ستاره ها در قاب تصویر

تحلیل بصری خود واقعی ستاره ها یا افزونه های دراماتیک بر زندگی آنها از چنان جاذبه هایی برخوردارند که به خودی خود مخاطبانی بالقوه دارند این بالقوه بودن مخاطب در شرایطی به مرحله فعلیت می رسد که بدانیم ارزش های دراماتیک و سینمایی کار چگونه در هم پیوندی با روایت مستند از زندگی ستاره مورد نظر قرار بگیرد

تحلیل بصری خود واقعی ستاره‌ها یا افزونه‌های دراماتیک بر زندگی آنها از چنان جاذبه‌هایی برخوردارند که به خودی خود مخاطبانی بالقوه دارند. این بالقوه بودن مخاطب در شرایطی به مرحله فعلیت می‌رسد که بدانیم ارزش‌های دراماتیک و سینمایی کار چگونه در هم پیوندی با روایت مستند از زندگی ستاره مورد نظر قرار بگیرد. به واقع رویکرد مستند یا سینمایی به زندگی ستاره‌ها از یکسو و استفاده از یک ستاره در بخشی از روایت همواره تمهیدی بالقوه جهت تصاحب گیشه در نظر می‌آید اما این تاکتیک همواره جوابی اقناع‌کننده نداشته است و گاه آثاری با این رویکرد شکست سختی را در گیشه تجربه کرده‌اند. از اینروست که این سوال به عنوان یک چالش مهم در ذهن تماشاگران سینما شکل می‌گیرد که چرا فیلم‌های سینمایی ساخته شده درباره ستاره‌های هر عرصه جواب اقتصادی مشابهی را دریافت نمی‌کند؟ متن حاضر در پاسخ به این چالش و سوال مهم به داشته‌های سینمای پس از انقلاب که به صورت مستقیم زندگی ستاره‌های عرصه سینما، موسیقی، ورزش، سیاست و دیگر عرصه‌ها را بررسی کرده است اشاره می‌کند.

هنرپیشه: تحلیل جایگاه ستاره وار اکبر عبدی در سینمای ایران در شرایطی به موضوع اصلی فیلم هنرپیشه بدل شد که تا قبل از آن، فیلمی‌از روی زندگی ستاره‌ها ساخته نشده بود. فیلم البته روایت خالص زندگی این کمدین ستاره نیست و تنها به شرایط کاری وی با رویکردی مستند نگریسته است و جایی از فیلم که اکبر عبدی عکس خود را بر سردر یکی از سینماها می‌بیند و سنگی به سوی عکس خود پرتاب می‌کند و می‌گوید خودم تو رو بالا بردم و خودم هم پایینت می‌آورم تحلیلی درست از آینده کاری وی است. آینده‌ای با نشیب‌های بسیار و نقش آفرینی در آثار کم مایه که تصویر محترم وی در باور عمومی‌را تا حدودی خدشه‌دار کرد.

پر پرواز: توجه به زندگی ستاره موسیقی پاپ در دوران زمامداری دولت اصلاحات، محملی ایجاد کرد تا به ساختار ممیزی ارشاد بر مقوله ترانه و موسیقی اشاره شود. فیلم با بررسی روند کاری این ستاره آغاز می‌شود و در پایان شرایط سخت کاری را از دلایل شکل گیری میل به مهاجرت در ذهن وی برمی‌شمارد. پایانی که در عالم واقعیت نیز به حقیقت بدل شد.

توفیق اجباری: استفاده از اسم گلزار در دوران اوج محبوبیت وی و قرار دادن رضا عطاران در کنار وی بهترین جواب اقتصادی را برای سازندگان این فیلم به دنبال داشت. سطح کیفی کار در خوشبینانه ترین حالت متوسط بود و مایه‌های بارها آزموده شده ای چون رویارویی زنان و مردان این بار نیز به توفیق گیشه ای فیلم انجامید؛ توفیقی که اجباری نبود.

در امتداد شهر: بازهم نام گلزار دستمایه ساخت فیلم تجاری دیگری شد. این بار ماجرای گروگان گیری این بازیگر و بازتاب این واقعه در رسانه‌های غربی به نظر می‌توانست مخاطبان را به سینماها بکشاند اما اخبار ضعیف فیلم و کمداشت‌های سناریو در جهت وصل داستانک‌های فرعی به هم سبب شکست تلخ این اثر در گیشه شد.

کنسرت روی آب: فیلمی‌نازل و شعاری که حضور خواننده‌ای چون فرزاد فرزین در آن تنها به دلیل اقناع علاقه مندان و طرفداران وی بوده است و بر جنبه‌های ستارگی این خواننده تمرکزی نداشته است. اثر با بهره گیری از مفهوم ایدئولوژیک شده خلیج فارس تلاش دارد تا مفاهیمی‌بلند را در سکانس پایانی خود بگنجاند که البته نگاه سطحی سناریو این فرصت را از بین برده است.

بی خداحافظی: تلاش احمد‌امینی برای ارائه روایتی جذاب از زندگی ستاره موسیقی پاپ اگرچه سکانس‌های جانداری از کنسرت‌های وی را به مخاطبان عرضه کرده است اما کندی ریتم روایت، کمبودهای سناریو در حوزه جاذبه‌های بصری و شخصیت‌پردازی‌های ناقص سبب شده تا در لیست آثار ساخته شده در زمینه زندگی ستاره‌ها در رتبه‌های میانی قرار گیرد.

نویسنده : مهران امین