این بار فقط نیمه پر لیوان را ببینیم

افرادی‌که خوش‌بین هستند و دست دارند به همه مسائل از دریچه خوب آن نگاه کنند، معتقدند: باید همیشه نیمه پر لیوان را دید و نه نیمه خالی آن‌را. این نوع نگاه و نگرش چند حسن دارد که مهم‌ترین آن امیدواری به آینده است و این که در قبال هر موضوعی، جنبه‌های مثبت آن را دید و اجازه نداد که عوامل منفی، از انگیزه‌ها کم کرده و امیدها را کم‌رنگ کند.

مرحله نهائی جام‌جهانی ۲۰۰۶ آلمان که قرار است از ۱۹ خردادماه آغاز شود با دیدار تیم‌های ملی آلمان و کاستاریکا آغاز شود یکی از رویدادهای بزرگ و اتفاقات پرجاذبه ورزش است که از چند زاویه می‌توان با آن برخورد کرد یک گروه مردم کشورهائی هستند که توانسته‌اند خود را به جمع ۳۲ تیم برتر این بازی‌ها برسانند و چاره‌ای ندارند جزء اینکه از پای گیرنده‌های خود این رقابت‌ها را تعقیب کنند و دل به تیم‌هائی بسپارند که ستارگان محبوب آنها در آن توپ می‌زنند و یا فوتبال آن کشور را در مقایسه با سایر کشورها بیشتر می‌پسندند.

تیم‌هائی مثل برزیل، ایتالیا، انگلیس، آلمان و فرانسه از آن دسته تیم‌هائی هستند که همواره به خاطر بازیکنان صاحب نامی که در اختیار دارند، از طرفداران زیادی در جهان برخوردارند و در جام جهانی ۲۰۰۶، نگاه مشتاقان بسیاری را به ساق‌های مردان خود گره زده‌اند.

گروه دیگر مردم کشورهائی هستند که تیم‌های ملی کشورشان، به افتخار بزرگ حضور در مرحله نهائی جام جهانی نائل آمده‌اند و با شور و حال خاصی نسبت به گروه اول، این بازی‌ها را پی‌گیری می‌کنند.

در جامی که بزرگان و پدیده‌های فوتبال جهان فرصت خودنمائی پیدا می‌کنند هر کشوری که بتواند فوتبال قابل قبولی را به نمایش بگذارد در یاد جهانیان و در تاریخ جام جهانی ماندگار خواهد شد و برای همیشه می‌تواند به هنر مردان خود ببالد و آن‌را از افتخارات همیشگی خود بداند.

خوشبختانه در جام جهانی آلمان تیم ملی فوتبال ایران نیز این افتخار را پیدا کرده که یکی از تیم‌های حاضر در مرحله نهائی این جام باشد، جامی که ۴ نماینده قاره آسیا این شانس را پیدا کرده‌اند تا شایستگی‌های فوتبال قاره کهن را به رخ کشورهای اروپائی آمریکای جنوبی و حتی آفریقائی‌ها بکشند و این اتفاقی است که نه می‌توان از کنار آن به سادگی گذشت و نه انصاف است که آن را نادیده بگیریم و کم‌رنگ جلوه دهیم.

● تیم ملی از آن مردم است

طی ماه‌های پس از آغاز مرحله اول مسابقات مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان و متعاقب آن مرحله دوم مسابقات مقدماتی قاره آسیا و پس از آنکه حضور ایران در مرحله نهائی این جام مسجل شد رسانه‌های گروهی کشورمان اعم از تصویری، شنیداری و به‌ویژه نوشتاری براساس دیدگاه‌های خود به تجزیه و تحلیل چگونگی حضور ایران در مراحل مختلف این جام پرداختند و بعد از هر مسابقه عملکرد کادر فنی و بازیکنان را زیر ذره‌بین بردند و در این راه حتی در برخی موارد مسئولان فدراسیون را به خاطر عملکردشان در جهت آمادگی تیم ملی، برپائی اردوها حمایت قاطع از کادر فنی و یا نداشتن برنامه دیدارهای تدارکاتی نقد کردند.

متأسفانه فضائی که مدت‌ها است بر رسانه‌های گروهی ما حاکم شده، در بعضی مواقع براساس واقعیات و عدالت نبوه و براساس دیدگاه‌ها و تفکرات شخصی صورت می‌گیرد که این فضا نه قابل اطمینان است و نه قابل اعتنا و اگر در ماه‌های گذشته مشاهده شده که فدراسیون فوتبال بخشی از توان خود را صرف پاسخگوئی و مجادله با رسانه‌های جمعی کرده، به همین دلیل است.

در این بین خیلی از نگاه‌ها نیز منصفانه بوده و در آن تلاش شده که رعایت عدالت صورت بگیرد و تصویر و ذهنیتی برای مردم ایجاد شود که راحت‌تر بتوانند به قضاوت بنشینند و توقعات خود را بر مبنای درست و اصولی مطرح و پی‌گیری کنند.

از سوی دیگر برخی از همکاران برای مقابله با نگاه‌های تخریب‌گرایانه و دلسردکننده، به حمایت بی‌چون و چرا و به قولی چشم بسته از تیم ملی رو آوردند که این نوع نگاه هم چشم‌ها را بر واقعیات فوتبال ما بست و انتظاراتی را به دنبال آورد که تحقق آن براساس داشته‌هائی که در اختیار داریم ممکن نیست و تنها می‌توان فضای مبهم و تخیلی را برای آن ترسیم کرد که احتمال دارد هر لحظه مثل حباب بترکد و همه را ناامید کند.

بنابراین به‌نظر می‌رسد اگر در روزهای واپسینی که به آغاز جام‌جهانی ۲۰۰۶ در آلمان مانده، بتوانیم مثبت‌تر به قضایا نگاه کنیم و از بزرگ‌نمائی پرهیز کرده و به قولی نیمه پر لیوان را ببینیم، شاید چندان به خطا نرفته باشیم و گامی در جهت بالابردن روحیه تیم ملی و مردمی که تیم ملی از آن آنان است برداشته باشیم.

● زوج مناسب دائی ـ هاشمیان

شاید این نوع نگاه برای منتقدان واقعی و منصف تیم ملی کمی سخت باشد، اما برای آنکه بدانیم چه داریم، از چه جایگاهی برخورداریم، با کدام توانائی قابل تکیه، راهی آلمان هستیم و خلاصه آنچه که می‌تواند ما را به تیم ملی برای حضور شایسته در آلمان امیدوار کند، این بار قصد داریم هیچ سخنی از ضعف‌ها و مشکلات به میان نیاوریم و اصلاً نیمه خالی لیوان را نبینیم و از آن سخنی نگوئیم.

قبول کنیم که در مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان، یکی از آسان‌ترین صعودها را داشتیم. در مقایسه با دوبار دیگری که در سال‌های ۷۸ آرژانتین و ۹۸ فرانسه به جام جهانی راه پیدا کردیم، این‌بار راحت‌تر از آنچه که فکرش را می‌کردیم به این افتخار بزرگ دست یافتیم. یکی از اتفاقات خوب در مرحله اول مسابقات مقدماتی جام جهانی در قاره آسیا، اهمیتی بود که کمیته فنی فدراسیون فوتبال و کادر فنی تیم ملی در برهه‌ای حساس به‌نظر مردم و رسانه‌های گروهی دادند. و از دو بازیکنی که می‌توانستند تیم ملی را در راه صعود از این مرحله کمک کنند، دعوت به‌عمل آوردند. حضور وحید هاشمیان و خداداد عزیزی در تیم ملی، یک حرکت مثبت بود که باید از آن یاد کرد و ثمره آن را هم دیدیم و از آن روز وحید هاشمیان در ترکیب اصلی تیم ملی صاحب جایگاه خاصی شد.

او آمد تا زوج مناسبی برای علی دائی باشد و اگر چه به‌نظر می‌رسد هر دو از ویژگی‌های مشابهی برخوردارند، اما تیم ملی از این اتفاق ضرر نکرد و در حال حاضر مهره‌های قابل اعتنائی در خط حمله ما هستند.

نیمه پر لیوان به ما می‌گوید، علی دائی همچنان یک مهاجم ارزنده در خط حمله تیم ملی است. او در اوج تجربه و در شرایطی که از نظر آمادگی بدنی هم، در فرم خوبی قرار دارد، هنوز می‌تواند موجب آزار خط دفاعی حریفان در جام‌جهانی آلمان شود. سابقه و اعتبار دائی و گل‌های پرشمار و زیبائی که او به ثمر رسانده خط حمله ما می‌افزاید و باید باور کنیم در شرایط کنونی، دائی یک امتیاز بزرگ برای تیم ملی است و دیگر مهاجمان مطرح لیگ برتر، نمی‌تواند تهدید جدی برای او و تجربه گرانبهای بین‌المللی‌اش باشند.

● لژیونرهای خود را باور کنیم

قبول کنیم که لژیونرهای امروز فوتبال ما، چهره‌های شاخصی هستند که نمی‌توان آنان را ندید و توانائی‌هایشان را نادیده گرفت.

پیشاپیش این گروه، علی کریمی قرار دارد. هافبک مؤثر این فصل باشگاه بایرن مونیخ آلمان که اکنون در روزهای پس از مصدومیت تمرینات خود را از سر گرفته است. بازگشت کریمی به اوج که امیدواریم به‌زودی اتفاق بیافتد کلید کادر فنی برای گشودن قفل‌های بسته است. تکنیک فردی، قدرت شوت‌زنی، بازی‌سازی و گلزنی، از او یک بازیکن با ویژگی‌های جهانی ساخته که می‌تواند برگ برنده فوتبال ما در آلمان باشد.

سیدفریدون موسوی