۱۷ خرداد ـ ۷ ژوئن ـ آغاز چاپ نظرات و نامه های مردم در نشریات و .....

هفتم ژوئن ۲۰۰۵ كار انتشار نامه های مردم و نظرات دیگران در نشریات چاپی ۱۸۷ ساله شد ، عاملی كه رادیو ـ تلویزیونها قادر به رقابت در آن زمینه با روزنامه ها نیستند.
نشریات عمومی هفتم …

هفتم ژوئن ۲۰۰۵ كار انتشار نامه های مردم و نظرات دیگران در نشریات چاپی ۱۸۷ ساله شد ، عاملی كه رادیو ـ تلویزیونها قادر به رقابت در آن زمینه با روزنامه ها نیستند.

نشریات عمومی هفتم ژوئن سال ۱۸۱۸ تصمیم به باز كردن صفحه ای برای چاپ نامه ها و نظرات مردم گرفتند و شرایط آن را هم تعیین كردند. این تصمیم كه توسط ناشران نشریات شهر لندن گرفته شده بود بعدا عمومیت یافت و باعث توجه جمع دیگری از مردم به روزنامه ها و نیز بالا رفتن اهمیت نشریات در نظر مقامات شد. قبلا هم نامه های مردم به صورت پراکنده در جراید به چاپ می رسید، ولی صفحه خاصی که بعدا «نامه به سردبیر» عنوان گرفت در آنها وجود نداشت. در قرن ۲۰ رادیو ــ تلویزیونها كوشیدند تا در این امتیاز رسانه های چاپی شریك شوند، ولی هنوز در این کار موفق نبوده اند و نتوانسته اند در این زمینه با روزنامه ها آن طور که انتظار داشتند رقابت کنند زیرا كه در روزنامه ها، این مردمند كه نظرات خود و كمبودها را گزارش می كنند ولی شبكه های تلویزیونی با دوربین و خدمه و برنامه ریزی قبلی و تحمل هزینه سنگین باید بروند و با زحمت این نظرات را (اگر بتوانند) جمع آوری كنند و در وقت محدودی كه برای پخش دارند، انتشار همه نظرات امكان پذیر نیست و باعث عدم رضایت اصحاب نظر می شود و نتیجه معكوس دارد.

در پی باز شدن صفحات نظرات و انتقادهای مردم، هر دولت برای این كه این انتقادها و ناله ها بدون پاسخ نماند و عقده نشود و نیز نظرات و اندرزها هدر نرود از سازمانهای خود خواست كه فردی را مامور جمع آوری و طبقه بندی این نظرات و نامه ها از لابلای روزنامه ها كند و آنها را به اطلاع وزیر مربوط و رئیس دولت برساند كه به تدریج این وظیفه، جزیی از كار روزانه دفاتر روابط عمومی شد و این دفاتر رابط میان صاحب نظر و روزنامه از یك طرف و دولت از طرف دیگر قرار گرفتند و پاسخ ها و اقدامات را اخذ و برای اطلاع عموم به روزنامه ها دادند كه همچنان ادامه دارد. بی پاسخ ماندن نامه ها علامت كم كاری و یا بی اعتنایی موسسه مربوط نسبت به افكار عمومی بشمار می آید.

در سال ۲۰۰۴ كنگره بین المللی پنجاه و هفتم روزنامه نگاران كه در استانبول برگذار شده بود به روزنامه های چاپی كه شدیدا گرفتار رقابت شبكه های تلویزیونی و وبلاگها شده اند توصیه كرد كه انتشار نامه ها و نظرات افراد را افزایش دهند و مقالات و تحلیل و تفسیرهای بیشتری منتشر كنند و بكوشند كه اخبارشان مكمل خبرهای كوتاه رادیو تلویزیونها باشد یعنی بر خبر مطلق، سابقه و نظر اضافه و آن را تكمیل كنند و فیچرنگاری را بهبود و وسعت بخشند و برتعداد عكس و مخصوصا كاریكاتور بیافزایند. با وجود این، طبق آخرین آمار منتشره از سوی وان ( انجمن جهانی روزنامه ها) شمار خوانندگان روزنامه ها در كشورهای پیشرفته كه دسترسی مردم به اینترنت بیشتر است همچنان رو به كاهش است.