بی‌تو، به تو نمی‌رسم

خدایا! تو مرا به حضور پذیرفته‌ای که امید به امروز و فردای زندگی را در وجود خود احساس کنم، من به امید زنده‌ام، به فردایی که به دیدار تو خواهم آمد و در جوار ملکوتی تو همجوار و همخانه خواهم شد.

خدایا! تو مرا به حضور پذیرفته‌ای که امید به امروز و فردای زندگی را در وجود خود احساس کنم، من به امید زنده‌ام، به فردایی که به دیدار تو خواهم آمد و در جوار ملکوتی تو همجوار و همخانه خواهم شد.

وقتی به خود می نگرم و به خود فکر می کنم دیگر هیچ حرف و گفته ای برایم باقی نمی ماند جز اعتراف به پشیمانی، در مهمانی تو زبان به توبه، استغفار و انابه دارم، می خواهم مرا در زمره آنان که اهل استغفارند به شمار آوری که این توفیق بزرگ من در این مهمانی است. وقتی به خود می نگرم، اظهار عجز و ناتوانی می کنم به خاطر آنچه بر نفس خود روا داشته ام که نباید روا می داشته ام! آنچه را نیک می پنداشته ام که پنداشته ای، پوچ و باطل بوده است.

خدایا! اگر مرا مورد لطف خود قراردهی، مرا در زمره استغفارکنندگان به شمار آوری، با تاریکی های زندگی وداع خواهم کرد و زمزمه های روشنایی خواهم داشت و از تو می طلبم حال که مرا مورد غفران و بخشش قرار داده ای، از بندگان نیکو سرشت و صالح خود قرار دهی، آنان که اهل اطاعت و فرمانبر فرمان تو خواهند بود.

خدایا! این پنجمین روز از ضیافت توست و من به تمنای لطف تو، هیچ آرزویی جز توفیق اطاعت از تو ندارم، توکه مرا به بندگی پذیرفته ای مرا از دوستان مقرب خود قرار ده. من به لطف تو محتاجم و به عظمت نگاه تو گرفتار.

خدای مهربانم! مرا دریاب. در این روزهایی که به عشق تو کام از طعام می بندم و زبان به دروغ نمی گشایم و چشم بر گناه می بندم.

بارالها! به من نیرو بده. نفسم را تذهیب کنم و روی بر هوی و هوس ببندم و بنده ای شوم که تو دوستش داری.

خدای من! در این پنجمین روز از ماه مهمانی تو، به من توفیق ده همانی شوم که تو می خواهی و همانی به من ارزانی کن که دوست داری بندگانت داشته باشند.

خدای من! بی تو به تو نخواهم رسید. مهمانی از نگاه تو شروع می شود، وقتی مرا در صف خوبان عالم جای می دهی، وقتی توبه مرا می پذیری، وقتی مرا تعالی می بخشی، وقتی مرا روزی می دهی در زمره دوستان خوبت به شمار می آوری، وقتی همه وجودم لب به سخن باز می کنند که تو ارحم الراحمین هستی.

محمد خامه یار