سرکوب کودکان بیش‌ فعال‌، درست یا غلط؟

بیش‌فعالی مشکلی است که ۳ تا ۷ درصد کودکان و خانواده آن‌ها را آزار می‌دهد و البته بیشتر گریبان پسربچه‌ها را می‌گیرد. معمولا این مشکل به درستی شناخته نمی‌شود و برخورد مناسبی …

بیش‌فعالی مشکلی است که ۳ تا ۷ درصد کودکان و خانواده آن‌ها را آزار می‌دهد و البته بیشتر گریبان پسربچه‌ها را می‌گیرد. معمولا این مشکل به درستی شناخته نمی‌شود و برخورد مناسبی با آن نمی‌شود.

بیش‌فعالی به طور عمده بعد از ۳ سالگی بروز می‌کند ولی علائم وجود آن را می‌توان از‌‌ همان شیرخوارگی تشخیص داد. این کودکان معمولا به محرک‌ها حساسند، ‌ در مقابل نور و حرارت به شدت ناراحت می‌شوند‌، خواب کمتری دارند، پرتحرک‌ و از نظر هیجانی بی‌ثبات‌ هستند. با بالا رفتن سن، این کودکان ممکن است پرخاشگر و مضطرب شوند و اعتماد به نفس کمی داشته و در یادگیری هم مشکل داشته باشند.

آن‌ها معمولا آرامش ندارند، مرتب تکان می‌خورند، دست به رفتارهای خطرناک می‌زنند، پرحرف هستند و نمی‌توانند بی‌سرو صدا کارشان را انجام دهند و سرکلاس نظم را بر هم می‌زنند. حواس‌پرتی یکی دیگر از بارز‌ترین نشانه‌های بیش فعالی است. این افراد مدام وسایل‌شان را گم می‌کنند و چیزهایی که در ذهن دارند را از یاد می‌برند.

آخرین تحقیقات پژوهشگران در استرالیا نشان داده که معلم‌ها و خانواده‌ها در مواجهه با این کودکان نباید به آن‌ها سرکوفت بزنند و آن‌ها را ناآگاهانه تنبیه کنند زیرا مشکلات روانی دیگری به وجود می‌آورد. باید هرچه بیشتر زمینه بازی‌ و ورزش برای آن‌ها فراهم شود تا انرژی‌شان را در راه درستی تخلیه کنند. این متخصصان می‌گویند خانواده‌ها باید از مصرف زیاد شکلات، کافئین و غذاهای تند که تحرک را افزایش می‌دهند توسط این کودکان جلوگیری کنند. باید توجه داشت که اگر این معضل غیرقابل مهار و خطرناک است حتما به متخصص مراجعه شود.