بمب گذار

صحنه, خیابان مقابل كاخ سفید دو نفر گارد مخصوص نگهبانی, جلوی دروازهٔ ورودی كاخ, ایستاده اند صدای ترمز و نگه داشتن اتومبیلی از بیرون صحنه به گوش می رسد, محافظ ۱ به سمت اتومبیل خارج از صحنه می رود صدای او كه در حال راهنمایی كردن راننده است, خستگی اش را از این كار هر روزه نشان می دهد

[صحنه، خیابان مقابل كاخ سفید. دو نفر گارد مخصوص نگهبانی، جلوی دروازهٔ ورودی كاخ، ایستاده‌اند. صدای ترمز و نگه داشتن اتومبیلی از بیرون صحنه به گوش می‌رسد، محافظ ۱ به سمت اتومبیل خارج از صحنه می‌رود. صدای او كه در حال راهنمایی كردن راننده است، خستگی‌اش را از این كار هر روزه نشان می‌دهد.]

محافظ ۱: عصرتون به خیر قربان! به كاخ سفید خوش اومدید. چه كمكی از دست من برمیاد؟

بمب‌گذار: هی یارو! من می‌خوام، كاخ سفید رو بفرستم رو هوا... بووووم!

[بمب‌گذار با صدای بلند می‌خندد، محافظ ۱، خنده او را قطع می‌كند.]

محافظ ۱: خواهش می‌كنم، تشریف ببرید، قربان.

[محافظ ۱ و بمب‌گذار روی صحنه می‌آیند.]

بمب‌گذار: نه... باور كن راست می‌گم؛ یه بمب بزرگ تو ماشینم دارم.

محافظ ۲: می‌دونید ما هر روز چند بار این قصه رو می‌شنویم؟ هر آدم بدبختی توی این كشور، ممكنه دربارهٔ این‌جور چیزا فكر كنه. مردم ما یا تو فكر تیراندازی هستن یا می‌خوان یه جایی رو بمب‌گذاری كنن، می‌دونی چرا؟ چون مجبورن این كارا رو بكنن. چون باید یه جوری خودشون رو سرگرم كنن. پس نتیجه می‌گیریم كه شما هم یه بمب واقعی توی ماشینتون ندارید و ما هم مجبور نیستیم به خودمون زحمت بدیم و شما رو دستگیر كنیم... بعدش ماشین رو بگردیم... بعدش گزارش بنویسم... و بعدش همین‌طور... تا آخر قضیه! پس خواهش می‌كنم، از اینجا برید.

بمب‌گذار: هی... به من دست نزن... شما حق ندارید بهم دست بزنید.

محافظ ۲ [خسته و كلافه]: خیلی خب... شما واقعاً می‌خواید اینجا را منفجر كنید؟

بمب‌گذار: آره.

محافظ ۲: باشه. فكر كنم بشه اسم شما رو هم وارد فهرست كرد.

بمب‌گذار: فهرست دیگه چیه؟

[محافظ ۲ به كاغذهایی كه در دست دارد، اشاره می‌كند.]

محافظ ۲: قبل از شما خیلیهای دیگه می‌خواستن رئیس‌جمهور آمریكا رو منفجر كنن. خب ـ بذارید یه نگاهی بندازم. اسم شما رو بعد از اعضای مجلس سنای جمهوریخواهان می‌نویسم. خوبه؟

محافظ ۱: نه... نه! اشتباه شده. این فهرست كسایی یه كه فكر می‌كردن، قراره رئیس‌جمهور بشن.

محافظ: پس حتماً اینه... باب دال، جسی هلمز، نیوت گینگریچ...

محافظ ۱: نه... اونم نیست. اون فهرست آدماییه كه فكر می‌كردن، رئیس‌جمهورن.

محافظ ۲: درسته. درسته... اینجاست. اسم شما رو توی این فهرست می‌نویسم، قربان. جای شما بعد از انجمن تفنگداران و هیئت حقوق كاره.

بمب‌گذار: شما قضیه رو جد‌ّی نگرفتید... درسته؟ آره... باشه... حالا كه این‌جوریه من همین الان كه رئیس‌جمهور و زنش اون تو هستن، اینجا رو می‌فرستم رو هوا.

[می‌خندد.]

محافظ ۱: لطفاً یه لحظه صبر كنید.

[محافظ ۱ جدولی را باز می‌كند كه علامتهایی روی آن دیده می‌شوند و علامت دیگری روی جدول اضافه می‌كند. خنده بمب‌گذار قطع می‌شود.]

بمب‌گذار: اون دیگه چیه؟

محافظ ۱: یه جور سرگرمی مخصوص ماست. هر وقت جوكی مثل (رئیس‌جمهور و همسرش!!!) رو بشنویم، یه علامت اینجا می‌زنیم. همهٔ دنیا قضیهٔ زندگی خانوادگی رئیس‌جمهور ما رو می‌دونن.

بمب‌گذار: شماها انگار دیوونه شدید. حتماً مواد مصرف كردین!

[محافظان جواب او را نمی‌دهند. محافظ ۱ جدولی دیگر را بیرون می‌آورد و علامتی به آن اضافه می‌كند.]

بمب‌گذار: وای... خدایا... اونم یه جدول دیگه‌اس؟

محافظ ۲: ببین... جدولهای زیادی اینجا هست. این یكی مال جوكای مربوط به «الگوره»، می‌دونی كه... مواد مخدر و از این‌جور چیزا... این یكی هم مال كلینتونه كه همه رو توی كاخ سفید، از راه به در كرده...

محافظ ۱: این یكی رو برای «بوش» نگه داشتیم... اینم مال جوكای بی‌معنی «دن كویله».

محافظ ۲: وای... این قدیمیه رو نگاه كن. جوك (رئیس‌جمهور و زنش) مال سال ۱۹۳۵

بمب‌گذار: این مسخره‌بازی شما دیگه داره اذیتم می‌كنه. حالا... بهتون می‌گم... یا ماشین منو می‌گردید یا مجبور می‌شم یه وكیل بگیرم و بكشونمتون به دادگاه. می‌شنوید، چی می‌گم؟

محافظ ۱: دادخواست شما پایه و اساس درستی نداره، قربان.

بمب‌گذار: «پائولا جونز» رو به‌عنوان وكیل استخدام می‌كنم. حالا چی؟

[محافظان به یكدیگر نگاه می‌كنند.]

---