یعنی خدا یاور انسان با تقواست و او را رها نمی‌سازد. در جایی دیگر با تاکید تمام می‌فرماید: انِّ ا... لمع المحسنین؛ به طور قطع خدا با نیکان است.دوم، مشکلاتی که برای انسان عیب و نقص محسوب نمی‌گردد.

این قبیل مشکلات تا جایی که موجب تقویت اراده و حصول ملکه صبر و موجب ساخته شدن فرد شود، مطلوب و نعمت است، ولی اگر دارای چنین آثاری نباشد و تنها زندگی را ناگوار سازد و موجب شود که فرد خود را در برابر دیگران ضعیف و حقیر احساس کند، از طرفی هم انسان را از بیراهه و کج روی باز ندارد، برای شخص زیانبار است و چه بسا تعادل روحی اش را بر هم می‌زند.یکی از پاداش‌های اعمال صالح در دنیا این است که خدا این قبیل مشکلات را از فرد مرتفع می‌سازد یا به او نیروی مقاومت در برابر آنها را می‌دهد تا اینکه مشکلات را ساده ببیند علاوه بر اینکه پاداش صبر و مقاومتش هم محفوظ است. قرآن کریم این حقیقت را با بیانی مختصر به صورت یک قانون در آیه ۲ سوره طلاق بیان فرموده است؛ و من یتقّ ا... یجعل له مخرجا؛ هر کس تقوای خدا را مراعات کند، خدا راه بیرون شدن از گناهان و شدائد را برایش می‌گشاید.گرچه در بعضی روایات آمده که مقصود بیرون شدن از شبهات و گناهان است.