۳۰ خرداد ـ ۲۰ ژوئن ـ داستان وعده سر خرمن انتقال آب رودخانه های دور دست با لوله به کرمان از محل درآمد نفت

بحث جلسه ۲۶ خرداد سال ۱۳۳۰ مجلس شورای ملی از هر لحاظ شنیدنی است كه در پی انتقاد «صدر میرحسینی» نماینده كرمان بالا گرفت. وی گفت: در باره كشاورزی كرمان دو سال است كه حرف بدون عمل می …

بحث جلسه ۲۶ خرداد سال ۱۳۳۰ مجلس شورای ملی از هر لحاظ شنیدنی است كه در پی انتقاد «صدر میرحسینی» نماینده كرمان بالا گرفت. وی گفت: در باره كشاورزی كرمان دو سال است كه حرف بدون عمل می زنیم. كشاورزی كرمان دچار بی آبی و پسته اش گرفتار آفت شده است. خیلی كشورها مثل كرمان بی آبند، ولی در آنجا دانش تازه كمك كرده و مسئله ندارند. آنان راه زراعت با آب كم را حل كرده اند. من نمی دانم این سفارتخانه های ما با این همه مستشار اقتصاد، كشاورزی و فرهنگ برای حل مسئله چه كرده اند. كار آنها این باید باشد كه تجربه دیگران و كشور محل ماموریت خود را به ما منتقل كنند. از روشها و محصولات تازه خبر دهند، بذر بفرستند و .... سفارتخانه كه میهمانخانه نیست؛ هدر دادن پول مردم (با تامین هزینه های آنها) بدترین گناه است. بعضی مقامات دولتی می گویند كه صبر كنید، وقتی كه نفتمان را خودمان بفروش برسانیم با پولش آب رودخانه های دور دست را با لوله به كرمان می آوریم كه از نظر من وعده سر خرمن است. این حرفها به گوش كشاورز كرمانی نمی رود. كار ما شده است تبلیغ توخالی؛ با این كه دولت ملی روی كار آمده رادیو ما هنوز هم وسیله تبلیغ است و «حرف (وعده غیر عملی)» تبلیغ می كند، فقط حرف، و همین است كه مردم می گویند رادیو دروغ می گوید. از من رساندن درد دل كشاورزان كرمان به گوش شما بود. خودتان و دولت باید پاسخگو باشید. اگر به جیرفت برسید كشور را از محصولات كشاورزی بی نیاز می كند، آنجا زرخیز است، هندوستان ایران است، فقط دلسوز می خواهد و ....